43

POSTANOWIENIE

z dnia 25 marca 1998 r.

Sygn. Ts 41/98

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Janusz Trzciński

na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Zygmunta C.

w sprawie:

zgodności dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczaniu i uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (tekst jednolity Dz.U. z 1959 r. Nr 14, poz. 78) z art. 64 ust. 1 i 3, art. 31 ust. 2 i art. 32 ust. 1 zdanie drugie Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 oraz art. 39 ust. 1 i art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)

p o s t a n a w i a:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej z 19 marca 1998 r. zakwestionowano przepisy dekretu z 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczaniu i uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (tekst jednolity z 1959 r. Dz.U. Nr 14, poz. 78), zarzucając im niezgodność z art. 64 ust. 1 i 3, art. 31 ust. 2 i art. 32 ust. 1 zdanie drugie Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.

Zdaniem skarżącego, stosując powyższe przepisy, Sąd Rejonowy w W. wyrokiem z 9 listopada 1995 r., a następnie Sąd Wojewódzki w ZG wyrokiem z 18 stycznia 1996 r. oddaliły jego roszczenia do Skarbu Państwa o zapłatę kwoty 8.500 zł tytułem bezprawnego przejęcia gospodarstwa rolnego rodziców skarżącego.

W skardze konstytucyjnej podniesiono, iż stanowi to naruszenie art. 64 ust. 1 oraz art. 31 ust. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, gwarantującego każdemu obywatelowi prawo własności i prawo do dziedziczenia. Zdaniem skarżącego, naruszony został także art. 32 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej wyrażający zasadę równości wobec prawa.

Zgodnie z danymi wynikającymi z akt sprawy wyrok Sądu Wojewódzkiego w ZG oddalający rewizję od wyroku Sądu Rejonowego w W. został doręczony skarżącemu 4 kwietnia 1996 roku.

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym skarga konstytucyjna może być złożona w ciągu dwóch miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. Ów dwumiesięczny termin, w którym można złożyć skargę konstytucyjną, biegnie od doręczenia stronie tego wyroku, decyzji lub rozstrzygnięcia, które przesądza o ostatecznym charakterze merytorycznego orzeczenia o konstytucyjnych prawach, wolnościach lub obowiązkach skarżącego. W przypadku rozpoznawanej skargi rozstrzygnięciem takim jest wyrok Sądu Wojewódzkiego w ZG z 18 stycznia 1996 roku.

Jak już wspomniano, wyrok ten został doręczony skarżącemu 4 kwietnia 1996 r. Ponieważ od tej daty do dnia złożenia skargi konstytucyjnej upłynął już dwumiesięczny termin określony w art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, merytoryczne rozpoznanie przez Trybunał Konstytucyjny przedłożonej skargi jest niedopuszczalne i w związku z tym skardze konstytucyjnej należało odmówić nadania dalszego biegu.