43

POSTANOWIENIE

z dnia 11 marca 2003 r.

Sygn. akt Ts 64/02

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Bohdan Zdziennicki - przewodniczący

Jerzy Ciemniewski - sprawozdawca

Wiesław Johann,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 13 września 2002 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Janusza Zajączkowskiego,

p o s t a n a w i a:

uwzględnić zażalenie.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej Janusza Zajączkowskiego z 7 maja 2002 r. zarzucono, iż rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki (Dz. U. Nr 28, poz. 149) jest niezgodne z art. 2, 7, 18, 32, 71 oraz art. 72 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Skarżący wskazał, iż decyzją z 31 stycznia 2000 r. (znak EWK/25/443245) Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił skarżącemu prawa do wcześniejszej emerytury z powodu konieczności opieki nad chorym dzieckiem, wskazując, iż skarżący prowadził działalność gospodarczą, zaś uprawnienie takie przysługuje wyłącznie ubezpieczonym z tytułu zatrudnienia. Wyrokiem z 19 kwietnia 2000 r. Sąd Okręgowy w Katowicach zmienił decyzję ZUS i przyznał skarżącemu prawo do wcześniejszej emerytury. Rozstrzygnięcie to wszakże zostało uchylone przez Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z 15 listopada 2000 r. (sygn. akt III Aua 1090/00), w którym jednocześnie oddalono odwołanie skarżącego od decyzji ZUS. Kasacja skarżącego od wyroku Sądu Apelacyjnego została przez Sąd Najwyższy odrzucona postanowieniem z 26 lutego 2002 r. (II UKN 173/01) z uwagi na niewskazanie okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 22 lipca 2002 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, w szczególności poprzez wskazanie tych konkretnych przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki, które czyni przedmiotem skargi konstytucyjnej.

W wyznaczonym do tego terminie brak ten wszakże nie został usunięty. W piśmie z 1 sierpnia 2002 r. pełnomocnik skarżącego stwierdził natomiast, iż skarżący kwestionuje konstytucyjność całego rozporządzenia Rady Ministrów z 15 maja 1989 r., które odnosi się jedynie do pracowników, pozbawiając uprawnień do wcześniejszej emerytury osoby prowadzące działalność gospodarczą.

Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 13 września 2002 r. odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej stwierdzając, iż zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP akt normatywny może stanowić przedmiot skargi konstytucyjnej wyłącznie w tym zakresie, w jakim stanowił podstawę wydania wskazanego w tej skardze ostatecznego rozstrzygnięcia władzy publicznej, uczynienie zaś przedmiotem skargi konstytucyjnej całego rozporządzenia Rady Ministrów z 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki, uniemożliwia weryfikację tej przesłanki. Podstawą wydania określonego orzeczenia zawsze bowiem jest konkretna norma prawna i tylko ona stanowić może przedmiot zaskarżenia w trybie skargi konstytucyjnej.

Na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego skarżący wniósł zażalenie, w którym stwierdził, iż w sprawie będącej przedmiotem skargi konstytucyjnej o prawach skarżącego orzeczono w oparciu o całość postanowień zakwestionowanego rozporządzenia Rady Ministrów z 15 maja 1989 r. Skarżący podniósł ponadto, iż rozporządzenie to składające się z trzech paragrafów zawiera wyłącznie dwie normy wyczerpujące całą treść normatywną tego aktu. Uznał zatem za zbędne wskazywanie konkretnych przepisów tego rozporządzenia, jako przedmiotu skargi konstytucyjnej.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki (Dz. U. Nr 28, poz. 149) zawiera dwa merytoryczne paragrafy określające uprawnienia do skorzystania z wcześniejszej emerytury. Z uwagi na kontekst wypowiedzi zawartych w skardze konstytucyjnej należy uznać, iż skarżący zakwestionował oba te przepisy, zarzucając im niezgodność z Konstytucją RP i czyniąc je przedmiotem skargi konstytucyjnej.

W tym stanie rzeczy należało uznać za zasadne zażalenie skarżącego na postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej i orzec jak w sentencji.

2