182

POSTANOWIENIE

z dnia 20 stycznia 2003 r.

Sygn. akt Ts 170/02

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Andrzej Mączyński

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Risto Filipowskiego w sprawie zgodności:

art. 199 § 1 pkt 2 i art. 477⁹ § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) z art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej złożonej 26 listopada 2002 r. zarzucono, że art. 199 § 1 pkt 2 i art. 477⁹ § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) są niezgodne z art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Niezgodność ta polega, zdaniem skarżącego, na tym, że art. 477⁹ k.p.c. nie przewiduje możliwości zaskarżenia bezczynności organu rentowego.

Skarżący 20 czerwca 1996 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o wznowienie postępowania dotyczącego wypłaty renty inwalidy wojennego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie nadał biegu sprawie, na co skarżący złożył odwołanie do sądu. Odwołanie to zostało odrzucone postanowieniem Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z 23 czerwca 1997 r. Zażalenie skarżącego na powyższe postanowienie zostało oddalone postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 24 października 1997 r. Postanowienie to zostało skarżącemu doręczone 24 września 1999 r.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) skarga konstytucyjna może być wniesiona do Trybunału Konstytucyjnego w ciągu trzech miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. Termin ten ogranicza w czasie możność dokonania czynności proceduralnej niezbędnej (choć nie wystarczającej) do wywołania skutku materialnoprawnego w postaci stwierdzenia niezgodności zaskarżonego przepisu z Konstytucją. Naruszenie tego terminu wyłącza możliwość merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej.

W ustawie o Trybunale Konstytucyjnym nie ma przepisów regulujących obliczanie i bieg terminów. Art. 20 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym stanowi, że w sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania przed Trybunałem stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu postępowania cywilnego. Kierując się treścią przepisów o obliczaniu terminów obowiązujących w postępowaniu cywilnym należy dojść do wniosku, że termin przewidziany w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym kończy się w dniu, który datą odpowiada początkowemu dniowi terminu (art. 165 kodeksu postępowania cywilnego w związku z art. 112 zd. 1 kodeksu cywilnego). Obowiązuje tu także reguła, według której oddanie pisma w polskim urzędzie pocztowym jest równoznaczne z wniesieniem go do Trybunału (art. 165 § 2 k.p.c.).

W sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wstępnego postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie doręczono skarżącemu 24 września 1999 r., zaś skarga konstytucyjna została złożona do Trybunału Konstytucyjnego dopiero 26 listopada 2002 r. (data nadania w urzędzie pocztowym), a więc po upływie terminu określonego w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

W tym stanie rzeczy, z uwagi na niedopuszczalność merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej, należało odmówić nadania jej dalszego biegu.

2