Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie z dnia 1998-10-06 - Ts 98/98
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 98/98
Tytuł:Postanowienie z dnia 1998-10-06
Opis:(1999/Aneks/81)
Publikacja w Z.U.Z.U. 1999 / SUP / 81

81

POSTANOWIENIE

z dnia 6 października 1998 r.

Sygn. Ts 98/98

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Krzysztof Kolasiński

na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Magdaleny Ł. oraz Ryszarda S., w sprawie zgodności:

art. 10 ust. 3 i 4 oraz art. 144 ust. 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. Nr 98, poz. 602 ze zm.) art. 30 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (tekst jednolity z 1996 r. Dz.U. Nr 13, poz. 74),

Uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia 28 stycznia 1993 r. nr LXX/468/93 w sprawie zasad polityki transportowej dla Krakowa,

Uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia 20 maja 1994 r. nr CXIII/748/94 w sprawie polityki rozwoju przestrzennego i ochrony środowiska wraz z politykami sektorowymi,

Uchwały Zarządu Miasta nr 186/98 z dnia 2 marca 1998 r. w sprawie organizacji ruchu w śródmieściu Krakowa

z art. 5, 21, 31, 32 i 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej Magdaleny Ł. i Ryszarda S. wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 9 lipca 1998 r. zarzucono, iż art. 10 ust. 3 i 4 oraz art. 144 ust. 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. Nr 98, poz. 602 ze zm.), jak również art. 30 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 13, poz. 74) są niezgodne z art. 5, 21, 31, 32 i 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zarzut naruszenia wskazanych przepisów konstytucji postawiono również uchwale Rady Miasta Krakowa z 28 stycznia 1993 r. nr LXX/468/93 w sprawie zasad polityki transportowej dla Krakowa, uchwale Rady Miasta Krakowa z 20 maja 1994 r. nr CXIII/748/94 w sprawie polityki rozwoju przestrzennego i ochrony środowiska wraz z politykami sektorowymi oraz uchwale Zarządu Miasta z 2 marca 1998 r. nr 186/98 w sprawie organizacji ruchu w śródmieściu Krakowa. W petitum skargi wskazano, że Zarząd Miasta Krakowa Uchwałą nr 429/98 z 27 kwietnia 1998 r. oddalił żądanie skarżących w przedmiocie zmiany Uchwały Nr 186/98 Zarządu Miasta Krakowa z 2 marca 1998 r. w sprawie organizacji ruchu w śródmieściu Krakowa.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 31 sierpnia 1998 r. pełnomocnik skarżących został wezwany do usunięcia braków skargi konstytucyjnej, w szczególności poprzez dokładne wskazanie sposobu, w jaki zaskarżone przepisy naruszają konstytucyjne prawa i wolności przysługujące skarżącym, wynikające z art. 5, 21, 31, 32 i 64 Konstytucji RP. W piśmie procesowym z 14 września 1998 r. pełnomocnik skarżących podniósł, iż art. 10 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 22 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym oraz art. 30 ust. 2 pkt 6 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym, ze względu na niesprecyzowane sformułowanie, dopuszczają dowolną ich interpretację, co umożliwia organom gminy naruszanie praw konstytucyjnych skarżących.

Z ustaleń Trybunału Konstytucyjnego wynika, że skarżący skorzystali z przysługującego im prawa określonego w art. 101 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym i złożyli 10 czerwca 1998 r. skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na Uchwałę Zarządu Miasta Krakowa Nr 429/98 z 27 kwietnia 1998 r., która nie została do chwili obecnej rozpoznana.

Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej skarga konstytucyjna może być wniesiona do Trybunału Konstytucyjnego, jeżeli na podstawie zakwestionowanego aktu normatywnego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o prawach lub wonnościach konstytucyjnych skarżącego. Ów ostateczny charakter orzeczenie władzy publicznej nabywa wówczas, gdy skarżącemu nie przysługuje już środek odwoławczy od tego orzeczenia, ani też nie toczy się żadne postępowanie, w ramach którego orzeczenie to może zostać zmienione lub uchylone. Z treści art. 46 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643), konkretyzującego wymóg zawarty w art. 79 ust. 1 Konstytucji RP wnioskujemy, że skarżący przed wniesieniem skargi powinien wykorzystać przysługujące mu środki proceduralne w celu doprowadzenia do rozstrzygnięcia sprawy prawomocnym wyrokiem (por. postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z: 5 grudnia 1997 r., sygn. Ts 1/97, OTK ZU Nr 2/1998, poz. 17 oraz sygn. Ts 14/97, OTK ZU Nr 1/1998, poz. 9; 21 stycznia 1998 r., sygn. Ts 27/97, OTK ZU Nr 2/1998, poz. 19).

Jak wynika z ustaleń poczynionych przez Trybunał Konstytucyjny, złożona przez skarżących skarga do NSA nie została dotychczas rozpoznana, tym samym nie doszło jeszcze do wydania prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie będącej przedmiotem niniejszej skargi konstytucyjnej. W tym stanie rzeczy, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 79 ust. 1 Konstytucji RP i art. 46 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, skarga ta jako przedwczesna nie może zostać rozpatrzona przez Trybunał, w związku z czym należało odmówić jej nadania dalszego biegu.

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: