Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie z dnia 2001-12-04 - Ts 85/01
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 85/01
Tytuł:Postanowienie z dnia 2001-12-04
Publikacja w Z.U.Z.U. 2002 / 2B / 130

130

POSTANOWIENIE

z dnia 4 grudnia 2001 r.

Sygn. akt Ts 85/01

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Teresa Dębowska-Romanowska

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Karola Motyczko w sprawie zgodności:

art. 935 § 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) z art. 64 w związku z art. 21 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej Karola Motyczko wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 29 czerwca 2001 r. zakwestionowano zgodność art. 935 § 3 kodeksu cywilnego z art. 64 w zw. z art. 21 Konstytucji RP. Zdaniem skarżącego Sąd Okręgowy w Krakowie, oddalając apelację w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku, przyjął za podstawę zaskarżony przepis, przez co naruszony został porządek dziedziczenia ustawowego, a co za tym idzie, przynależne skarżącemu konstytucyjne prawo do dziedziczenia.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 4 września 2001 r., pełnomocnik skarżącego został wezwany do usunięcia braków skargi konstytucyjnej, przez wskazanie, czy w niniejszej sprawie została wyczerpana droga prawna, w szczególności poprzez podanie, czy skarżący wniósł kasację od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z 5 listopada 1999 r. (sygn. akt II Ca 410/99). Ponadto wezwano pełnomocnika skarżącego do podania daty doręczenia skarżącemu odpisu orzeczenia, o którym mowa powyżej, jak również dołączenia pięciu odpisów postanowienia sądu rozpoznającego sprawę w pierwszej instancji oraz przedstawienia właściwej formy pełnomocnictwa szczególnego do sporządzenia skargi konstytucyjnej lub reprezentowania przed Trybunałem Konstytucyjnym.

W piśmie procesowym z 11 września 2001 r., pełnomocnik skarżącego wskazał, iż skarżący w niniejszej sprawie nie wnosił kasacji, ponieważ chodzi o niezgodność art. 935 § 3 kodeksu cywilnego z art. 64 w zw. z art. 21 Konstytucji, który to przepis ustalając porządek dziedziczenia ustawowego, w którym do spadku dochodzi Skarb Państwa przed stosunkowo bliskimi członkami rodziny narusza tym samym konstytucyjne prawo do dziedziczenia. Ponadto, pełnomocnik skarżącego oznajmił, iż skarżący nie pamięta daty doręczenia mu odpisu postanowienia Sądu Okręgowego.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym skarga konstytucyjna jest dopuszczalna dopiero po wyczerpaniu przez skarżącego przysługujących mu w ramach drogi prawnej środków ochrony jego praw lub wolności konstytucyjnych. W postępowaniu cywilnym, zgodnie z art. 392 § 1 k.p.c., przysługuje stronie kasacja do Sądu Najwyższego od wyroku lub postanowienia, wydanych przez sąd drugiej instancji i kończących postępowanie w sprawie.

W konsekwencji złożenie kasacji od postanowienia wydanego przez sąd drugiej instancji w sprawie cywilnej, w której według przepisów k.p.c. środek ten przysługuje, należy uznać za przesłankę wyczerpania drogi prawnej określoną w art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym.

Brak złożenia w rozpatrywanej sprawie kasacji od wyroku Sądu Apelacyjnego oznacza niewyczerpanie drogi prawnej, o której mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym i brak ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie skarżącego. Należy podkreślić, iż w świetle obowiązujących przepisów wykluczone jest wniesienie skargi konstytucyjnej od takich wyroków, decyzji lub innych rozstrzygnięć, które stały się prawomocne lub ostateczne dlatego tylko, że zainteresowany nie wykorzystał wszystkich dostępnych mu środków obrony w toku instancji w postępowaniu sądowym lub administracyjnym. Pogląd ten znajduje swój wyraz w dotychczasowym orzecznictwie Trybunału (por. np. postanowienie z 6 maja 1998 r., sygn. Ts 37/98, OTK ZU nr I/1999, poz. 49).

Nadto należy stwierdzić, iż nie jest możliwe ustalenie w sprawie daty od której biegnie termin do wniesienia skargi, o którym mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Termin ten biegnie od daty doręczenia skarżącym prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. Brak wskazania tej daty stanowi dodatkową przesłankę uzasadniającą odmowę nadania biegu skardze. Jak wynika z pisma pełnomocnika skarżącego, skarżący nie pamięta daty doręczenia mu ostatniego orzeczenia w tej sprawie, tj. postanowienia Sądu Okręgowego z 5 listopada 1999 r., co uniemożliwia stwierdzenie, czy został dochowany termin do wniesienia skargi. Jest to zatem brak przesądzający o niedopuszczalności merytorycznego rozpoznania skargi.

W tym stanie rzeczy, z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki wynikającej z treści art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, wniesiona przez skarżącego skarga konstytucyjna nie może być merytorycznie rozpoznana przez Trybunał Konstytucyjny i należało odmówić nadania jej dalszego biegu.

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: