9

POSTANOWIENIE

z dnia 12 stycznia 1998 r.

Sygn. Ts 25/97

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Zdzisław Czeszejko-Sochacki

na posiedzeniu niejawnym po wstępnym rozpoznaniu na mocy art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skargi konstytucyjnej Mariana W., w sprawie:

zgodności art. 5 ust. 1 pkt 2 i 5, art. 5 ust. 2 pkt 2 oraz art. 10 a ust. 1 pkt 3 ustawy z 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin w brzmieniu nadanym tym przepisom przez ustawę z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz.U. Nr 84, poz. 385) z art. 32 ust. 1 i art. 67 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)

p o s t a n o w i ł:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej z 11 grudnia 1997 r. zakwestionowano art. 5 ust. 1 pkt 2 i 5, art. 5 ust. 2 pkt 2 oraz art. 10a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin w brzmieniu nadanym tym przepisom przez ustawę z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz.U. Nr 84, poz. 385).

Zdaniem skarżącego, stosując powyższe przepisy, Sąd Wojewódzki w K. wyrokiem z 5 października 1995 r., a następnie Sąd Apelacyjny w K. wyrokiem z 24 kwietnia 1996 r. oddaliły zarzuty skarżącego w stosunku do decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 7 lutego 1995 r., w której odmówiono mu zastosowania korzystniejszego przelicznika otrzymywanych świadczeń emerytalno-rentowych. Jednocześnie, na mocy zaskarżonych przepisów, utracił on posiadany wcześniej 15% dodatek za pracę górniczą.

W skardze konstytucyjnej podniesiono, iż stanowi to naruszenie art. 67 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w myśl którego skarżący ma prawo do zabezpieczenia społecznego po osiągnięciu wieku emerytalnego, a także art. 32 Konstytucji RP wyrażającego zasadę równości wobec prawa.

Zgodnie z danymi wynikającymi z akt sprawy, wyrok Sądu Apelacyjnego w K. oddalający rewizję od wyroku Sądu Wojewódzkiego w K. został odebrany 12 czerwca 1996 roku.

Trybunał Konstytucyjny, poddając wstępnej kontroli na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skargę konstytucyjną, musi wyjść ze stwierdzenia, że skarga konstytucyjna, nieznana poprzednio obowiązującemu systemowi prawemu, została ustanowiona w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja natomiast, zgodnie z art. 243, weszła w życie po upływie 3 miesięcy od daty jej ogłoszenia, tj. 17 października 1997 r. Termin do wniesienia skargi konstytucyjnej określił art. 46 ust. 1 powołanej ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Zgodnie z tym przepisem skarga konstytucyjna może być złożona w ciągu dwóch miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia.

Wspomniany termin dwóch miesięcy do wniesienia skargi konstytucyjnej, biegnie od doręczenia stronie tego wyroku, decyzji lub rozstrzygnięcia, które przesądza o ostatecznym charakterze merytorycznego orzeczenia o konstytucyjnych prawach, wolnościach lub obowiązkach skarżącego.

W świetle powołanych przepisów skarga konstytucyjna może być kierowana do Trybunału Konstytucyjnego jedynie w tej sprawie, w której po wyczerpaniu toku instancyjnego, prawomocny wyrok, ostateczna decyzja lub inne ostateczne rozstrzygnięcie zostało doręczone skarżącemu po 17 sierpnia 1997 r. W rozpatrywanej sprawie nie ulega wątpliwości, że ostateczne merytoryczne rozstrzygnięcie zostało dokonane wyrokiem Sądu Apelacyjnego z 24 kwietnia 1996 r. (doręczone skarżącemu 12 czerwca 1996 r.).

Gdyby nawet skarżący chciał brać pod uwagę (czego obiektywnie nie można byłoby podzielić) datę doręczenia wyroku Sądu Apelacyjnego, to zdarzenie to miało miejsce przed 18 sierpnia 1997 roku.

W tym stanie rzeczy dojść należy do wniosku, że skarżącemu nie przysługuje w konkretnej sprawie skarga konstytucyjna i dlatego Trybunał Konstytucyjny postanowił nie nadawać jej dalszego biegu.

Na niniejsze postanowienie przysługuje skarżącemu zażalenie do Trybunału Konstytucyjnego w terminie 7 dni od daty doręczenia (art. 36 ust. 5 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym).