274

POSTANOWIENIE

z dnia 1 października 2002 r.

Sygn. akt Ts 24/02

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Wiesław Johann - przewodniczący

Andrzej Mączyński - sprawozdawca

Marek Safjan,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 10 lipca 2002 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Przedsiębiorstwa Rolno-Handlowego “Agroza” spółka z o.o.,

p o s t a n a w i a:

pozostawić zażalenie bez rozpoznania.

UZASADNIENIE:

W skardze konstytucyjnej złożonej 5 marca 2002 r. zarzucono, że art. 35 ust. 4 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 maja 1999 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 57, poz. 596) oraz paragrafu 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 157, poz. 1035 ze zm.), paragrafu 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1999 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 105, poz. 1197 ze zm.) są niezgodne z art. 77, art. 84, art. 92 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz że art. 249 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącej, zawarte w art. 35 ust. 4 ustawy z 8 stycznia 1993 r. upoważnienie ustawowe nie spełnia wymogów określonych w Konstytucji, gdyż nie określa spraw przekazanych do uregulowania oraz wytycznych, co do treści rozporządzenia. W konsekwencji zaskarżone rozporządzenie normuje materię zastrzeżoną dla ustawy. Z kolei art. 249 ordynacji podatkowej umożliwia funkcjonowanie w obrocie prawnym decyzji niezgodnych z prawem, co narusza zasadę państwa prawnego.

Dwoma decyzjami z 25 sierpnia 2000 r. Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Gdańsku określił zobowiązanie skarżącej do zapłaty podatku akcyzowego oraz do zapłaty odsetek od powstałej zaległości. Skarżąca nie wniosła w wymaganym terminie odwołania od wskazanych decyzji. W dniu 10 grudnia 2001 r. skarżąca złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności wskazanych wyżej decyzji. Postanowieniem z 22 stycznia 2002 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji. Skarżąca nie wniosła odwołania od tego postanowienia.

Postanowieniem z 10 lipca 2002 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej wskazując, iż w sprawie nie została wyczerpana droga prawna, tym samym nie został spełniony warunek dopuszczalności skargi konstytucyjnej do merytorycznego rozpoznania, o którym mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

W zażaleniu złożonym przez Jana Zazgornika, podającego iż jest prezesem spółki “Agroza”, zarzucono postanowieniu Trybunału Konstytucyjnego naruszenie zasady sprawiedliwości.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 48 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym w brzmieniu zmienionym przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 9 czerwca 2000 r. (Dz. U. Nr 53, poz. 638) skarga konstytucyjna i zażalenie na postanowienie o odmowie nadania skardze dalszego biegu musi być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Zażalenie na postanowienie TK z 10 lipca 2002 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej nie zostało sporządzone przez adwokata ani radcę prawnego, zatem nie spełnia ono wymagań formalnych określonych w powołanym przepisie ustawy.

Nadto zauważyć należy, iż w piśmie Jana Zazgornika nie zostały przytoczone żadne argumenty merytoryczne odnoszące się do podstaw odmowy nadania skardze dalszego biegu.

W tym stanie rzeczy brak podstaw do merytorycznego rozpoznania zażalenia skarżącego na postanowienie o odmowie nadania biegu skardze.