257

POSTANOWIENIE

z dnia 3 września 2003 r.

Sygn. akt Ts 101/03

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Wiesław Johann

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Zofii Wolskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 9 czerwca 2003 r., zakwestionowano prawidłowość postępowania orzekających w sprawie sądów, które naruszając art. 17 i art. 117 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, art. 24 i art. 448 kodeksu cywilnego oraz art. 11¹, art. 11² i art. 11³ kodeksu pracy pogwałciły przepisy Konstytucji RP, tj. art. 32, art. 45 oraz art. 77, poprzez „zachwianie równowagi stron, prawo do ochrony prawnej, sprawnego i sprawiedliwego potraktowania oraz słusznego wyroku”. Uzasadniając wysunięte zarzuty pełnomocnik skarżącej podkreślił, iż pomimo zachodzenia uzasadnionej potrzeby i konieczności procesowej nie ustanowiono dla skarżącej pełnomocnika z urzędu, a także nie rozdzielono zgłoszonych przez nią roszczeń materialnych i o ochronę dóbr osobistych, zgodnie z ich właściwością rzeczową.

We wniesionej skardze określono także rozstrzygnięcia, z których wydaniem skarżąca wiąże naruszenie przysługujących jej konstytucyjnych praw: wyrok Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 19 grudnia 2002 r. (Nr VII P 32/02) oraz wydany na skutek wniesionej apelacji wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 26 marca 2003 r. (sygn. akt III A Pa 8/03), doręczony skarżącej 23 kwietnia 2003 r.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 7 lipca 2003 r. wezwano pełnomocnika skarżącej do uzupełnienia braków skargi konstytucyjnej poprzez m.in. wskazanie przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego, które skarżąca czyni przedmiotem skargi konstytucyjnej oraz określenie na czym polega ich sprzeczność ze wskazanymi w skardze przepisami Konstytucji RP, a także wskazanie naruszonych praw lub wolności konstytucyjnych. W nadesłanym w wykonaniu powyższego zarządzenia piśmie procesowym, jako przedmiot skargi konstytucyjnej wskazano powołane w skardze przepisy ustawowe, które zostały naruszone przez orzekające w sprawie sądy.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

W świetle art. 79 ust. 1 Konstytucji RP przedmiotem skargi konstytucyjnej może być tylko zarzut niekonstytucyjności przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego, na podstawie których ostatecznie rozstrzygnięto o prawach lub wolnościach konstytucyjnych przysługujących skarżącemu. Innymi słowy: przedmiotem rozpoznania Trybunału Konstytucyjnego w trybie skargi konstytucyjnej jest przepis aktu normatywnego, którego zastosowanie w konkretnej sprawie doprowadziło do naruszenia przysługujących skarżącemu konstytucyjnych praw lub wolności, przy czym źródłem tego naruszenia była normatywna treść zakwestionowanego przepisu, nie zaś sposób jego zastosowania przez orzekające w sprawie organy.

W skardze konstytucyjnej stanowiącej przedmiot wstępnej kontroli Trybunału Konstytucyjnego pełnomocnik skarżącej podnosi, iż rozstrzygające w sprawie sądy naruszyły art. 17 i art. 117 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, art. 24 i art. 448 kodeksu cywilnego oraz art. 11¹ art. 11² i art. 11³ kodeksu pracy, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia art. 32, 45 oraz 77 Konstytucji RP. W piśmie procesowym nadesłanym w odpowiedzi na zarządzenie sędziego TK wskazano, iż przytoczone powyżej przepisy ustawowe stanowią przedmiot skargi konstytucyjnej, nie wysuwając przy tym żadnych zarzutów przeciwko treści zaskarżonych przepisów, a wskazując jedynie ponownie na fakt ich naruszenia przez sądy obu instancji.

Tak sformułowana skarga konstytucyjna nie może stanowić przedmiotu rozpoznania Trybunału Konstytucyjnego, jako że wysunięte w niej zarzuty zostały skierowane wyłącznie przeciwko sposobowi zastosowania zaskarżonych przepisów przez wyrokujące w sprawie sądy. Ani w samej skardze, ani w piśmie nadesłanym w celu jej uzupełnienia nie zakwestionowano treści normatywnej tych przepisów, nie wykazano także, pomimo wezwania zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego, na czym polega sprzeczność tych przepisów ze wskazanymi w skardze normami konstytucyjnymi.

Biorąc powyższe pod uwagę należało orzec jak w sentencji.

2