Repertorium: | Ts | Repertorium Trybunału Konstytucyjnego - do rejestrowania skarg konstytucyjnych podlegających wstępnemu rozpoznaniu. |
Sygnatura: | Ts 144/98 |
Tytuł: | Postanowienie-Zażalenie z dnia 1999-03-23 |
Publikacja w Z.U. | Z.U. 1999 / 3 / 48 |
48
POSTANOWIENIE
z 23 marca 1999 r.
Sygn. Ts 144/98
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Trzciński - przewodniczący
Marian Zdyb - sprawozdawca
Lech Garlicki
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 16 grudnia 1998 r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej Teresy N.
p o s t a n a w i a:
nie uwzględnić zażalenia.
Uzasadnienie:
W skardze konstytucyjnej Teresy N., wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 26 października 1998 r. zarzucono, że wskazane w niej orzeczenia sądowe naruszają art. 77 ust. 2 oraz art. 79 ust. 1 Konstytucji RP.
Trybunał Konstytucyjny postanowieniem z 16 grudnia 1998 r. odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej stwierdzając, iż pełnomocnik skarżącej nie usunął w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi konstytucyjnej uniemożliwiających jej merytoryczne rozpoznanie, w szczególności zaś nie wskazał przepisów ustawy lub innego aktu normatywnego, którym zarzuca niezgodność z Konstytucją RP, a także nie określił, na czym niezgodność ta miałaby polegać.
Na postanowienie to złożone zostało zażalenie, w którym pełnomocnik skarżącej stwierdził, iż w sporządzonej skardze konstytucyjnej wskazał akty normatywne, to jest ustawę o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 104, poz. 450 ze zm.).
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie może zostać uwzględnione. Wbrew twierdzeniom pełnomocnika skarżącej ani w skardze konstytucyjnej, ani w późniejszym piśmie z 27 listopada 1998 r. nie zarzucono niezgodności ustawy z 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw z Konstytucją RP. Ustawa ta nawet nie została w pismach tych wspomniana. Mimo wyraźnego wezwania w zarządzeniu sędziego TK z 9 listopada 1998 r., pełnomocnik skarżącej nie sformułował także żadnego innego zarzutu, który mógłby stanowić przedmiot skargi konstytucyjnej.
W tej sytuacji, uznając postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 16 grudnia 1998 r. o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu za w pełni uzasadnione, należało nie uwzględnić zażalenia wniesionego na to postanowienie.
dokument | publikacja | Ts 93/11 Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-02 |
Z.U. 2012 / 1B / 132 | Ts 93/11 Postanowienie z dnia 2011-07-04 |
Z.U. 2012 / 1B / 131 | Ts 9/11 Postanowienie-Zażalenie z dnia 2012-02-15 |
Z.U. 2012 / 1B / 107 | Ts 9/11 Postanowienie z dnia 2011-04-14 |
Z.U. 2012 / 1B / 106 | Ts 85/11 Postanowienie z dnia 2011-12-05 |
Z.U. 2012 / 1B / 130 |