190

POSTANOWIENIE

z dnia 19 maja 2003 r.

Sygn. akt Ts 24/03

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Teresa Dębowska-Romanowska

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Wacława Koleśnika w sprawie zgodności:

art. 68³, art. 78³, art. 78⁴, art. 83, art. 85 § 2, art. 86 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.) z art. 2, art. 7, art. 20, art. 22, art. 31 ust. 2, art. 32 ust. 2, art. 37, art. 180 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej z 28 grudnia 2002 r., złożonej za pośrednictwem Sądu Okręgowego w Suwałkach, zarzucono, że art. 68³, art. 78³ , art. 78⁴ , art. 83, art. 85 § 2, art. 86 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.) jest niezgodny z art. 2, art. 7, art. 20, art. 22, art. 31 ust. 2, art. 32 ust. 2, art. 37, art. 180 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Skarga konstytucyjna została sformułowana w oparciu o następujący stan faktyczny. Sąd Dyscyplinarny w Warszawie wyrokiem z 26 kwietnia 2001 r. uznał obwinionego Wacława Koleśnika sędziego w stanie spoczynku Sądu Okręgowego w Suwałkach winnym popełnienia czynu polegającego na tym, że w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 26 czerwca 2001 r., będąc sędzią w stanie spoczynku, bez uzyskania uprzedniej zgody prezesa właściwego sądu wykonywał zawód adwokata. Za czyn ten Sąd Dyscyplinarny wymierzył obwinionemu karę pozbawienia stanu spoczynku, wraz z prawem do uposażenia. Wyrok ten został utrzymany w mocy wyrokiem Wyższego Sądu Dyscyplinarnego w Warszawie z 11 września 2001 r.

Wykonując zarządzenie sędziego Trybunału Konstytucyjnego wzywające do uzupełnienia braków skargi konstytucyjnej, skarżący wskazał na wyrok Wyższego Sądu Dyscyplinarnego, jako orzeczenie o swych konstytucyjnych prawach w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji. Skarżący przedstawił też kopię pisma do Sądu Najwyższego z 25 lutego 2002 r., z którego wynika, iż wyrok Wyższego Sądu Dyscyplinarnego został mu doręczony 18 lutego 2002 r.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skarga konstytucyjna może być wniesiona w ciągu trzech miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. W przedmiotowej sprawie warunek ten nie został spełniony. Wskazany przez skarżącego, jako ostateczne orzeczenie, wyrok Wyższego Sądu Dyscyplinarnego z 11 września 2001 r. został mu doręczony 18 lutego 2002 r., zaś skarga konstytucyjna została złożona, za pośrednictwem Sądu Okręgowego w Suwałkach, dopiero 28 grudnia 2002 r. (data stempla pocztowego). Tym samym została ona złożona z przekroczeniem trzymiesięcznego terminu, o którym mowa wyżej. Wobec powyższego bezprzedmiotowe jest także żądanie skarżącego by skargę rozpatrywać łącznie z pytaniem prawnym Sądu Okręgowego w Suwałkach.

Mając powyższe na względzie należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

2