Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie z dnia 1991-02-13 - K 14/90
Repertorium:K | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania wniosków o stwierdzenie zgodności ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych z Konstytucją oraz zgodności ustaw z umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie.
Sygnatura:K 14/90
Tytuł:Postanowienie z dnia 1991-02-13
Opis:(OTK1986-1995/t3/1991/12)
Publikacja w Z.U.Z.U. 1991 / / 12

12

Postanowienie

z dnia 13 lutego 1991 r.

(K. 14/90)

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Przewodniczący: Prezes TK Mieczysław Tyczka

Sędziowie TK: Czesław Bakalarski

Tomasz Dybowski (sprawozdawca)

Kazimierz Działocha (sprawozdawca)

Antoni Filcek

Henryk Groszyk

Wojciech Łączkowski

Leonard Łukaszuk

Maria Łabor-Soroka

Remigiusz Orzechowski

Janina Zakrzewska

Andrzej Zoll

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 lutego 1991 r. sprawy z wniosku Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, wniesionego do Trybunału Konstytucyjnego na podstawie art. 27 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, o stwierdzenie zgodności art. 1 ust. 1 i art. 2 ustawy z dnia 9 listopada 1990 r. o przejęciu majątku byłej PZPR - z art. 1 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

postanawia

pozostawić wniosek bez rozpoznania.

UZASADNIENIE

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, działając na podstawie art. 27 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem z dnia 18 grudnia 1990 r. o stwierdzenie zgodności art. 1 ust. 1 i art. 2 ustawy z dnia 9 listopada 1990 r. o przejęciu majątku byłej PZPR - z art. 1 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Po wszczęciu postępowania a przed rozpoznaniem powyższego wniosku przez Trybunał Konstytucyjny na rozprawie nowo wybrany Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej pismem z dnia 31 stycznia 1991 r. do Trybunału Konstytucyjnego cofnął wniosek poprzedniego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Trybunał Konstytucyjny rozpatrzył na posiedzeniu pismo Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 stycznia 1991 r. i ustalił, co następuje.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, a także ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 22, poz. 98 z późn. zm.), nie reguluje kwestii cofnięcia wniosku Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej skierowanego do Trybunału Konstytucyjnego w trybie art. 27 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Konstytucja i ustawa o Trybunale Konstytucyjnym, a także uchwała Sejmu z dnia 31 lipca 1985 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 39, poz. 184) nie normują w związku z tym skutków prawnych cofnięcia takiego wniosku przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ani trybu postępowania Trybunału Konstytucyjnego w razie cofnięcia wniosku. Trybunał Konstytucyjny uznał jednak, że - inaczej niż w przypadku wniosków uprawnionych podmiotów zgłaszanych w trybie art. 19 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, których cofnięcie nie wiąże Trybunału Konstytucyjnego - Prezydent Rzeczypospolitej ma prawo cofnąć wniosek do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją ustawy jeszcze nie podpisanej i nie ogłoszonej i że cofnięcie to zamyka możliwość rozpatrzenia wniosku przez Trybunał Konstytucyjny.

Takie stanowisko Trybunału Konstytucyjnego uzasadnione jest charakterem kompetencji Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, określonej w art. 27 ust. 4 Konstytucji. Kompetencja ta przysługuje Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej z wyłączeniem innych organów państwa i ma na celu realizację jego obowiązków określonych w art. 32 Konstytucji. Jest także wyjątkiem od zasady, że Trybunał Konstytucyjny orzeka o zgodności z Konstytucją bądź z aktami ustawodawczymi aktów normatywnych dopiero z chwilą ich ogłoszenia, a gdy nie podlegają ogłoszeniu - z chwilą ich ustanowienia (art. 3 pkt 2 i 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym). W stosunku do ustaw nie podpisanych i nie ogłoszonych w Dzienniku Ustaw Trybunał Konstytucyjny nie posiada ponadto prawa wszczęcia postępowania z inicjatywy własnej, o której mowa w art. 19 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

Z uwagi na wyjątkowy charakter kompetencji Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej określonej w art. 27 ust. 4 Konstytucji, ograniczonej tylko do Jego osoby, a także ze względu na to, że wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zgłoszony w wykonaniu tej kompetencji stanowi niezbędną przesłankę do wszczęcia postępowania przez Trybunał Konstytucyjny, należało uznać, że cofnięcie wniosku zamyka drogę do dalszego postępowania w sprawie.

Trybunał Konstytucyjny nie miał podstaw prawnych do umorzenia postępowania w niniejszej sprawie. Z przepisów prawa wynika, że może on umorzyć postępowanie zasadniczo tylko w sytuacji określonej w art. 4 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Kierując się natomiast swoim stanowiskiem, jakie zajął w analogicznej sytuacji cofnięcia wniosku zgłoszonego w trybie art. 27 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, postanowił pozostawić wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 grudnia 1990 r. bez rozpoznania (postanowienie TK z 26 października 1988 r., sygn. U. 7/88).

K | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
K 7/13   Postanowienie z dnia 2013-05-08
Dokumenty w sprawie  
Z.U. 2013 / 4A / 48
K 7/13   Postanowienie z dnia 2013-05-08
(PDF) Pobierz 1193507 bajtów.Z.U. 2013 / 4A / 48 Dokumenty w sprawie  
K 11/13   Postanowienie z dnia 2013-05-21
Dokumenty w sprawie  
Z.U. 2013 / 4A / 52
K 11/13   Postanowienie z dnia 2013-05-21
(PDF) Pobierz 1193507 bajtów.Z.U. 2013 / 4A / 52 Dokumenty w sprawie  
K 8/12   Postanowienie z dnia 2012-06-26
Dokumenty w sprawie
Z.U. 2012 / 6A / 71
  • Adres publikacyjny: