196

POSTANOWIENIE

z dnia 2 października 2000 r.

Sygn. akt Ts 96/00

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Wiesław Johann

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marii Lisowskiej, w sprawie zgodności:

art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm.) z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

UZASADNIENIE:

W skardze z 12 lipca 2000 r. skarżąca zarzuca art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm.) sprzeczność z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, statuującym zasadę równości wobec prawa. Naruszenie wskazanej powyżej zasady wynika z uzależnienia wypłacania świadczeń pieniężnych przysługujących osobom deportowanym do pracy przymusowej od zamieszkania na terenie państwa polskiego w jego granicach sprzed 1 września 1939 r., dyskryminując przez to obywateli zamieszkujących poza wskazanymi granicami.

Zarządzeniem z 2 sierpnia 2000 r. Trybunał Konstytucyjny wezwał skarżącą do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej poprzez wskazanie, które z przysługujących skarżącej praw lub wolności konstytucyjnych zostało naruszone, dokładne określenie sposobu tego naruszenia oraz wykazanie merytorycznego związku pomiędzy naruszonym prawem a treścią zaskarżonego przepisu.

Pismem uzupełniającym z 8 sierpnia 2000 r. skarżąca ponownie wskazała na naruszenie zawartej w art. 32 Konstytucji RP zasady równości wynikającej z odmowy przyznania świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP skarga konstytucyjna przysługuje osobie, której konstytucyjne prawa lub wolności zostały naruszone. Dopiero wskazanie takiego prawa lub wolności aktualizuje interes prawny skarżącego w uzyskaniu od Trybunału Konstytucyjnego rozstrzygnięcia o konstytucyjności ustawy lub innego aktu normatywnego zastosowanego wobec skarżącego (por. postanowienie z 17 lutego 1999 r., sygn. akt Ts 154/98, OTK ZU nr 2/1999, poz. 34, s. 190). Ponadto, zgodnie z art. 47 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.), jednym z elementów skargi konstytucyjnej jest określenie, jakie prawa lub wolności konstytucyjne i w jaki sposób zostały naruszone. Brak tego wskazania stanowi brak formalny skargi uniemożliwiający jej dalsze rozpoznanie.

Skarżąca wywodzi, iż wskutek wydania rozstrzygnięć, których podstawą był zaskarżony przepis, doszło do naruszenia wynikającej z art. 32 Konstytucji zasady równości. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego tylko naruszenie prawa konstytucyjnego o charakterze podmiotowym legitymuje do wniesienia skargi konstytucyjnej (por. np.: postanowienia z: 6 kwietnia 1998 r., sygn. Ts 9/98, OTK ZU nr I (30)/1999, poz. 27; 3 listopada 1998 r., sygn. Ts 116/98, OTK ZU nr 1/1999, poz. 10; 17 lutego 1999 r., sygn. Ts 154/98, OTK ZU nr 2/1999, poz. 34). Wskazana przez skarżącą zasada równości, jako zasada ustrojowa do takich praw nie należy. Odwołanie się do tej zasady wymaga dodatkowo wskazania, w zakresie jakiego przysługującego skarżącemu prawa lub wolności konstytucyjnej została ona naruszona (por. postanowienia z: 27 kwietnia 1998 r., sygn. Ts 46/98, OTK ZU nr I(30)/1999, poz. 39; 3 listopada 1998 r., sygn. Ts 116/98, OTK ZU nr 1/1999, poz. 10; 30 listopada 1999 r., Ts 97/99, OTK ZU nr 1/2000, poz. 19). Biorąc pod uwagę, iż skarżąca nie dopełniła przytoczonego powyżej warunku należy stwierdzić, iż przesłanka wskazania naruszonego prawa lub wolności konstytucyjnej nie została spełniona, co uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie skargi konstytucyjnej.

Biorąc powyższe pod uwagę Trybunał Konstytucyjny orzekł jak na wstępie.