Money.plPrawoOrzecznictwo

Trybunał Konstytucyjny

Postanowienie-Zażalenie z dnia 1999-06-01 - Ts 36/99
Repertorium:Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu.
Sygnatura:Ts 36/99
Tytuł:Postanowienie-Zażalenie z dnia 1999-06-01
Publikacja w Z.U.Z.U. 1999 / 5 / 112

112

POSTANOWIENIE

z dnia 1 czerwca 1999 r.

Sygn. Ts 36/99

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Stefan J. Jaworski - przewodniczący

Wiesław Johann - sprawozdawca

Andrzej Mączyński

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 27 kwietnia 1999 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Janusza K.,

p o s t a n a w i a:

nie uwzględnić zażalenia.

Uzasadnienie:

W skardze konstytucyjnej wniesionej 11 marca 1999 r. zarzucono, iż art. 63 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 107, poz. 464 ze zm.) narusza art. 2, art. 32 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl wskazanego przepisu do ostatecznych decyzji wydanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz.U. Nr 27, poz. 250 ze zm.) nie stosuje się przepisów kodeksu postępowania administracyjnego dotyczących wznowienia postępowania, stwierdzenia nieważności i uchylenia lub zmiany decyzji, a postępowanie w tych sprawach podlega umorzeniu. Zdaniem skarżącego, zaskarżony przepis narusza prawa obywateli do dochodzenia naruszonych praw na drodze sądowej. W oparciu o zaskarżony przepis Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej decyzją z 31 marca 1998 r. umorzył postępowanie z wniosku Kazimiery K. o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z 17 października 1983 r. Decyzja o umorzeniu postępowania została utrzymana w mocy przez decyzję Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 30 kwietnia 1998 r. Na decyzję tą skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła Kazimiera K., jednakże skarga ta została oddalona wyrokiem z 15 września 1998 r. W trakcie rozprawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym Janusz K. złożył wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowym, podnosząc, że sprawa ma charakter ogólnospołeczny ze względu na błędną interpretację prawa zastosowaną przez organ rozstrzygający. Postanowieniem z 15 września 1998 r. Naczelny Sąd Administracyjny nie uwzględnił wniosku Janusza K. stwierdzając, że sprawa nie dotyczy bezpośrednio interesu prawnego wnioskodawcy.

Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 27 kwietnia 1999 r. odmówił nadania skardze konstytucyjnej Janusza K. dalszego biegu. Podstawą odmowy było nie wskazanie przez skarżącego jego konstytucyjnego prawa lub wolności, które zostałoby naruszone przez zaskarżony przepis ustawy. Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że skarga konstytucyjna nie ma charakteru actio popularis w związku z tym nie można domagać się w niej, jak to uczynił skarżący, przestrzegania prawa w imię ogólnospołecznego interesu. Trybunał wskazał ponadto, że obie decyzje Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego nie dotyczą praw skarżącego. W związku z powyższym ostatecznym orzeczeniem w sprawie dotyczącym jego praw jest postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego, które nie zostało wydane na podstawie art. 63 ust. 2 i 3 zaskarżonej ustawy.

W zażaleniu z 7 maja 1999 r. na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego skarżący wskazał, że w niniejszej sprawie Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej decyzją z 17 października 1983 r. dokonał stwierdzenia nieważności własnej decyzji i tym samym naruszył interes prawny skarżącego. Skarżący podnosi również, że Naczelny Sąd Administracyjny akceptując umorzenie postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji z 17 października 1983 r. potwierdził, że zaskarżona ustawa odbiera każdemu możliwość dochodzenia naruszonych wolności lub praw na drodze sądowej. Zdaniem skarżącego, wynikające z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP prawo do złożenia skargi konstytucyjnej przysługuje każdemu, jeżeli sąd orzekł ostatecznie o jego prawach, a nie jedynie stronie postępowania sądowego lub administracyjnego. Skarżący podkreślił, że ocena prawna wyrażona w wyroku wiąże organ i sąd i dotyczy praw skarżącego określonych w konstytucji, dlatego skarga konstytucyjna jest zasadna. Jako ostateczne orzeczenie dotyczące swych praw skarżący wskazał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 września 1998 roku.

Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje.

Wydane w niniejszej sprawie rozstrzygnięcia, o których mowa w skardze konstytucyjnej, oparte na art. 63 ust. 2 i 3 zaskarżonej ustawy nie dotyczyły konstytucyjnych praw i wolności skarżącego. Postępowanie administracyjne toczyło się na wniosek Kazimiery K. i ona była adresatem zapadłych w sprawie decyzji oraz wyroku. W związku z powyższym nie doszło do zastosowania art. 63 ust. 2 i ust. 3 zaskarżonej ustawy względem skarżącego, tym samym w toczącym się postępowaniu przepis ten nie mógł naruszyć jego praw. Skarżący nie wskazał też jakiegokolwiek innego sposobu naruszenia swych praw przez zaskarżony przepis ustawy. Jak słusznie wskazał w postanowieniu z 27 kwietnia 1999 r. Trybunał Konstytucyjny, skarżącemu nie przysługuje skarga konstytucyjna na naruszenie przez ustawę konstytucyjnych praw obywateli. W skardze należy wykazać, że naruszenie praw skarżącego jest wynikiem obowiązywania kwestionowanego przepisu oraz, że na jego podstawie zapadły orzeczenia dotyczące praw skarżącego. W niniejszej sprawie zarzuty te nie zostały uzasadnione ani w skardze konstytucyjnej, ani w zażaleniu złożonym na odmowę nadania jej dalszego biegu.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 września 1998 r. oddalający skargę Kazimiery K. nie jest ostatecznym orzeczeniem w sprawie konstytucyjnych praw Janusza K. w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji RP. Orzeczeniem dotyczącym praw Janusza K. jest postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 września 1998 r. nie uwzględniające jego wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowym. Postanowienie to nie zostało jednak wydane na podstawie art. 63 ust. 2 i ust. 3 zaskarżonej ustawy.

W związku z powyższym należało orzec jak na wstępie.

Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - inne orzeczenia:
dokumentpublikacja
Ts 93/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02
 
Z.U. 2012 / 1B / 132
Ts 93/11   Postanowienie z dnia 2011-07-04
 
Z.U. 2012 / 1B / 131
Ts 9/11   Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15
 
Z.U. 2012 / 1B / 107
Ts 9/11   Postanowienie z dnia 2011-04-14
 
Z.U. 2012 / 1B / 106
Ts 85/11   Postanowienie z dnia 2011-12-05
 
Z.U. 2012 / 1B / 130
  • Adres publikacyjny: