73

POSTANOWIENIE

z dnia 3 września 2003 r.

Sygn. akt Ts 142/03

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marian Grzybowski

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Wojciecha Kowalskiego,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej Wojciecha Kowalskiego, zostały podniesione zarzuty względem postanowienia Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z 4 kwietnia 2003 r. (sygn. akt I PK 567/02). Z dalszej treści skargi, jak również dołączonych następnie pism procesowych podtrzymujących uprzednie zarzuty wynika, iż skarżący domaga się merytorycznej weryfikacji całego postępowania w sprawie dotyczącej stosunku pracy. Zdaniem skarżącego, w toku przedmiotowego procesu, sądy dopuściły się naruszenia materialnych norm prawa pracy oraz proceduralnych przepisów prawa cywilnego.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie ustawa lub inny akt normatywny, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej wydał orzeczenie o przysługujących skarżącemu prawach lub wolnościach konstytucyjnych.

W skardze konstytucyjnej Wojciecha Kowalskiego zażądano natomiast od Trybunału Konstytucyjnego wznowienia postępowania sądowego, nie formułując równocześnie jakichkolwiek zarzutów w stosunku do podstawy normatywnej kwestionowanych orzeczeń. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego, wynikających z art. 79 ust. l Konstytucji RP. Przedmiotem postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w trybie skargi konstytucyjnej nie są akty stosowania prawa, a Trybunał Konstytucyjny nie pełni funkcji kolejnej instancji odwoławczej. Wskazanie przez skarżącego konkretnego orzeczenia sądowego lub innego rozstrzygnięcia stanowi wyłącznie warunek rozpoznania zarzutów niekonstytucyjności podstawy prawnej tego orzeczenia lub rozstrzygnięcia.

Biorąc po uwagę powyższe okoliczności należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.

2