Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie-Zażalenie z dnia 1999-11-23 - Ts 39/99
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 39/99
Tytuł:Postanowienie-Zażalenie z dnia 1999-11-23
Publikacja w Z.U.Z.U. 1999 / 7 / 189

189

POSTANOWIENIE

z dnia 23 listopada 1999 r.

Sygn. Ts 39/99

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Lech Garlicki - przewodniczący

Stefan J. Jaworski - sprawozdawca

Andrzej Mączyński

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 28 czerwca 1999 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Jana G.

p o s t a n a w i a;

nie uwzględnić zażalenia.

Uzasadnienie

W skardze konstytucyjnej Jana G. zarzucono niezgodność art. 51, art. 57, art. 58 oraz art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) z art. 45 oraz art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącego zakwestionowane przepisy pozbawiają skarżącego dostępu do sądu i prawa do rzetelnego procesu sądowego w postępowaniu administracyjnym.

Skarżący wskazał, iż stosując zakwestionowane przepisy Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 14 maja 1998 r. (sygn. akt II S.A./Gd/591/98) odrzucił wniosek skarżącego o wznowienie postępowania w sprawie o sygn. akt II S.A./Gd 749/96, zakończonej wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 listopada 1997 r.

Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 28 czerwca 1999 r. odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej stwierdzając, iż została ona złożona z przekroczeniem dwumiesięcznego terminu określonego w art. 46 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym.

Na postanowienie to zażalenie wniósł pełnomocnik skarżącego zarzucając, iż przyjęto w nim błędną interpretację art. 48 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Zdaniem pełnomocnika skarżącego w przypadku ustanowienia adwokata lub radcy prawnego z urzędu celem sporządzenia skargi konstytucyjnej, dwumiesięczny termin do jej złożenia należy liczyć od dnia powzięcia przez pełnomocnika z urzędu wiadomości o treści postanowienia sądu rejonowego rozstrzygającego wniosek skarżącego.

Wraz z zażaleniem pełnomocnik przesłał kserokopię aktu zgonu skarżącego.

Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:

Śmierć skarżącego nie stanowi przeszkody do kontynuowania postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Odnosząc się do treści zażalenia Trybunał zauważa, iż wbrew twierdzeniom pełnomocnika skarżącego, art. 48 ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym wskazuje wyłącznie na zawieszenie biegu terminu do złożenia skargi konstytucyjnej do czasu rozstrzygnięcia wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego z urzędu. W przeciwnym razie przepis stwierdzałby, iż od daty tego rozstrzygnięcia termin do złożenia skargi konstytucyjnej biegnie na nowo. Proponowana przez pełnomocnika skarżącego interpretacja art. 48 ust. 2 zd. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym prowadziłaby do niczym nieuzasadnionego zróżnicowania sytuacji prawnej osób, które samodzielnie ustanowiły pełnomocnika do sporządzenia skargi konstytucyjnej w stosunku do tych, które zwróciły się o udzielenie im pomocy prawnej z urzędu. W tym pierwszym bowiem wypadku ryzyko zbyt późnego zwrócenia się do adwokata lub radcy prawnego o sporządzenie skargi konstytucyjnej zawsze obciążałoby skarżącego, podczas gdy w przypadku pomocy prawnej udzielanej z urzędu zwłoka w złożeniu wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego nie miałaby żadnego znaczenia. Niemożność sporządzenia skargi zgodnie z wymaganiami prawa, z uwagi na krótki termin pozostały do jej złożenia, stanowi ryzyko, jakie ponosi wyłącznie skarżący zwlekając z wystąpieniem o udzielenie mu pomocy prawnej z urzędu.

Trybunał Konstytucyjny podziela w tym zakresie pogląd wyrażony już w postanowieniach z dnia 7 września 1998 r., 25 listopada 1998 r., 10 marca 1998 r. oraz z dnia 22 marca 1999 r. (sygn. Ts 92/98, OTK ZU Nr 3/1999, poz. 45, 46; sygn. Ts 96/98, OTK ZU Nr 6/1998, poz. 1006; sygn. Ts 167/98, OTK ZU Nr 2/1999), iż określone w art. 48 ust. 2 in fine zawieszenie biegu terminu do złożenia skargi konstytucyjnej nie skutkuje rozpoczęciem biegu tego terminu od nowa po rozstrzygnięciu wniosku skarżącego o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego z urzędu celem sporządzenia skargi konstytucyjnej.

W tym stanie rzeczy, uznając postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 28 czerwca 1999 r. o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu za w pełni uzasadnione, należało nie uwzględnić zażalenia wniesionego na to postanowienie.

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: