2

POSTANOWIENIE

z dnia 9 grudnia 1997 r.

Sygn. Ts 4/97

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Wojciech Sokolewicz

na posiedzeniu niejawnym po rozpoznaniu na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skargi konstytucyjnej Mariana R., na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643)

p o s t a n o w i ł:

odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym warunkiem rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny skargi konstytucyjnej jest dokładne określenie w skardze ustawy lub innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o wolnościach lub prawach skarżącego określonych w konstytucji, a w stosunku do którego skarżący domaga się stwierdzenia niezgodności z konstytucją. Ponadto w myśl art. 47 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym do skargi należy dołączyć wyrok z podaniem daty jego doręczenia, wydany na podstawie zakwestionowanego aktu normatywnego.

Jak wynika z treści złożonej skargi, nie spełnia ona powyższych wymogów, ponieważ nie wskazuje przepisu, któremu skarżący zarzuca niezgodność z konstytucją, nie ma też daty doręczenia przedmiotowego wyroku. W piśmie procesowym złożonym przez skarżącego po wezwaniu do uzupełnienia braków, w dalszym ciągu nie określono przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego, w stosunku do których skarżący domaga się stwierdzenia ich niezgodności z konstytucją, nie podano też daty doręczenia wyroku.

W tym stanie rzeczy należy uznać, że brak ten nie został usunięty w wyznaczonym terminie, co na mocy art. 49 w związku z art. 36 ust. 1 i 3 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym prowadzi do wydania postanowienia o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.