74

POSTANOWIENIE

z dnia 20 maja 1998 r.

Sygn. Ts 43/98

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marian Zdyb

na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Wandy C.,

w sprawie:

zgodności art. 1 i 10 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r., Nr 4, poz. 19 ze zm.) z art. 32 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej Wandy C. sporządzonej 27 lutego 1998 r. zarzucono, iż art. 1 i 10 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) jest niezgodny z art. 32 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Skarżąca wskazała, iż stosując zakwestionowane przepisy Sąd Rejonowy w Z., wyrokiem z 30 czerwca 1997 r. zasądził od skarżącej kwotę 1448,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami ustalając, iż skarżąca rozwiązała umowę o pracę z zatrudnionym u niej pracownikiem w warunkach określonych w ustawie z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw. Od wyroku tego skarżąca złożyła apelację, która została oddalona wyrokiem Sądu Wojewódzkiego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 1 grudnia 1997 roku.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 21 kwietnia 1998 r., pełnomocnik skarżącej został wezwany do uzupełnienia braków formalnych przedłożonej skargi konstytucyjnej w szczególności poprzez określenie na czym, zdaniem skarżącej, polega niezgodność art. 1 i 10 ustawy z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw z art. 32 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Pomimo wyraźnego wezwania, pełnomocnik skarżącej w wyznaczonym terminie braku tego nie uzupełnił. W piśmie z 3 maja 1998 r. ponownie natomiast wskazał wyłącznie na fakt, iż zdaniem skarżącej, zasadę równości wszystkich obywateli wobec prawa oraz prawo do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy kierowanej do sądu naruszają orzeczenia sądowe zapadłe w jej sprawie. Pełnomocnik skarżącej nie przedstawił natomiast żadnych argumentów, z których należałoby wnosić, iż treść art. 1 lub 10 zaskarżonej ustawy pozostaje w sprzeczności z zasadą równości lub też z konstytucyjnym prawem skarżącej do sprawiedliwego rozpatrzenia jej sprawy przez sąd. Wręcz przeciwnie, pełnomocnik skarżącej podkreśla, iż właściwa interpretacja przepisów ustawy z 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw, dawałaby prawo pracodawcy do rozwiązywania stosunku pracy bez konieczności wypłaty odprawy, do czego zobowiązana została skarżąca na mocy orzeczeń sądowych.

Pełnomocnik skarżącej zdaje się nie dostrzegać, iż przedmiotem skargi konstytucyjnej zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej jest zarzut niezgodności ustawy lub innego generalnego aktu normatywnego z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej. Póki zatem, zarzut taki nie zostanie w skardze konstytucyjnej sformułowany, nie spełnia ona warunków formalnych niezbędnych do jej merytorycznego rozpoznania.

Ponieważ w wyznaczonym terminie pełnomocnik skarżącej nie uzupełnił tego braku formalnego przedłożonej skargi konstytucyjnej, Trybunał Konstytucyjny stosując art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, odmówił nadania jej dalszego biegu.