Wyrok SN - WKN 36/01
Izba:Izba Wojskowa
Sygnatura: WKN 36/01
Typ:Wyrok SN
Data wydania:2002-02-05
74

WYROK Z DNIA 5 LUTEGO 2002 R.
WKN 36/01

Wymierzając karę ograniczenia wolności wobec żołnierza, o którym mowa
w art. 323 § 3 k.k., sąd orzeka obowiązek pozostawania w określonym miejscu
w czasie od zakończenia zajęć służbowych do capstrzyku przez 2 dni w
tygodniu również wtedy, gdy wykonanie tej kary warunkowo zawiesza.


Przewodniczący: sędzia SN płk W. Maciak.
Sędziowie: SN płk A. Kapłon (sprawozdawca), SO (del. do
SN) płk J. Malinowski.
Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej: płk S.
Gorzkiewicz.


Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2002 r. sprawy Tomasza T.,
skazanego za popełnienie przestępstwa określonego w art. 351 k.k. w zw. z art. 353
k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k., z powodu kasacji, wniesionej na niekorzyść przez
Zastępcę Prokuratora Generalnego - Naczelnego Prokuratora Wojskowego od
wyroku Wojskowego Sądu Garnizonowego w W. z dnia 27 czerwca 2001 r.

u c h y l i ł zaskarżony wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze i w tym
zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojskowemu Sądowi
Garnizonowemu w W.

Z u z a s a d n i e n i a :

Wyrokiem Wojskowego Sądu Garnizonowego w W. z dnia 27 czerwca 2001 r.,
Tomasz T. został uznany za winnego tego, że ,,w dniu 19 marca 2001 r. około godz.
9 00 na terenie JW. w T.M. w sali żołnierskiej trzeciego szwadronu, naruszył
nietykalność cielesną młodszego stopniem Adama J. w ten sposób, że pchnął go na
ścianę, w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci rozcięcia
prawego łuku brwiowego, co spowodowało u niego naruszenie czynności narządu
ciała na okres poniżej 7 dni",
tj. popełnienia przestępstwa określonego w art. 351 k.k. w zw. z art. 353 k.k. w
zbiegu z art. 157 § 2 k.k., i za to został skazany na karę 6 miesięcy ograniczenia
wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat oraz na
karę grzywny w wymiarze 10 stawek dziennych przy przyjęciu, że stawka dzienna
wynosi 20 złotych.
Wyrok ten uprawomocnił się w pierwszej instancji.
Od tego wyroku kasację - na niekorzyść - wniósł Zastępca Prokuratora
Generalnego - Naczelny Prokurator Wojskowy, zarzucając rażące naruszenie prawa
materialnego, a to przepisu art. 323 § 3 k.k., mające istotny wpływ na treść
orzeczenia, polegające na nieorzeczeniu - wobec żołnierza innej służby niż
zasadnicza lub pełniona w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego -
obligatoryjnego obowiązku pozostawania w określonym miejscu w czasie od
zakończenia zajęć służbowych do capstrzyku przez 2 dni w tygodniu.
Na podsta ie tak sform ło anego ar t a tor kasacji
niósł o
ch lenie
zaskarżonego wyroku w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze i przekazanie
sprawy Wojskowemu Sądowi Garnizonowemu w W. do ponownego rozpoznania".
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest zasadna i jako taka zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie zauważyć wypada, iż Tomasz T. w czasie wyrokowania przez sąd
pierwszej instancji miał status żołnierza odbywającego nadterminową zasadniczą
służbę wojskową, innymi słowy ,,inną służbę niż zasadnicza" (zob. wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 20 lutego 1996 r., WR 15/96, OSNKW 1996, z. 5-6, poz. 35).
W tej sytuacji za trafny uznać należy postawiony w kasacji zarzut, iż zaskarżony
wyrok zapadł z rażącym naruszeniem prawa materialnego, a to art. 323 § 3 k.k., co z
kolei miało istotny wpływ na treść tegoż orzeczenia.
Z brzmienia powołanego przepisu wynika w sposób jednoznaczny i oczywisty, iż
sąd, wymierzając karę ograniczenia wolności wobec żołnierza innej służby niż
zasadnicza, orzeka (a zatem jest obligowany orzec) obowiązek pozostawania w
określonym miejscu w czasie od zakończenia zajęć służbowych do capstrzyku przez
2 dni w tygodniu.
Tego rodzaju obowiązek powinien być orzeczony niezależnie od tego, czy kara
ograniczenia wolności ma być efektywnie wykonywana, czy też została ona
orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
Gdyby bowiem w tym ostatnim przypadku zaistniały warunki do zarządzenia
wykonania tej kary - sąd orzekający w postępowaniu wykonawczym nie byłby
uprawniony do swoistego konwalidowania wyroku sądu orzekającego
merytorycznie wspomniany obowiązek, a w szczególności podstaw do takiego
rozstrzygnięcia nie sposób doszukać się w art. 61 § 1 k.k.w.
Powyższe rozważania powinien mieć na uwadze sąd ponownie rozpoznający
sprawę, oczywiście w zakresie, w jakim została ona uchylona. (...)



Izba Wojskowa - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IW] WKN 31/01   Wyrok SN
2001-12-14 
[IW] WKN 28/01   Wyrok SN
2001-10-23 
[IW] WKN 18/01   Postanowienie SN
2001-11-20 
[IW] WKN 13/01   Wyrok SN
2001-06-19 
[IW] WKN 10/01   Wyrok SN
2001-05-25 
  • Adres publikacyjny: