68/1/B/2006

POSTANOWIENIE

z dnia 1 lutego 2006 r.

Sygn. akt Ts 140/05

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Adam Jamróz - przewodniczący

Bohdan Zdziennicki - sprawozdawca

Mirosław Wyrzykowski,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 września 2005 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Technicznego Przedsiębiorstwa Remontowo-Modernizacyjnego Maszyn i Urządzeń Energetycznych „REMAROTEX” Spółka z o.o.,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej złożonej 17 sierpnia 2005 r. zarzucono, że art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: uppsa) jest niezgodny z art. 2 Konstytucji.

Postanowieniem z 27 września 2005 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Trybunał Konstytucyjny wskazał, że art. 184 uppsa przewiduje dwie przyczyny oddalenia skargi kasacyjnej: skarga ulega oddaleniu, jeżeli nie ma usprawiedliwionych podstaw lub jeżeli zaskarżone orzeczenie wojewódzkiego sądu administracyjnego odpowiada prawu pomimo błędnego uzasadnienia. Skarga kasacyjna skarżącego została oddalona ze względu na brak usprawiedliwionych podstaw, tymczasem skarżąca kwestionuje art. 184 uppsa ze względu na możliwość oddalenia skargi kasacyjnej na orzeczenie odpowiadające prawu, które zawiera jednak błędne uzasadnienie. Ta ostatnia przesłanka nie stanowiła jednak podstawy oddalenia kasacji, dlatego jej kwestionowanie w drodze skargi konstytucyjnej uznane zostało za niedopuszczalne w świetle art. 79 ust. 1 Konstytucji.

W zażaleniu skarżąca powtórzyła zarzuty sformułowane w skardze konstytucyjnej, nie odnosząc się w zasadzie do podstaw odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. Skarżąca jeszcze raz podkreśliła, że dopuszczenie przez prawo błędnego uzasadnienia wyroku jest niezgodne z zasadą zaufania obywatela do państwa.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Celem postępowania zażaleniowego jest ocena zasadności podstaw odmowy nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu. Jeżeli skarżąca nie kwestionuje tych podstaw, powtarzając jedynie zarzuty sformułowane w skardze konstytucyjnej, oznacza to de facto jego akceptację dla poglądów wyrażonych w zaskarżonym postanowieniu.

Niezależnie od powyższego należy stwierdzić, że Trybunał Konstytucyjny trafnie wskazał na powody uzasadniające niedopuszczalność niniejszej skargi konstytucyjnej. W myśl art. 79 ust. 1 Konstytucji źródłem naruszenia praw skarżącego powinien być zaskarżony przepis ustawy. Jeżeli przepis wyraża więcej niż jedną normę prawną obowiązkiem skarżącego jest wskazanie, która norma stanowiła podstawę konkretno-indywidualnego rozstrzygnięcia o jego prawach i w jaki sposób spowodowała ich naruszenie. Jeżeli skarżąca przedmiotem skargi czyni normę prawną, która w jego sprawie nie miała zastosowania, uniemożliwia to dokonania kontroli jej zgodności z Konstytucją. Z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, czego zresztą skarżąca w zażaleniu nie kwestionuje.

Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.