Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie z dnia 2002-05-14 - Ts 23/02
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 23/02
Tytuł:Postanowienie z dnia 2002-05-14
Publikacja w Z.U.Z.U. 2002 / 4B / 271

271

POSTANOWIENIE

z dnia 14 maja 2002 r.

Sygn. akt Ts 23/02

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marian Zdyb

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Juliana Kaczmarka w sprawie zgodności:

art. 1 pkt 23 oraz art. 5 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 48, poz. 554) z art. 2, art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej Juliana Kaczmarka z 18 lutego 2002 r. zarzucono, iż art. 1 pkt 23 oraz art. 5 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 48, poz. 554) są niezgodne z art. 2, art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącego, wprowadzone przez zakwestionowaną ustawę ograniczenie zakresu kasacji do Sądu Najwyższego w sprawach, w których w dacie złożenia powództwa kasacja ta przysługiwała, prowadzi do naruszenia prawa do sprawiedliwego procesu i utraty możliwości poddania sprawy ocenie Sądu Najwyższego, a także zamyka mu drogę sądową do dochodzenia naruszonych praw i wolności.

Ponadto skarżący zarzucił, iż doszło w ten sposób do naruszenia zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przezeń prawa, a także zasady ochrony praw słusznie nabytych.

Skarżący wskazał, iż postanowieniem z 10 kwietnia 2001 r. (sygn. akt VII Pa 191/00) Sąd Okręgowy we Wrocławiu odrzucił kasację skarżącego od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 5 grudnia 2000 r. (sygn. akt VI Pa 191/00), zaś Sąd Najwyższy postanowieniem z 2 października 2001 r. (sygn. akt I PZ 67/01) oddalił zażalenie skarżącego na rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego o odrzuceniu kasacji.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej jest wykazanie przez skarżącego, iż na skutek wydania przez organ władzy publicznej ostatecznego orzeczenia doszło do naruszenia przysługujących mu praw lub wolności konstytucyjnych.

Jak wynika z treści skargi konstytucyjnej, odrzucenie przez Sąd Apelacyjny kasacji skarżącego z uwagi na wartość przedmiotu sporu niższą od określonej w stosownych przepisach kodeksu postępowania cywilnego prowadzi do naruszenia prawa do rozpoznania sprawy skarżącego przez Sąd Najwyższy i zamyka mu drogę ochrony praw lub wolności przed sądem.

Przekonanie skarżącego nie jest wszakże zasadne. Ani bowiem art. 45 ust. 1, ani art. 77 Konstytucji RP nie przewiduje podmiotowego prawa do rozpoznawania sprawy przez Sąd Najwyższy. Dowolne jest także twierdzenie skarżącego, jakoby wskazane postanowienie Sądu Apelacyjnego zamknęło skarżącemu sądową drogę dochodzenia naruszonych praw lub wolności. Jak wynika z akt sprawy powództwo skarżącego było przedmiotem badania przez sądy powszechne dwóch instancji, brak jest natomiast podstaw do przyjęcia, iż regulacje konstytucyjne ustanawiają w każdej sprawie prawo do występowania z kasacją do Sądu Najwyższego. Wręcz przeciwnie, zgodnie z art. 176 Konstytucji RP, za jedną z konstytucyjnych gwarancji prawa do sądu przewiduje się wyłącznie dwuinstancyjne postępowanie sądowe.

Niezależnie od powyższych okoliczności należało wskazać, iż charakter prawa do kasacji oraz dopuszczalność jego ograniczeń były już przedmiotem orzekania Trybunału Konstytucyjnego. Trybunał stwierdził, że prawo do rozpoznania kasacji nie ma charakteru prawa konstytucyjnego. Trybunał Konstytucyjny podtrzymuje w tym zakresie pogląd wyrażony w wyroku z 10 lipca 2000 r. (sygn. SK 12/99; OTK ZU Nr 5/2000, poz. 143), iż wyłączenie pewnych spraw spod kontroli kasacyjnej nie narusza prawa do sądu w kształcie, jaki mu nadała obowiązująca Konstytucja, zaś ustawodawca posiada określoną swobodę kształtowania środków zaskarżenia orzeczeń zapadłych w drugiej instancji. Również w postanowieniu z 15 grudnia 1999 r. Trybunał Konstytucyjny podkreślił, iż “art. 45 ust. 1 Konstytucji wśród elementów prawa do rzetelnego postępowania sądowego nie wymienia uprawnienia do wniesienia kasacji. Natomiast art. 78 Konstytucji RP wyraża prawo jednostki do zaskarżania orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Prawo to przysługuje zresztą tylko w granicach określonych w ustawie, która może nie tylko określić tryb zaskarżania, ale i wyłączyć możliwość wniesienia zaskarżenia. Prawo do kasacji nie ma charakteru konstytucyjnego i wynika wyłącznie z ustawy regulującej tryb postępowania sądowego” (sygn. Ts 111/99, OTK ZU nr 1(31)/2000, poz. 23, s. 116). Z tego też względu zarzuty dotyczące prawa do kasacji nie mogą stanowić podstawy skargi konstytucyjnej.

W tym stanie rzeczy z uwagi na niespełnienie przesłanek dopuszczalności merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej należało odmówić nadania jej dalszego biegu.

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: