13/1/A/2008

POSTANOWIENIE TYMCZASOWE

z dnia 23 stycznia 2008 r.

Sygn. akt SK 3/08

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marek Kotlinowski - przewodniczący

Marian Grzybowski

Wojciech Hermeliński

Ewa Łętowska

Mirosław Wyrzykowski - sprawozdawca,

po rozpoznaniu, na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 stycznia 2008 r., wniosku Andrzeja Juraka o zawieszenie wykonania postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, złożonego wraz ze skargą konstytucyjną o zbadanie zgodności:

art. 57 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, ze zm.) z art. 31 ust. 3, art. 42 ust. 1-3 oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

p o s t a n a w i a:

1. Na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) wstrzymać wykonanie postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie, znak: PINB 7355/Niedrz-2/05, do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy o sygn. SK 3/08.

2. Postanowienie tymczasowe doręczyć niezwłocznie skarżącemu, Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w Lublinie i Wojewodzie Lubelskiemu.

Uzasadnienie

I

1. Pismem z 1 grudnia 2007 r. Andrzej Jurak wystąpił ze skargą konstytucyjną na niezgodność art. 57 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, ze zm.; dalej: prawo budowlane) z art. 31 ust. 3, art. 42 ust. 1-3 oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wniósł równocześnie o zawieszenie wykonania postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej: PINB) z 11 października 2005 r. (znak: PINB 7355/Niedrz-2/05), mocą którego wymierzono mu karę w wysokości 75 tys. zł. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 18 listopada 2005 r. (znak: WINB.ZOA.4070/VII-36/05). Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę (wyrokiem z 24 marca 2006 r., sygn. akt II SA/Lu 127/06), a Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną (wyrokiem z 17 lipca 2007 r., sygn. akt II OSK 1071/06).

Zarządzeniem Wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego z 17 stycznia 2008 r. skardze nadany został bieg celem jej merytorycznego rozpoznania.

II

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

1. Zgodnie z art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK), Trybunał może wydać postanowienie tymczasowe o zawieszeniu lub wstrzymaniu wykonania orzeczenia w sprawie, której dotyczy skarga konstytucyjna, jeżeli wykonanie wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia mogłoby spowodować skutki nieodwracalne, wiążące się z dużym uszczerbkiem dla skarżącego lub gdy przemawia za tym ważny interes publiczny lub inny ważny interes skarżącego.

Postanowienie tymczasowe ma specyficzny charakter, stanowi bowiem rozstrzygnięcie formalne i akcesoryjne, o ograniczonym zasięgu czasowym. Zapada ono na posiedzeniu niejawnym, nie kończy postępowania, nie ma charakteru ostatecznego (może zostać uchylone w razie ustania przyczyn, dla których zostało wydane) i może wywierać skutki jedynie w toku postępowania. Stanowi ono jedyną formę, w której Trybunał Konstytucyjny - będący „sądem prawa”, nie zaś „sądem faktów” - może ingerować w toczące się administracyjne postępowanie indywidualne, w zakresie ograniczonym przedmiotowo i czasowo, z uwagi na ustawowo sprecyzowane szczególne okoliczności. Jak podkreślono w literaturze przedmiotu, postanowienie takie „ma charakter prewencyjny i łączy się z dwoistym charakterem skargi konstytucyjnej (...) jako środka ochrony wolności i praw i (...) środka do wszczęcia postępowania o uchylenie niekonstytucyjnego aktu normatywnego. Ponieważ procedura ochrony praw i wolności w trybie skargi konstytucyjnej prowadzi poprzez stwierdzenie niekonstytucyjności aktu normatywnego i jego uchylenie do wszczęcia postępowania o zmianę treści orzeczenia, decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia, może zaistnieć konieczność zawieszenia bądź wstrzymania wykonania orzeczenia” (Z. Czeszejko-Sochacki, L. Garlicki, J. Trzciński, Komentarz do ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, Warszawa 1999, s. 173).

Podstawą wydania postanowienia tymczasowego mogą być okoliczności wskazane w art. 50 ustawy o TK, co oddziela niejako możliwość wydania postanowienia tymczasowego od merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Przyjąć jednak trzeba, że w toku wstępnego rozpoznania wykluczona została oczywista bezzasadność skargi konstytucyjnej, co umożliwiło nadanie jej dalszego biegu. Nadanie biegu otwiera zaś drogę do merytorycznego rozpoznania sprawy (chyba że po wszczęciu postępowania ujawnią się okoliczności, o których mowa w art. 39 ust. 1 ustawy o TK), w toku którego dokonana zostanie merytoryczna ocena trafności zarzutu niezgodności art. 57 ust. 7 prawa budowlanego z art. 31 ust. 3, art. 42 ust. 1-3 oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji.

2. Z akt sprawy wynika, że skarżący użytkował stację dystrybucji gazu płynnego, nie posiadając wymaganej przepisami decyzji o pozwoleniu na użytkowanie tego obiektu budowlanego.

Trybunał Konstytucyjny uznaje, że za wstrzymaniem wykonania postanowienia PINB, do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy o sygn. SK 3/08, przemawia fakt, iż wykonanie kary wiązałoby się z dużym uszczerbkiem dla skarżącego. Za poglądem tym przemawia między innymi znajomość sytuacji społeczno-ekonomicznej i gospodarczej, panującej na terenie, na którym skarżący prowadzi działalność gospodarczą. Nie bez znaczenia jest również okoliczność, że skarżący - wprawdzie po nałożeniu kary - wystąpił jednak o pozwolenie na użytkowanie stacji i otrzymał je, co wskazuje, że sam obiekt budowlany spełniał wszelkie warunki umożliwiające jego bezpieczną eksploatację.

Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.

2