14

POSTANOWIENIE^*

z dnia 4 lutego 1998 r.

Sygn. Ts 13/97

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Teresa Dębowska-Romanowska

na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu na mocy art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skargi konstytucyjnej Wiesława M., w sprawie:

I. zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej

1) * 42 ust. 1a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz.U. z 1993 r. Nr 68, poz. 330 ze zm.) w brzmieniu nadanym przez * 1 pkt 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1997 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz.U. Nr 20, poz. 107),

2) art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 104, poz. 450 ze zm.)

oraz

II. w sprawie zgodności z art. 32 i 67 ust 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej art. 7 pkt 2 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 104, poz. 450 ze zm.)

na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)

p o s t a n o w i ł:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

Skarga konstytucyjna Wiesława M. zarzuca niezgodność * 42 ust. 1a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz.U. z 1993 r. Nr 68, poz. 330 ze zm.) w brzmieniu nadanym przez * 1 pkt 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1997 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz.U. Nr 20, poz. 107), oraz art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 104, poz. 450) z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, a także niezgodność art. 7 pkt 2 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 104, poz. 450), z art. 32 i 67 pkt 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 9 grudnia 1997 r. skarżący wezwany został do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, w szczególności przez dokładne określenie naruszonych wolności lub praw gwarantowanych w konstytucji oraz określenie sposobu tego naruszenia, a także poprzez dołączenie wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia, w którym orzeczono ostatecznie o prawach, wolnościach lub obowiązkach skarżącego określonych w konstytucji z podaniem daty doręczenia.

W wyznaczonym do tego terminie skarżący nie uzupełnił wymienionych powyżej braków formalnych złożonej skargi konstytucyjnej. W piśmie procesowym z 20 grudnia 1997 r. wystąpił natomiast z wnioskiem o “zabezpieczenie powództwa” poprzez zalecenie Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych zaniechania pobierania składek na ubezpieczenie społeczne do czasu rozstrzygnięcia złożonej skargi konstytucyjnej.

W związku z tym, iż braki formalne skargi konstytucyjnej nie zostały uzupełnione, Trybunał Konstytucyjny postanowił odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.