Repertorium: | Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu. |
Sygnatura: | Ts 46/01 |
Tytuł: | Postanowienie-Zażalenie z dnia 2001-07-09 |
Publikacja w Z.U. | Z.U. 2001 / 5 / 162 |
162
Postanowienie
z dnia 9 lipca 2001 r.
Sygn. Ts 46/01
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Teresa Dębowska-Romanowska - przewodniczący
Jerzy Stępień - sprawozdawca
Janusz Niemcewicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 16 maja 2001 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Janusza G.
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić zażalenia.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Janusza G. wniesionej do Trybunału 13 kwietnia 2001 r. zarzucono, iż wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 15 listopada 2000 r. (sygn. akt II SA/Gd 323/00) narusza wskazane w skardze konstytucyjnej przepisy ustawy o pomocy społecznej i Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Postanowieniem z 16 maja 2001 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania skardze dalszego biegu, stwierdzając brak spełnienia przez nią przesłanek umożliwiających jej merytoryczne rozstrzygnięcie. W szczególności Trybunał wskazał na ograniczony treścią art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiot zaskarżenia, zgodnie z którym nie jest możliwe badanie w trybie skargi konstytucyjnej zgodności z prawem orzeczeń sądowych, lecz jedynie podstaw normatywnych na których zostały oparte.
Na postanowienie to pełnomocnik skarżącego wniósł 28 maja 2001 r. zażalenie, w którym ograniczając się do jednego zdania, stwierdził iż “w skardze nie tylko wskazano ustawę na podstawie której sąd orzekł o prawach skarżącego, ale również spełniono wszelkie przesłanki określone w art. 47 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, bowiem powołany został art. 67 Konstytucji”.
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Zażalenie pełnomocnika skarżącego nie może zostać uwzględnione z uwagi na to, iż nie odnosi się ono w ogóle do podstaw odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. Wbrew treści skargi, w zażaleniu pełnomocnik skarżącego twierdzi, iż skarga spełnia wszelkie przesłanki dopuszczalności jej merytorycznego rozstrzygnięcia. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego twierdzenie takie nie jest uzasadnione, co więcej pełnomocnik skarżącego zdaje się nie dostrzegać, iż przedmiotem skargi konstytucyjnej zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej jest sprzeczność generalnego aktu normatywnego z Konstytucją. Zarówno w skardze konstytucyjnej, jak i w złożonym zażaleniu, pełnomocnik skarżącego, nie formułując zarzutu sprzeczności ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją, czyni przedmiotem skargi konstytucyjnej niezgodne z prawem orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W związku z powyższym odmowę tę należało uznać za zasadną i nie uwzględniać zażalenia pełnomocnika skarżącego na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 16 maja 2001 roku.
dokument | publikacja | Ts 93/11 Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02 |
Z.U. 2012 / 1B / 132 | Ts 93/11 Postanowienie z dnia 2011-07-04 |
Z.U. 2012 / 1B / 131 | Ts 9/11 Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15 |
Z.U. 2012 / 1B / 107 | Ts 9/11 Postanowienie z dnia 2011-04-14 |
Z.U. 2012 / 1B / 106 | Ts 85/11 Postanowienie z dnia 2011-12-05 |
Z.U. 2012 / 1B / 130 |