49/1B/2005

POSTANOWIENIE

z dnia 11 stycznia 2005 r.

Sygn. akt Ts 161/04

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Mirosław Wyrzykowski - przewodniczący

Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca

Bohdan Zdziennicki,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 listopada 2004 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Marka Jarockiego,

p o s t a n a w i a:

pozostawić zażalenie bez rozpoznania.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej złożonej do Trybunału Konstytucyjnego 4 września 2004 r. skarżący zakwestionował zgodność art. 57 § 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) z art. 2, art. 176 ust. 1 w zw. z art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 Konstytucji.

Postanowieniem z 6 lipca 2004 r. (sygn. akt FSK 136/04) Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił apelację, wniesioną przez skarżącego od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z 2 października 2003 r. (sygn. akt I SA/Ka 2019/02), jako niedopuszczalną. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia NSA odwołał się do zaskarżonego przepisu, zgodnie z którym orzeczenia NSA są prawomocne.

Uzasadniając niekonstytucyjność zaskarżonego przepisu skarżący wywodzi, iż treść art. 176 ust. 1 Konstytucji stwierdzającego, iż postępowanie sądowe jest dwuinstancyjne prowadzi do wniosku, iż każdy ma prawo do rozpoznania sprawy w toku dwuinstancyjnego postępowania. Natomiast art. 77 ust. 2 stanowiący, że ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej do dochodzenia naruszonych praw lub wolności w połączeniu z art. 45 ust. 1 wskazuje, iż prawo to jest stosowane bez żadnych ograniczeń i jest ono absolutne przynależne każdemu w demokratycznym państwie prawa.

Postanowieniem z 23 listopada 2004 r., doręczonym skarżącemu 29 listopada 2004 r., Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu wskazując na oczywistą bezzasadność podniesionego w skardze zarzutu, kwestionując przy tym możliwość traktowania prawa do dwuinstancyjnego postępowania jako prawa absolutnego przynależnego każdemu.

W zażaleniu złożonym na powyższe postanowienie 7 grudnia 2004 r. skarżący zakwestionował przyjęte przez Trybunał Konstytucyjny stanowisko wywodząc w uzasadnieniu, iż art. 236 ust. 2 Konstytucji nie upoważnił ustawodawcy do takiego unormowania nowej ustawy o sądach administracyjnych, która sankcjonować będzie dalsze naruszenie normy z art. 176 ust. 1 w związku z art. 45 ust.1 oraz art. 77 ust. 2. Skarżący wskazał także, iż z chwilą wejścia w życie ustawy normującej sądownictwo administracyjne zasada dwuinstancyjnego postępowania, która jest zasadą obowiązkową, zaczęła obowiązywać także w stosunku do spraw rozpoznanych od dnia wejścia w życie Konstytucji.

Zgodnie z art. 49 w zw. z art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 634 ze zm.) w przypadku, w którym zażalenie na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego o odmowie nadania dalszego biegu zostało wniesione po upływie 7-dniowego terminu, Trybunał na posiedzeniu niejawnym postanowieniem pozostawia zażalenie bez rozpoznania.

Postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 23 listopada 2004 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Marka Jarockiego zostało doręczone jego pełnomocnikowi 29 listopada 2004 r. Termin do wniesienia zażalenia, który zgodnie z art. 49 w zw. z art. 36 ust. 4 ustawy o TK wynosi 7 dni, minął 6 grudnia 2004 r. Ponieważ z zażaleniem na powyższe postanowienie skarżący wystąpił 7 grudnia 2004 r., a więc z przekroczeniem ustawowego terminu, przeto należało zażalenie to pozostawić bez rozpoznania.

2