Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie z dnia 1999-03-09 - Ts 18/99
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 18/99
Tytuł:Postanowienie z dnia 1999-03-09
Publikacja w Z.U.Z.U. 1999 / 7 / 196

196

POSTANOWIENIE

z dnia 9 marca 1999 r.

Sygn. Ts 18/99

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Jerzy Ciemniewski

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Elżbiety K., w sprawie zbadania zgodności:

art. 2 ust. 1 - 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. Nr 79, poz. 464 ze zm.) z art. 21 i 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej z 30 października 1998 r. zaskarżono przepisy art. 2 ust. 1 - 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. Nr 79, poz. 464 ze zm.) zarzucając ich niezgodność z art. 21 i 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na to, iż pozwalają na nabycie przez państwowe osoby prawne z mocy prawa użytkowania wieczystego gruntów, które w dniu 5 grudnia 1990 r. znajdowały się w ich zarządzie. Nabycie to następuje bez względu na istnienie prawa do zwrotu tych gruntów byłym właścicielom lub ich następcom prawnym w trybie uregulowanym uprzednio w art. 69 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm.), jeżeli postępowanie o zwrot tych nieruchomości uprawnieni wszczęli po dniu 5 grudnia 1990 r. Taka sytuacja miała miejsce w przypadku skarżącej, która wniosek do Urzędu Rejonowego w K. o zwrot nieruchomości w trybie art. 69 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości złożyła 1 lutego 1991 r. W czasie trwania tego postępowania decyzją Wojewody w K. z 25 lutego 1995 r. stwierdzone zostało nabycie wywłaszczonych działek z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1991 r. przez KPUSiT w K. Decyzja ta została częściowo zmieniona odnośnie niektórych działek, decyzją Wojewody w K. z 17 maja 1995 r., w stosunku do pozostałych zostało utrzymane w mocy uwłaszczenie na nich KPUSiT w K. To także były działki, o których zwrot ubiegała się skarżąca wraz z pozostałymi spadkobiercami wywłaszczonej byłej ich właścicielki. Skarżąca złożyła zatem wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody w K. z 17 maja 1995 r. Prezes UMiRM decyzją z 19 września 1997 r. odmówił stwierdzenia nieważności tej decyzji i stanowisko swe podtrzymał w decyzji z 16 stycznia 1998 r. Także Naczelny Sąd Administracyjny wydał niekorzystne dla skarżącej rozstrzygnięcie, oddalając jej skargę. Postępowanie o zwrot nieruchomości toczące się przed Urzędem Rejonowym w K. zostało zawieszone do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy o stwierdzenie nieważności decyzji uwłaszczeniowych. Pełnomocnik skarżącej wskazuje, iż ostatecznym rozstrzygnięciem zapadłym w niniejszej sprawie jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w W. z 30 października 1998 r., doręczony 21 grudnia 1998 roku.

Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:

Nie można podzielić stanowiska pełnomocnika skarżącej wskazującego, iż ostatecznym rozstrzygnięciem w niniejszej sprawie jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w W. z 30 października 1998 r. Sprawa toczy się bowiem o zwrot w trybie art. 69 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości wywłaszczonych nieruchomości, które to postępowanie nie zakończyło się jeszcze, a jedynie zostało zawieszone do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody w K. z 17 maja 1995 r. uwłaszczającej KPUSiT w K. na nieruchomościach, o których zwrot ubiega się skarżąca wraz z pozostałymi spadkobiercami poprzedniej, wywłaszczonej ich właścicielki. Ostatecznie prawa skarżącej do przedmiotowych nieruchomości zostaną rozstrzygnięte w tym właśnie postępowaniu, po wyczerpaniu przysługującego jej toku instancji i również dopiero to rozstrzygnięcie będzie się odnosiło do jej praw lub wolności konstytucyjnych wynikających z wart. 21 i 64 Konstytucji RP. Należy zatem uznać, że złożona skarga jest przedwczesna i nie doszło jeszcze do wydania ostatecznego orzeczenia w myśl art. 79 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, nie został także wyczerpany tok instancyjny, co stanowi konieczny warunek, który musi spełniać skarga konstytucyjna by mogła być przedmiotem merytorycznego rozpoznania, jak stanowi art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym. Wynika to z przyjętego przez ustawodawcę modelu skargi konstytucyjnej, która w polskim porządku prawnym jest środkiem o charakterze nadzwyczajnym i subsydiarnym. Skarga może bowiem zostać wniesiona dopiero w sytuacji, gdy skarżący nie dysponuje już żadną proceduralną możliwością uruchomienia dalszego postępowania przed sądem bądź organem administracji publicznej w swojej sprawie. Do rozstrzygania o sprawach indywidualnych są bowiem przede wszystkim powołane sądy i organy administracji publicznej, a Trybunał Konstytucyjny powinien wkraczać dopiero po wyczerpaniu tych wszystkich procedur pozwalających na rozstrzygnięcie sprawy, które mogą zostać uruchomione przez samego skarżącego. Na tym polega istota przesłanki “ostatecznego orzeczenia”, sformułowanej w art. 79 ust. 1 konstytucji. Od takiego orzeczenia skarżącemu nie może już przysługiwać żaden środek odwoławczy, ani inny środek zaskarżenia.

W tym stanie rzeczy, z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki wynikającej z treści art. 79 ust. 1 konstytucji i art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, wniesiona przez skarżącego skarga konstytucyjna nie może być merytorycznie rozpoznana przez Trybunał Konstytucyjny i należało odmówić nadania jej dalszego biegu.

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: