Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie z dnia 2000-04-05 - Ts 22/00
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 22/00
Tytuł:Postanowienie z dnia 2000-04-05
Publikacja w Z.U.Z.U. 2000 / 4 / 130

130

POSTANOWIENIE

z dnia 5 kwietnia 2000 r.

Sygn. Ts 22/00

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Andrzej Mączyński

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Bogusławy W., w sprawie zgodności:

art. 233 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 269 ze zm.) oraz art. 115, art. 116 i 117 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jednolity z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej zarzucono, iż art. 233 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeksu postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 269 ze zm.) oraz art. 115, 116 i 117 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jednolity z 1998 r. Dz.U. Nr 21, poz. 94 ze zm.) naruszają wyrażone w art. 45 ust. 1 konstytucji prawo skarżącej do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez niezawisły sąd. Skarżąca złożyła pozew o zapłatę przeciwko Zarządowi Gminy w D., który został oddalony wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z 12 lipca 1999 r. Wyrok ten został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Ł. z 24 listopada 1999 r. Zdaniem skarżącej, jeżeli sądy wydały niekorzystne dla niej wyroki mimo istnienia wskazanych wyżej przepisów, to należy przyjąć że przepisy te naruszają konstytucyjną zasadę, iż każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.

Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:

Skarżąca wywodzi, że sądy obu instancji rozpoznając jej sprawę naruszyły wskazane w skardze przepisy. Zarzut naruszenia konstytucyjnych praw skarżącej przez błędne stosowanie prawa nie może być jednak przedmiotem skargi konstytucyjnej. W skardze nie wyjaśniono natomiast, w jaki sposób art. 233 § 1 kpc oraz art. 115, 116 i 117 § 1 kp naruszają konstytucyjne prawa skarżącej. Za wskazanie sposobu naruszenia praw nie można uznać twierdzenia, w myśl którego skoro mimo obowiązywania zaskarżonych przepisów sądy wydały niekorzystne dla skarżącej wyroki, to przepisy te naruszają tym samym art. 45 ust. 1 Konstytucji. Wskazanie wymaganego przez art. 47 ust. 1 pkt 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym sposobu naruszenia praw konstytucyjnych polegać ma na określeniu konstytucyjnych uprawnień przysługujących skarżącemu i odpowiadających im obowiązków organu władzy publicznej dotyczących stanowienia norm prawnych określonej treści oraz wykazaniu, że normy zawarte w zakwestionowanych przepisach nie realizują tych obowiązków, a tym samym są niezgodne z normami konstytucji.

Pomimo wezwania do uzupełnienia wskazanego braku, skarżąca również w piśmie procesowym z 9 marca 2000 r. nie wskazała sposobu naruszenia swych praw przez zaskarżone przepisy. Tym samym skarga konstytucyjna nie spełniła wymogu, o którym mowa w art. 47 ust. 1 pkt 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, dlatego też należało odmówić nadania jej dalszego biegu.

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: