114

POSTANOWIENIE

z dnia 4 kwietnia 2001 r.

Sygn. Ts 14/01

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Andrzej Mączyński

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Anny Z. w sprawie:

zgodności art. 109 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. Nr 9, poz. 59 ze zm.) z art. 8 oraz art. 48 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej Anny Z. z 22 stycznia 2001 r. podniesiono, iż postanowienie Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie z 1 marca 2000 r. (sygn. III Nsm 612/98/P) oraz postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie z 25 października 2000 r. (sygn. XI Ca R 182/00) naruszyły prawa skarżącej “wbrew” ustawie - Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz konstytucji. Pełnomocnik skarżącej wskazał jako przedmiot skargi konstytucyjnej art. 109 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Podniósł nadto, iż powołane w skardze orzeczenia sądów są sprzeczne z art. 8 i art. 48 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zarządzeniem z 20 lutego 2001 r. pełnomocnik skarżącej został wezwany do usunięcia w terminie 7 dni braków formalnych skargi konstytucyjnej przez dokładne określenie, na czym polega niezgodność art. 109 ustawy z 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy z art. 8 oraz art. 48 ust. 2 Konstytucji. Nadto w wykonaniu tego zarządzenia pełnomocnik skarżącej miał wskazać, jakie konstytucyjne prawa lub wolności skarżącej zostały naruszone ostatecznym orzeczeniem sądu opartym na zaskarżonym przepisie i określić sposób tego naruszenia.

W ustawowym terminie 7 dni pełnomocnik skarżącej nie usunął wskazanych braków skargi konstytucyjnej. Należy nadto stwierdzić, iż do Trybunału Konstytucyjnego nie wpłynęło, mimo skutecznego doręczenia pełnomocnikowi skarżącej 26 lutego 2001 r. zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 20 lutego 2001 r., żadne pismo pełnomocnika.

W tym stanie rzeczy jest oczywiste, iż w wyznaczonym terminie nie zostały usunięte braki formalne skargi konstytucyjnej Ts 14/01 i z tego względu na podstawie art. 49 w zw. z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.