Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie z dnia 2000-10-18 - Ts 84/00
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 84/00
Tytuł:Postanowienie z dnia 2000-10-18
Publikacja w Z.U.Z.U. 2001 / 5 / 129

129

Postanowienie

z dnia 18 października 2000 r.

Sygn. Ts 84/00

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Krzysztof Kolasiński

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Bogusławy N., w sprawie zgodności:

art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 124, poz. 782) z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej Bogusławy N. wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 12 czerwca 2000 r. zarzucono niezgodność art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 124, poz. 782) z art. 2 Konstytucji RP. Zdaniem skarżącej wprowadzenie z mocą wsteczną przepisu rozszerzającego korzystne unormowania emerytalne na osoby, które w związku z likwidacją Państwowego Arbitrażu Gospodarczego zostały przeniesione na stanowisko sędziego w sądach wojewódzkich, narusza zasadę sprawiedliwości społecznej przez to, że prowadzi do krzywdzących rozwiązań dla osób, które orzekały w sądach arbitrażowych i przeszły na emeryturę przed wejściem w życie ustawy umożliwiającej powołanie arbitrów Okręgowych Komisji Gospodarczych na stanowiska sędziów sądów wojewódzkich.

Zarządzeniem z 6 marca 2000 r. Trybunał Konstytucyjny wezwał pełnomocnika skarżącej do uzupełnienia braków m.in. poprzez wskazanie, które z przysługujących skarżącej praw lub wolności konstytucyjnych zostało naruszone i dokładne określenie sposobu ich naruszenia, a także dokładnego określenia na czym polega niezgodność zaskarżonego przepisu z Konstytucją.

W piśmie uzupełniającym skargę konstytucyjną pełnomocnik skarżącej ponownie wskazał na naruszenie przez zaskarżony przepis art. 2 Konstytucji RP. Jeszcze raz podkreślono, iż wnioskodawczyni nie mogła przewidzieć zmiany przepisów emerytalnych, co spowodowało takie a nie inne ukształtowanie jej losów zawodowych. Dodatkowo powołano też zasadę równości wynikającą z art. 32 Konstytucji, która została naruszona przez zaskarżony przepis.

Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP, każdy czyje konstytucyjne prawa lub wolności zostały naruszone ma prawo wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego. Tak więc dopiero naruszenie takiego prawa lub wolności aktualizuje interes prawny skarżącego w uzyskaniu od Trybunału Konstytucyjnego rozstrzygnięcia o konstytucyjności ustawy lub innego aktu normatywnego zastosowanego wobec skarżącego (por. postanowienie z 17 lutego 1999 r., sygn. Ts 154/98, OTK ZU Nr 2/1999, poz. 34, s. 190). Ponadto, zgodnie z art. 47 ust. 1 pkt 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, jednym z elementów skargi konstytucyjnej jest określenie jakie prawa lub wolności konstytucyjne i w jaki sposób zostały naruszone. Brak tego wskazania stanowi więc brak formalny skargi uniemożliwiający jej dalsze rozpoznanie.

We wniesionej skardze konstytucyjnej skarżąca wywodzi, iż doszło do naruszenia zasady sprawiedliwości społecznej, a także zasady równości. Zasady te nie mogą stanowić samodzielnej podstawy do wniesienia skargi konstytucyjnej, jako że są to zasady ustrojowe, które nie stanowią źródła praw lub wolności o charakterze podmiotowym, a tylko naruszenie takiego prawa legitymuje do wniesienia skargi konstytucyjnej. Dlatego koniecznym jest wskazanie w zakresie jakiego prawa lub wolności konstytucyjnej wskazane powyżej zasady zostały naruszone. Z wniesionej skargi konstytucyjnej wynika, iż chodzi tu o prawo do zabezpieczenia społecznego. Jednakże samo wskazanie naruszonego prawa nie legitymuje skarżącego do wniesienia skargi konstytucyjnej, jako że interes prawny skarżącego uzasadnia dopiero rzeczywiste (obiektywne), a nie subiektywne naruszenie przysługujących mu praw. Musi on więc uprawdopodobnić naruszenie tego prawa, tzn. przedstawić dostateczne argumenty uzasadniające wysunięte przez niego twierdzenie o naruszeniu jego prawa lub wolności o charakterze konstytucyjnym (por. postanowienie z 16 lutego 2000 r., Ts 97/99, OTK ZU Nr 1/2000, poz. 20, s. 108). Takie argumenty w niniejszej sprawie nie zostały przedstawione.

Skarżąca naruszenie zasady sprawiedliwości społecznej w zakresie prawa do zabezpieczenia społecznego wywodzi z nadania z mocą wsteczną prawa do otrzymania korzystniejszej emerytury osobom, które zajmując w momencie przejścia na emeryturę stanowisko sędziego uzyskały prawo do emerytury przed dniem wejścia w życie zaskarżonej ustawy. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego nie ma podstaw do przyjęcia, iż wprowadzanie z mocą wsteczną korzystniejszych warunków przyznawania uprawnień emerytalnych określonej kategorii zawodowej narusza zasadę sprawiedliwości społecznej i prawo do zabezpieczenia społecznego przysługujące osobie, która do tej kategorii zawodowej nie należy. W analizowanej sprawie nie można stawiać znaku równości pomiędzy “sędzią”, a “arbitrem” i z tego punktu widzenia wywodzić konieczność jednakowej regulacji ich uprawnień emerytalnych. W konsekwencji samo przyznanie, nawet z mocą wsteczną, uprawnień emerytalnych sędziom nie narusza wskazanych przez skarżącą konstytucyjnych praw podmiotowych. Należy w tym miejscu podkreślić, iż skarżąca naruszenie praw konstytucyjnych wywodzi nie tyle z samego faktu przyznania tych uprawnień sędziom, ile z przyznania ich z mocą wsteczną. Teza, iż świadomość możliwości uzyskania takiego lepszego uprawnienia mogłaby wpłynąć na decyzję skarżącej dotyczącą momentu przejścia na emeryturę, nie jest dostatecznym argumentem, za istnieniem naruszenia wskazanego przez skarżącą prawa. Tym bardziej, jeżeli weźmie się pod uwagę fakt, iż oprócz świadomości istnienia takiego uprawnienia w przypadku skarżącej musiałaby istnieć nie tyle nawet świadomość, ile możliwość przejścia ze stanowiska arbitra na stanowisko sędziego, która w momencie podejmowania decyzji o przejściu na emeryturę nie istniała. Reasumując nie ma podstaw do przyjęcia tezy, iż rozstrzygnięcia wydane na podstawie zaskarżonej regulacji doprowadziły do relewantnego z punktu widzenia prawa pokrzywdzenia skarżącej, tzn. naruszenia przysługujących jej konstytucyjnych praw podmiotowych.

Na marginesie wskazać należy, iż zaskarżone uregulowanie ma oparcie w art. 178 ust. 2 Konstytucji, zgodnie z którym sędziom zapewnia się warunki pracy i wynagrodzenie odpowiadające godności urzędu oraz zakresowi ich obowiązków. Wysuwanie zarzutów przeciwko przepisowi ustawy będącego realizacją wskazanego przepisu konstytucji jest de facto wysuwaniem zarzutów przeciwko temu przepisowi konstytucji, co, biorąc pod uwagę istotę i cel skargi konstytucyjnej, jest niedopuszczalne.

Biorąc powyższe pod uwagę należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: