Repertorium: | Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu. |
Sygnatura: | Ts 132/98 |
Tytuł: | Postanowienie z dnia 1999-03-30 |
Publikacja w Z.U. | Z.U. 1999 / 3 / 65 |
65
POSTANOWIENIE
z dnia 30 marca 1999 r.
Sygn. Ts 132/98
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Zdzisław Czeszejko-Sochacki
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Konrada J. w sprawie zgodności:
ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) z Konstytucją RP na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Konrada J., sporządzonej 15 września 1998 r. zarzucono, iż ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z 1993 r. Dz.U. Nr 90, poz. 416 ze zm.) narusza prawa konstytucyjne skarżącego w ten sposób, że pozbawia go możliwości korzystania z szerszych ulg mieszkaniowych.
Skarżący wskazał, iż stosując zakwestionowaną ustawę Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 27 lutego 1998 r. oddalił skargę na decyzję Izby Skarbowej w L. z 10 stycznia 1997 r. w przedmiocie zaniechania poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w 1996 roku.
Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 14 października 1998 r. wezwano pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez wskazanie, które konkretnie przepisy ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych czyni przedmiotem skargi konstytucyjnej, na czym polega niezgodność tych przepisów z konstytucją, jakie prawa konstytucyjne skarżącego zostały naruszone i na czym naruszenie to polegało, a także podanie daty doręczenia wyroku NSA z 27 lutego 1998 roku.
Pełnomocnik skarżącego w wyznaczonym terminie braków tych nie uzupełnił. Nie uczyniło tego także pismo skarżącego z 26 października 1998 r. W tym stanie rzeczy, z uwagi na treść art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.
Ustosunkowując się do pism skarżącego z 26 października 1998 r. oraz z 25 lutego 1999 r. zawierających wnioski o przedłużenie lub odroczenie postępowania Trybunał Konstytucyjny pragnie stwierdzić, iż przepisy ustawy o Trybunale Konstytucyjnym dotyczące procedury wstępnego rozpoznania skargi konstytucyjnej nie przewidują takich możliwości.
Wyznaczony 7 dniowy termin do usunięcia braków formalnych, jest terminem ustawowym, mającym oparcie w art. 36 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Ustawa o Trybunale Konstytucyjnym nie zawiera uregulowań, które pozwalałyby na skracanie lub przedłużanie terminów ustawowych. Takiego uregulowania nie zawiera również kodeks postępowania cywilnego, którego przepisy na mocy art. 20 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym stosuje się odpowiednio do postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym. Art. 166 kpc przewiduje możliwość przedłużenia lub skrócenia z ważnej przyczyny, ale tylko terminu sądowego, a więc takiego, który został wyznaczony przez sąd lub przewodniczącego (art. 164 kpc). W tej sytuacji wniosek o przedłużenie terminu do uzupełnienia braków skargi konstytucyjnej należało pozostawić bez rozpoznania.
W tym stanie rzeczy, z uwagi na nie uzupełnienie w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi konstytucyjnej należało odmówić nadania jej dalszego biegu.
dokument | publikacja | Ts 93/11 Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02 |
Z.U. 2012 / 1B / 132 | Ts 93/11 Postanowienie z dnia 2011-07-04 |
Z.U. 2012 / 1B / 131 | Ts 9/11 Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15 |
Z.U. 2012 / 1B / 107 | Ts 9/11 Postanowienie z dnia 2011-04-14 |
Z.U. 2012 / 1B / 106 | Ts 85/11 Postanowienie z dnia 2011-12-05 |
Z.U. 2012 / 1B / 130 |