201

POSTANOWIENIE

z dnia 13 września 2000 r.

Sygn. Ts 140/99

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Stefan J. Jaworski - przewodniczący

Krzysztof Kolasiński - sprawozdawca

Andrzej Mączyński

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 8 lutego 2000 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Marii W.,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej Marii W. z 22 września 1999 r. zarzucono, iż orzeczenie Sądu Najwyższego z 9 lutego 1999 r. wydane na podstawie uchwały składu siedmiu sędziów z 16 kwietnia 1998 r. oraz art. 25¹ kodeksu pracy narusza konstytucyjne prawa skarżącej wyrażone w art. 7, art. 30, art. 31, art. 37, art. 45 i art. 66 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 3 listopada 1999 r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej. Wezwanie to zostało przesłane na podany przez skarżącą adres do doręczeń. Jak wynika z akt sprawy, pismo to zostało złożone w Urzędzie Pocztowym - S. 4, 12 listopada 1999 r., a następnie z uwagi na jego niepodjęcie w terminie, zostało ono 3 grudnia 1999 r. zwrócone do Trybunału Konstytucyjnego.

Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 8 lutego 2000 r. odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. Trybunał stwierdził, iż zarządzenie wzywające skarżącą do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej zostało jej skutecznie doręczone. W wyznaczonym terminie braki te nie zostały uzupełnione, co zgodnie z art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) skutkuje odmową nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

W zażaleniu na postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej skarżąca podniosła, iż nie została prawidłowo zawiadomiona o doręczeniu zarządzenia wzywającego do uzupełnienia braków skargi konstytucyjnej. Zarządzenie zostało bowiem doręczone przesyłką poleconą, a nie przesyłką spełniającą wymogi określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu doręczania pism sądowych przez pocztę w postępowaniu cywilnym (Dz.U. Nr 62, poz. 697). W szczególności nie dokonano zawiadomienia skarżącej na formularzu, o którym mowa w § 8 powołanego rozporządzenia. Skarżąca twierdzi, iż w terminie nie mogła podjąć przesyłki, a gdy udała się do urzędu pocztowego przesyłki już tam nie było. Wskutek nieprawidłowego doręczenia zarządzenia sędziego Trybunału Konstytucyjnego wzywającego do uzupełnienia braków, skarżąca nie mogła zapoznać się z jego treścią i uzupełnić braki skargi konstytucyjnej. Nie była też w stanie stwierdzić, iż przesyłka pochodziła z Trybunału Konstytucyjnego. Wobec powyższego skarżąca wniosła o uchylenie postanowienia o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Fakt nieuzupełnienia w terminie braków skargi konstytucyjnej nie ma w przedmiotowej sprawie znaczenia dla uznania jej dopuszczalności. Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP, przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie ustawa lub inny akt normatywny, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej wydał orzeczenie o przysługujących skarżącemu prawach lub wolnościach konstytucyjnych.

W skardze konstytucyjnej Marii W. zażądano natomiast od Trybunału Konstytucyjnego zbadania zgodności z prawem wyroku Sądu Najwyższego z 9 lutego 1999 r., wnosząc równocześnie o wznowienie postępowania. Tak określony przedmiot skargi konstytucyjnej z oczywistych względów wykracza poza zakres uprawnień Trybunału Konstytucyjnego wynikających z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, należało odmówić nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.