59

POSTANOWIENIE

z dnia 9 czerwca 1998 r.

Sygn. Ts 78/98

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Andrzej Mączyński

po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Miejskiego Domu Maklerskiego S.A. w W., w sprawie:

niezgodności * 6a Zarządzenia Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych z dnia 17 marca 1994 r. w sprawie określenia minimalnej wartości środków własnych oraz maksymalnej wartości kredytów przeznaczonych na uruchomienie działalności (MP Nr 21, poz. 169 ze zm.) z art. 22 w związku z art. 7 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z art. 93 pkt 2 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643 ze zm.)

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej Miejskiego Domu Maklerskiego S.A. w W. wniesionej 22 maja 1998 r. zarzucono, że * 6a zarządzenia Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych z dnia 17 marca 1994 r. w sprawie określenia minimalnej wartości środków własnych oraz maksymalnej wartości kredytów przeznaczonych na uruchomienie działalności maklerskiej (MP Nr 21, poz. 169 ze zm.) narusza art. 22 w związku z art. 7 i art. 32 oraz art. 93 pkt 2 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącego, naruszenie to polega na unormowaniu w tym przepisie obowiązków podmiotów gospodarczych prowadzących działalność maklerską w sposób sprzeczny z art. 32 * 1a ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych w związku z art. 190 tejże ustawy i przyjęciu, że uregulowany w tym przepisie wskaźnik, tzw. stopa bezpieczeństwa może być podstawą do wydania przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd decyzji z dnia 16 stycznia 1998 r. cofającej zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie działalności maklerskiej. W uzasadnieniu skargi wskazano, że zaskarżone przepisy stanowią podstawę ostatecznej decyzji Komisji Papierów Wartościowych i Giełd z 5 marca 1998 r., doręczonej skarżącemu 23 tego miesiąca (wraz z pouczeniem o prawie złożenia skargi na tę decyzję bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego).

Z akt sprawy wynika, że skarżący złożył 23 marca 1998 r. skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Komisji Papierów Wartościowych i Giełd z 5 marca 1998 r., która nie została do chwili obecnej rozpoznana.

Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej skarga konstytucyjna może być wniesiona do Trybunału Konstytucyjnego, jeżeli na podstawie zakwestionowanego w skardze aktu normatywnego, sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o prawach lub wolnościach konstytucyjnych skarżącego. Z konkretyzującego tę normę konstytucyjną art. 46 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym wynika, że skarżący przed wniesieniem skargi powinien wykorzystać przysługujące mu środki proceduralne w celu doprowadzenia do rozstrzygnięcia sprawy prawomocnym wyrokiem (por. postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 5 grudnia 1997 r., Ts 1/97; OTK ZU Nr 2/1998, poz. 17). Decyzja administracyjna może być traktowana jako rozstrzygnięcie ostateczne tylko w sprawach, w których przepisy wyłączają możliwość jej zaskarżenia do sądu administracyjnego (por. postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 17 marca 1997 r., Ts 27/97).

Z akt sprawy wynika, że skarżący 23 marca 1998 r. wniósł do NSA skargę na decyzję Komisji Papierów Wartościowych i Giełd z 5 marca 1998 r. Skarga ta dotychczas nie została rozpoznana, tym samym nie doszło jeszcze do wydania prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie, będącej przedmiotem niniejszej skargi konstytucyjnej. W tym stanie rzeczy, skarga ta jako przedwczesna nie może zostać rozpatrzona przez Trybunał Konstytucyjny, w związku z czym należy odmówić nadania jej dalszego biegu, co obejmuje również zawarty w skardze dodatkowy wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.