Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie-Zażalenie z dnia 2003-02-26 - Ts 107/02
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 107/02
Tytuł:Postanowienie-Zażalenie z dnia 2003-02-26
Publikacja w Z.U.Z.U. 2003 / 1B / 58

58

POSTANOWIENIE

z dnia 26 lutego 2003 r.

Sygn. akt Ts 107/02

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Wiesław Johann - przewodniczący

Andrzej Mączyński - sprawozdawca

Jerzy Stępień,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 8 stycznia 2003 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Edwarda Łaskawiec,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej nadanej w urzędzie pocztowym 9 sierpnia 2002 r. skarżący Edward Łaskawiec zarzucił, że art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności (Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1299) jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Skarżący wskazał, iż decyzją z 17 lipca 2002 r. (sygn. RR-GK III/AR/7730-12/02) Wojewoda Pomorski utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Gdańska z 17 maja 2002 r. (sygn. W.S./IV/7224/Uw-W/158/2002/CK), na mocy której odmówiono skarżącemu przekształcenia w prawo własności dotychczasowego prawa użytkowania wieczystego gruntu. Uzasadniając to rozstrzygnięcie organ administracyjny stwierdził, iż prawo do przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności dotyczy wyłącznie osób fizycznych, które nabyły prawo do użytkowania wieczystego przed dniem 31 października 1998 r. oraz ich następców prawnych, tymczasem skarżący nabył użytkowanie wieczyste od osoby prawnej. Nie jest więc następcą prawnym osoby fizycznej, której przysługiwało użytkowanie wieczyste gruntu. W rozstrzygnięciu takim skarżący dostrzega naruszenie zasady równości, które nie znajduje konstytucyjnego usprawiedliwienia.

Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 8 stycznia 2003 r. odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej stwierdzając, iż skarżący nie wyczerpał przysługującej mu drogi prawnej, co stanowi warunek dopuszczalności merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej. Nie złożył bowiem na decyzję Wojewody Pomorskiego z 17 lipca 2002 r. (sygn. RR-GK III/AR/7730-12/02) skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, mimo, że ten środek przysługiwał mu na mocy art. 16 oraz art. 33 i n. ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).

Na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego skarżący wniósł zażalenie, w którym wskazał, iż rozstrzygnięcie Wojewody Pomorskiego miało charakter ostatecznej decyzji w rozumieniu art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym i nie przysługiwał już od niej środek zaskarżenia z uwagi na brak podstaw do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zdaniem skarżącego decyzja nie naruszała bowiem ani prawa materialnego, ani procesowego, niekonstytucyjna była natomiast normatywna podstawa jej wydania.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej jest wcześniejsze wyczerpanie przez skarżącego przysługującej mu w danej sprawie drogi prawnej. W przypadku decyzji administracyjnych droga ta obejmuje skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaś termin do złożenia w takim przypadku skargi konstytucyjnej rozpoczyna bieg od daty doręczenia skarżącemu wyroku sądowego. Wskazanie w art. 46 ust. 1 in fine ustawy o Trybunale Konstytucyjnym sposobu ustalania początku biegu tego terminu w żadnym zakresie nie ogranicza przesłanki wyczerpania drogi prawnej. Z faktu, iż przepis ten wspomina o dacie doręczenia skarżącemu ostatecznej decyzji nie można wnosić, iż w sprawach administracyjnych wyczerpanie drogi prawnej nie obejmuje skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Bez znaczenia dla przesłanki wyczerpania drogi prawnej pozostaje ocena skarżącego co do merytorycznej zasadności wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sąd ten obowiązany jest bowiem do oceny legalności wydanej decyzji administracyjnej nie tylko z punktu widzenia regulacji ustawowych, ale także ponadustawowych, w tym w szczególności konstytucyjnych. Stosując ustawę Naczelny Sąd Administracyjny, tak jak każdy inny sąd, zobligowany jest do przyjęcia takiej jej wykładni, która w najwyższym stopniu zapewni zgodność podjętego rozstrzygnięcia z zasadami i wartościami konstytucyjnymi, a w razie przekonania o niezgodności tej ustawy z Konstytucją - do przedstawienia pytania prawnego Trybunałowi Konstytucyjnemu. Mając na uwadze powyższe kompetencje Naczelnego Sądu Administracyjnego nie można uznać za zasadne przekonania skarżącego o braku podstaw do wystąpienia ze skargą do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zwłaszcza, że z wydaniem przez Wojewodę Pomorskiego decyzji z 17 lipca 2002 r. (sygn. RR-GK III/AR/7730-12/02) skarżący łączył naruszenie przysługujących mu konstytucyjnych wolności lub praw.

Z uwagi na szczególny akcesoryjny charakter skargi konstytucyjnej, nie może ona zastępować zwykłych środków ochrony wolności lub prawa, w tym w szczególności drogi sądowej. Rezygnacja z dochodzenia naruszonych praw lub wolności na tej drodze jest tożsama z brakiem wyczerpania przesłanki określonej w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, co pociąga za sobą niedopuszczalność merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należało orzec jak w sentencji.

2

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: