Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie-Zażalenie z dnia 2003-02-25 - Ts 88/02
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 88/02
Tytuł:Postanowienie-Zażalenie z dnia 2003-02-25
Publikacja w Z.U.Z.U. 2003 / 1B / 50

50

POSTANOWIENIE

z dnia 25 lutego 2003 r.

Sygn. akt Ts 88/02

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Ewa Łętowska - przewodnicząca

Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca

Bohdan Zdziennicki,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 7 października 2002 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Doroty Brasse-Ambrosionek,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

UZASADNIENIE:

W postanowieniu o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Trybunał Konstytucyjny wskazał, iż sformułowane w skardze konstytucyjnej zarzuty powinny być skierowane nie przeciwko art. 13 ust. 6 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa, lecz przeciwko art. 69 § 1 prawa o ustroju sądów powszechnych.

W zażaleniu z 17 października 2002 r. wniesiono o uchylenie postanowienia Trybunału Konstytucyjnego odmawiającego nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. Zdaniem skarżącej, choć nie wskazała ona w skardze konstytucyjnej na art. 69 § 1 p.u.s.p. jako przepisu naruszającego jej prawa, to jednak Trybunał Konstytucyjny powinien ocenić jego zgodność z Konstytucją. Stanowisko przeciwne, wyrażone w zaskarżonym postanowieniu i oparte na wynikającej z art. 66 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym zasadzie skargowości, jest sprzeczne z zasadą państwa prawnego. Możliwość podejmowania przez Krajową Radę Sądownictwa dowolnych ocen w przedmiocie przejścia w stan spoczynku sędziego jest niezgodna z zasadą równości oraz konstytucyjnymi gwarancjami sędziowskiej niezawisłości.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Wbrew twierdzeniom zawartym w skardze konstytucyjnej, Trybunał Konstytucyjny ani w postępowaniu wstępnym, ani też w dalszych jego fazach nie może samodzielnie rozszerzyć zakresu zaskarżenia. Postępowanie takie otwierałoby bowiem możliwość działania z urzędu, a ta - w myśl art. 66 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym - jest w sposób jednoznaczny wykluczona. Adresowany do Trybunału Konstytucyjnego zakaz samodzielnego rozszerzania przedmiotu zaskarżenia dotyczy również takich sytuacji, w których Trybunał przyjąłby, że wątpliwości, co do zgodności z Konstytucją innych, niż wskazane w skardze konstytucyjnej przepisów, są uzasadnione.

Zmiana z urzędu wzorca kontroli konstytucyjnej jest tym bardziej niedopuszczalna w niniejszej sprawie, gdyż chodzi nie tylko o inny artykuł ustawy, ale o zmianę kontrolowanego aktu prawnego.

Wbrew stanowisku skarżącej, Trybunał Konstytucyjny nie tylko nie ma powinności, ale nawet kompetencji do badania na przykładzie tej sprawy zgodności przepisów o Krajowej Radzie Sądownictwa i prawie o ustroju sądów powszechnych.

Skarżąca w zażaleniu przyznała, iż formułowane przez nią zarzuty naruszenia Konstytucji powinny być skierowane przede wszystkim, przeciwko art. 69 § 1 p.u.s.p. Przepis ten nie stanowił jednak przedmiotu zaskarżenia, dlatego też Trybunał Konstytucyjny zasadnie odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Mając powyższe na względzie należało orzec, jak w sentencji.

2

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: