238

POSTANOWIENIE

z dnia 22 września 2003 r.

Sygn. akt Ts 68/03

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Teresa Dębowska-Romanowska

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Emilii Łuć, Agaty Czarneckiej i Bartosza Łucia w sprawie zgodności:

§ 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (Dz. U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 ze zm.) z art. 67 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 16 kwietnia 2003 r. zakwestionowano zgodność § 10 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (Dz. U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 ze zm.) z art. 67 ust. 1 Konstytucji RP. Niekonstytucyjność kwestionowanego przepisu polega, zdaniem skarżących, na wprowadzeniu zupełnie nowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytury aktem rangi podustawowej, wbrew wyraźnemu brzmieniu art. 67 ust. 1 Konstytucji RP, zgodnie z którym zakres i formy ubezpieczenia społecznego określa ustawa.

Na podstawie zaskarżonego przepisu Zakład Ubezpieczeń Społecznych 30 sierpnia 1996 r. wydał decyzję w sprawie przyznania i ustalenia wysokości emerytury uprawnionego Władysława Łucia. Od decyzji tej wniesiono odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu, które zostało oddalone wyrokiem z 12 czerwca 2001 r. (sygn. akt IX U 1/01). W międzyczasie zmarł powód - Władysław Łuć, a w jego miejsce do sprawy wstąpili spadkobiercy, będący skarżącymi w niniejszej sprawie. Złożyli oni apelację od wyroku Sądu Okręgowego, która została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 18 września 2002 r. (sygn. akt III A Ua 1078/01). Następnie złożono kasację odrzuconą przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu postanowieniem z 30 stycznia 2003 r. (sygn. akt III A Ua 1078/01), ze względu na nieprzysługiwanie kasacji w sprawach majątkowych, w których wartości przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 10 tysięcy zł.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 14 maja 2003 r. skarżący zostali wezwani do uzupełnienia braków skargi konstytucyjnej poprzez wskazanie m.in., które z przysługujących im praw lub wolności konstytucyjnych zostało naruszone, nadesłanie decyzji ZUS z 30 sierpnia 1996 r. (znak: EW 9005357996/25) oraz podanie daty doręczenia wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 18 września 2002 r. (sygn. akt III A Ua 1078/01).

W nadesłanym w odpowiedzi piśmie skarżący wskazali na naruszenie prawa do zabezpieczenia społecznego po osiągnięciu wieku emerytalnego. Podali także, iż wyrok Sądu Apelacyjnego został im doręczony 21 października 2002 r.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Postępowanie w sprawie skargi konstytucyjnej jest sformalizowane i wymaga spełnienia warunków wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP, a także zawartych w ustawie z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.). W art. 46 ust. 1 ustawy doprecyzowującym konstytucyjne przesłanki rozpatrzenia skargi konstytucyjnej zawarty został wymóg wniesienia skargi w terminie trzech miesięcy od daty doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia.

W sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wstępnego bieg terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej liczyć należy od momentu doręczenia skarżącym wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 18 września 2002 r. (sygn. akt III A Ua 1078/01) jako wyroku sądu II instancji, tj. od 21 października 2002 r. Nieuzasadnione jest twierdzenie skarżących, jakoby za początek terminu uznać należało datę doręczenia postanowienia Sądu Apelacyjnego z 30 stycznia 2003 r. (sygn. akt A Ua 1078/01) odrzucającego kasację, wniesioną od wskazanego powyżej wyroku tj. 20 luty 2003 r. Wniesienie przez skarżących kasacji, zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, dla kwestii biegu terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej nie miało znaczenia, jako że w tej konkretnej sprawie, ze względu na wartość przedmiotu sporu nie przekraczającą 10 tysięcy zł., kasacja nie przysługiwała. Postanowienie Sądu Apelacyjnego odrzucające wniesioną kasację nie zostało zatem wydane na skutek wykorzystania przez skarżących przysługujących im w ramach drogi prawnej środków zaskarżenia, tak więc data jego doręczenia nie może stanowić początku biegu terminu dla wniesienia skargi konstytucyjnej.

Skarga konstytucyjna została wniesiona do Trybunału Konstytucyjnego 16 kwietnia 2003 r., a więc po upływie prawie 6 miesięcy od momentu doręczenia skarżącym wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 18 września 2002 r. (sygn. akt III A Ua 1078/01), co stanowi znaczne przekroczenie terminu, o którym mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o TK. W konsekwencji, ze względu na niespełnienie jednej z przesłanek skargi konstytucyjnej, niedopuszczalne stało się przekazania jej do merytorycznego rozpoznania.

Biorąc powyższe pod uwagę należało orzec jak w sentencji.

2