109/1/B/2012

POSTANOWIENIE

z dnia 14 lutego 2012 r.

Sygn. akt Ts 16/11

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Marek Kotlinowski - przewodniczący

Mirosław Granat - sprawozdawca

Małgorzata Pyziak-Szafnicka,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 października 2011 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Krystiana R.,

p o s t a n a w i a:

pozostawić zażalenie bez rozpoznania.

UZASADNIENIE

W skardze konstytucyjnej z 10 stycznia 2011 r. Krystian R. (dalej: skarżący) wniósł o stwierdzenie niezgodności: po pierwsze, art. 29 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, ze zm.) z art. 2, art. 18, art. 32 oraz art. 65 ust. 1 Konstytucji, w zakresie, w jakim przepis ten ogranicza prawa osób ubezpieczonych do zatrudnienia przez małżonków prowadzących działalność gospodarczą i w konsekwencji do uzyskania świadczeń emerytalnych, tak jak osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy agencyjnej; po drugie, art. 6 ust. 1 pkt 5 i art. 8 ust. 11 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, ze zm.) z art. 2, art. 18, art. 32 oraz art. 65 ust. 1 Konstytucji, w zakresie, w jakim przepisy te pozbawiają wymienione w nich osoby możliwości zawarcia umowy o pracę z osobą prowadzącą działalność gospodarczą, a także korzystania w pełni z uprawnień pracownika, w tym uzyskania prawa do emerytury, jak pracownicy niebędący krewnymi przedsiębiorców.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 3 lutego 2011 r. pełnomocnik skarżącego został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej, w szczególności przez wskazanie, jakie konstytucyjne wolności lub prawa i w jaki sposób zostały naruszone; doręczenie pełnomocnictwa szczególnego do sporządzenia skargi konstytucyjnej i reprezentowania skarżącego w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym - określającego dokładnie sprawę, do której zostało sporządzone (przedmiot skargi). Pismem z 16 lutego (nadesłanym do Trybunału 21 lutego 2011 r. - data stempla pocztowego) pełnomocnik odniósł się do powyższych braków.

Postanowieniem z 12 października 2011 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącego 24 października 2011 r.) Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej skarżącego. W uzasadnieniu Trybunał wskazał, że skarga nie spełniała wymogów formalnych, nie wskazano bowiem sposobu naruszenia praw i wolności konstytucyjnych skarżącego oraz jego uzasadnienia. Doręczone pełnomocnictwo nie odpowiadało również wymogom pełnomocnictwa szczególnego do sporządzenia i wniesienia skargi konstytucyjnej.

Zażaleniem z 2 listopada 2011 r. (data nadania) zaskarżono powyższe postanowienie Trybunału Konstytucyjnego, wskazując, że przez odmowę rozpoznania sprawy z przyczyn formalnych Trybunał uchylił się od wypełniania swojej konstytucyjnej roli. W piśmie tym zawarto również - zdaniem skarżącego - „wystarczającą argumentację prawniczą do obalenia domniemania konstytucyjności zaskarżonych przepisów”. Skarżący przesłał także pełnomocnictwo szczególne.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 36 ust. 4 w związku z art. 49 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) skarżącemu przysługuje prawo wniesienia zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Zgodnie z art. 36 ust. 5 w związku z art. 49 ustawy o TK w przypadku, gdy zażalenie zostało wniesione po upływie powyższego terminu, Trybunał, na posiedzeniu niejawnym, postanowieniem pozostawia zażalenie bez rozpoznania.

W niniejszej sprawie postanowienie TK z 12 października 2011 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Krystiana Rupika zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego 24 października 2011 r., na co wskazuje potwierdzenie odbioru. Termin wniesienia środka odwoławczego minął zatem 31 października 2011 r., tymczasem zażalenie zostało złożone do Trybunału Konstytucyjnego 2 listopada 2011 r. Trybunał stwierdza tym samym, że w niniejszej sprawie termin ustawowy został przekroczony, co przesądza o konieczności pozostawienia zażalenia bez rozpoznania (por. postanowienia z: 26 marca 2002 r., Ts 110/01, OTK ZU nr 2/B/2002, poz. 140; 12 listopada 2002 r., Ts 151/01, OTK ZU nr 4/B/2002, poz. 261; 18 stycznia 2005 r., Ts 160/04, OTK ZU nr 1/B/2005, poz. 47; 11 stycznia 2005 r., Ts 161/04, OTK ZU nr 1/B/2005, poz. 49).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 49 w związku z art. 36 ust. 5 ustawy o TK, Trybunał Konstytucyjny pozostawił zażalenie bez rozpoznania.

2