Wyrok SN - III UK 93/06
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:III UK 93/06
Typ:Wyrok SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2007/21-22/330
Data wydania:2006-10-19

Wyrok z dnia 19 października 2006 r.
III UK 93/06

Agent ubezpieczeniowy, prowadzący na podstawie umowy agencyjnej
zawartej z zakładem ubezpieczeń, działalność gospodarczą polegającą na po-
średnictwie ubezpieczeniowym, podlega ubezpieczeniu społecznemu na pod-
stawie art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubez-
pieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze zm.) a nie
na podstawie jej art. 6 ust. 1 pkt 4.

Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski, Sędziowie SN: Józef Iwulski,
Andrzej Wróbel (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 paź-
dziernika 2006 r. sprawy z odwołania Kazimierza F. i Anny F. od decyzji Kasy Rolni-
czego Ubezpieczenia Społecznego-Oddziału Regionalnego w L. o ustalenie podle-
gania ubezpieczeniu społecznemu rolników, na skutek skargi kasacyjnej ubezpie-
czonych od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 12 kwietnia 2006 r. [...]

u c h y l i ł zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Lu-
blinie do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasa-
cyjnego.

U z a s a d n i e n i e

Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w L. (organ rentowy) decyzją z
dnia 16 czerwca 2004 r. stwierdziła ustanie ubezpieczenia społecznego rolników
Anny F. i Kazimierza F. (wnioskodawcy) od dnia 1 lipca 2004 r., ponieważ wykony-
wanie wolnego zawodu nie uprawnia do podlegania nadal społecznemu ubezpiecze-
niu rolników, gdyż należy w tym przypadku stosować w pierwszej kolejności przepisy
art. 6 pkt 1 oraz art. 8 pkt 6 w związku z art. 52 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniu spo-
łecznym rolników.
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie wyrokiem z
dnia 17 marca 2005 r. [...] oddalił odwołanie wnioskodawców od powyższej decyzji
organu rentowego. Sąd ustalił, że Kazimierz F. jest od 1999 r. właścicielem gospo-
darstwa rolnego. Organ rentowy decyzją z dnia 14 czerwca 2000 r. stwierdził podle-
ganie Kazimierza F. ubezpieczeniu społecznemu rolników w pełnym zakresie od dnia
15 maja 2000 r. w związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej
oraz prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Od dnia 2 czerwca 2001 r. podjął on
działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego; zaświadcze-
nie o działalności gospodarczej przedstawił pozwanej w dniu 2 czerwca 2004 r.
Działalność tę prowadził do dnia 21 stycznia 2005 r. jako broker na podstawie ze-
zwolenia Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń z dnia 3 listopada 1999 r. oraz
wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Działalność ta po dniu 21 stycznia
2005 r. została zlikwidowana i wykreślona z ewidencji działalności gospodarczej.
Istota jego działalności polegała na tym, że opracowywał oferty ubezpieczeń dla
swoich klientów, bądź już obsługiwanych lub prowadził akwizycję w celu pozyskania
nowych. Pośrednicząc w zawieraniu umów reprezentował klienta a nie zakład ubez-
pieczeń, tzn. reprezentował klienta, jeżeli miał pełnomocnictwo bądź załatwiał
wszystkie formalności związane z umową ubezpieczenia, przygotowując dokumenty,
a klient podpisywał wnioski i polisy osobiście. Opłatę w formie prowizji za wykonane
czynności pobierał z zakładu ubezpieczeń. Łączyła go umowa kurażowa z I.P., z któ-
rej wynikał sposób rozliczania się z ubezpieczycielem z zawartych umów i sposób
wypłacania prowizji. Natomiast Anna F. objęta została ubezpieczeniem społecznym
rolników w pełnym zakresie od dnia 7 lipca 2001 r. decyzją z dnia 26 września 2001
r. Anna F. z dniem 2 października 2002 r. rozpoczęła działalność gospodarczą, której
przedmiotem było pośrednictwo ubezpieczeniowe, o czym powiadomiła organ rento-
wy składając oświadczenie o wyborze ubezpieczenia społecznego rolników. Wnio-
skodawczyni nadal prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną za zasadach
ogólnych, na podstawie zezwolenia Państwowego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń z
28 października 1996 r. na wykonywanie czynności agenta ubezpieczeniowego i
wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest agentem ubezpieczeniowym
związanym z firmą C. na podstawie umowy agencyjnej. Umowa agencyjna reguluje
wzajemny stosunek pomiędzy nią a ubezpieczycielem i zasady wynagradzania.
Istota jej działalności polega na zawieraniu umów ubezpieczeniowych w imieniu za-
kładu ubezpieczeń, za co z tego zakładu otrzymuje prowizję. Obydwoje wnioskodaw-
cy od października 2004 r. zgłosili się do ubezpieczenia społecznego w ZUS.
W ocenie Sądu, obie formy prowadzenia pośrednictwa ubezpieczeniowego,
uregulowane w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym
(Dz.U. Nr 124, poz. 1154) różnią się charakterem prawnym. Stosownie do art. 5
ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, wykonywanie przez wnioskodawców
pośrednictwa ubezpieczeniowego jest działalnością gospodarczą w rozumieniu prze-
pisów ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz.U.
Nr 101, poz. 1178 ze zm.). Jednakże wykonywanie działalności gospodarczej przez
Annę F. polega na wykonywaniu jej w formie umowy agencyjnej (art. 758 § 1 k.c.).
Wnioskodawca wykonujący czynności brokerskie nie jest agentem ubezpieczenio-
wym, ale wykonuje działalność gospodarczą na podstawie umowy o świadczenie
usług, do której stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące zlecenia. Zgodnie
z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom emery-
talnemu i rentowym podlegają osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agen-
cyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z
przepisami Kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące zlecenia oraz z oso-
bami z nimi współpracującymi, z zastrzeżeniem ust. 4.
W ocenie Sądu, wnioskodawcy wykonując działalność na podstawie umowy
agencyjnej (Anna F.) i umowy o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o
zleceniu (Kazimierz F.), nie mają prawa do wyboru ubezpieczenia społecznego rolni-
czego, przewidzianego w art. 5a w związku z art. 7 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy o
ubezpieczeniu społecznym rolników. Ich pierwszy tytuł do ubezpieczenia społeczne-
go wynikał z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zatem
obowiązkowo w tak wykonywanej formie działalności gospodarczej podlegają ubez-
pieczeniu w ZUS myśl ustawy ,,systemowej".
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie wyrokiem z
dnia 12 kwietnia 2006 r. [...] oddalił apelację wnioskodawców od powyższego wyroku
Sądu pierwszej instancji. Sąd stwierdził, że z dniem 1 stycznia 2004 r. weszła w ży-
cie ustawa z dnia 22 maja 2003 roku o pośrednictwie ubezpieczeniowym, która okre-
śla zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń
osobowych i majątkowych. Treść unormowań tej ustawy ma wpływ na ubezpieczenie
społeczne osób wykonujących pośrednictwo ubezpieczeniowe, które traktowane jest
przez art. 5 jak działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19
listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej, zastąpionej przez ustawę z dnia
2 lipca 2004 r o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 173, poz. 1807 ze
zm.). Prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy Prawo
działalności gospodarczej należy uznać za pozarolniczą działalność wymienioną w
art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W sferze ubezpie-
czeń społecznych, pozarolnicza działalność prowadzona na podstawie przepisów o
działalności gospodarczej powoduje dla osób ją prowadzących obowiązkowe ubez-
pieczenie emerytalne i rentowe z mocy art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o systemie ubezpie-
czeń społecznych. Tylko rolnik lub domownik podejmując pozarolniczą działalność
gospodarczą po rocznym nieprzerwanym ubezpieczeniu społecznym rolników w
pełnym zakresie mógł nadal podlegać temu ubezpieczeniu w oparciu o art. 5a
ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, w brzmieniu obowiązującym do dnia 1
maja 2004 roku. Z prawa wyboru ubezpieczenia społecznego rolniczego korzystali
wnioskodawcy. Odrębne uregulowania ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym
wyłączają jednak dalsze podleganie ubezpieczeniu społecznemu rolników osób wy-
konujących pośrednictwo ubezpieczeniowe i obejmują wnioskodawców. Pośrednic-
two ubezpieczeniowe jest wykonywane przez dwie grupy osób. Do pierwszej katego-
rii należą agenci ubezpieczeniowi, wykonujący działalność agencyjną, a do drugiej
brokerzy ubezpieczeniowi, wykonujący działalność brokerską (art. 2 ust. 2 i art. 4).
Za agenta ubezpieczeniowego ustawodawca uważa przedsiębiorcę wykonującego
działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubez-
pieczeń i wpisanego do rejestru agentów ubezpieczeniowych (art. 7). Oznacza to, że
agenta ubezpieczeniowego łączy z zakładem ubezpieczeń kodeksowa umowa agen-
cyjna (o której mowa w art. 758 k.c.) i na jej podstawie wykonuje działalność agen-
cyjną. Bezsporne jest, że wnioskodawczyni jest agentem ubezpieczeniowym prowa-
dzącym działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej w dniu 1
września 2003 roku z zakładem ubezpieczeń Bankowym Towarzystwem Ubezpie-
czeń i Reasekuracji ,,H." SA, połączonym z Towarzystwem Ubezpieczeniowym ,,C."
SA. Wnioskodawca działalność brokerską wykonywał w oparciu o porozumienie z
dnia 1 września 2002 r. zawarte z Towarzystwem I.P. SA Oddziałem w L. Analiza
treści porozumienia w pełni uzasadnia stanowisko Sądu Okręgowego co do wykony-
wania działalności brokerskiej przez wnioskodawcę na podstawie umowy o świad-
czenie usług, do której zgodnie z Kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące
zlecenia (art. 750 k.c.). Umowa agencyjna jest podstawą wykonywania przez wnio-
skodawczynię działalności agencyjnej będącej przedmiotem działalności gospodar-
czej, a z umowy o świadczenie usług wywodzi się prowadzenie działalności broker-
skiej wyznaczające działalność gospodarczą wnioskodawcy. Umowy te decydują o
przymusie ubezpieczenia społecznego wnioskodawców, wynikającym z art. 6 ust. 1
pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Ten rodzaj ubezpieczenia wyklu-
cza wybór ubezpieczenia społecznego rolników, co zasadnie podkreślił Sąd Okręgo-
wy. Chybiony jest zatem zarzut naruszenia art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy ,,systemowej". W
żadnym wypadku nie można mówić o naruszeniu art. 5a w brzmieniu obowiązującym
w dniu wniesienia apelacji oraz art. 5 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie
ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz o zmianie niektórych innych
ustaw (Dz.U. Nr 91, poz. 873). W sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego,
jej treść wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i
ubezpieczeń społecznych (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999 r.,
II UZ 52/99, OSNAPiUS 2000 nr 15, poz. 601). Odwołanie było wniesione od decyzji
z dnia 16 czerwca 2004 r., ona więc wyznaczała granice postępowania i wyrokowa-
nia przez Sąd Okręgowy. Decyzja ta nie rozstrzygała kwestii związanych z brzmie-
niem art. 5a ustawy nadanym przez ustawę z dnia 2 kwietnia 2004 r. oraz art. 5 tej
ostatniej ustawy. Stąd Sąd pierwszej instancji nie był - zdaniem Sądu Apelacyjnego -
zobowiązany do stosowania tych norm prawnych jako znacznie wykraczających poza
stan prawny, według którego oceniana była decyzja organu rentowego.
Wnioskodawcy zaskarżyli w całości powyższy wyrok Sądu drugiej instancji
skargą kasacyjną, w której zarzucili naruszenie art. 6 ust. 1 pkt 4 i art. 9 ustawy o
systemie ubezpieczeń społecznych, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie oraz art.
5a w związku z art. 7 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolni-
ków również, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie. Wskazując na powyższe pod-
stawy wnieśli o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy ,,właściwemu
Sądowi Apelacyjnemu" do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna ma uzasadnione podstawy. W rozpoznawanej sprawie jest
sporne, czy agent ubezpieczeniowy prowadzący na podstawy umowy agencyjnej
zawartej z zakładem ubezpieczeń działalność agencyjną (wykonujący pośrednictwo
ubezpieczeniowe w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych) i wpisany do
rejestru agentów ubezpieczeniowych jest osobą wykonującą pracę na podstawie
umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do
której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia (art. 6
ust. 1 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych) lub osobą prowadzącą po-
zarolniczą działalność gospodarczą (art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o systemie ubezpie-
czeń społecznych).
Zgodnie z przepisem art. 5 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, po-
średnictwo ubezpieczeniowe jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 2
tej ostatniej ustawy działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwór-
cza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydoby-
wanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorga-
nizowany i ciągły, zaś przepis art. 3 ustawy stanowi, że jej przepisów nie stosuje się
do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i ho-
dowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a
także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świad-
czenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów. Z
kolei przepis art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi
wyraźnie, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają
osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Uwzględniając regułę in-
terpretacyjną, zgodnie z którą jeżeli w systemie prawa istnieje wiążące ustalenie
znaczenia zwrotów zawartych w przepisach prawnych tego systemu, to należy uży-
wać odpowiednich zwrotów w tym znaczeniu, należy przyjąć, że użyty w art. 6 ust. 1
pkt 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych zwrot ,,działalność gospodarcza"
oznacza działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 i 3 ustawy o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej. Skoro zatem przepis art. 5 ustawy o pośrednictwie ubezpie-
czeniowym stanowi, że pośrednictwo ubezpieczeniowe jest działalnością gospodar-
czą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, to ze wskazanego
wyżej kontekstu systemowego wynika niezbicie, że agent ubezpieczeniowy wykonu-
jący pośrednictwo ubezpieczeniowe prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz że jest to zarazem pozarolnicza
działalność gospodarcza w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o systemie ubezpie-
czeń społecznych. Prezentowane tu stanowisko, że wykonywanie pośrednictwa
ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych jest prowa-
dzeniem działalności gospodarczej wspiera także przepis art. 7 ust. 1 ustawy o po-
średnictwie ubezpieczeniowym, określający agenta ubezpieczeniowego jako przed-
siębiorcę, który wykonuje działalność agencyjną. Z powyższego wynika jednoznacz-
nie, że agent ubezpieczeniowy jest przedsiębiorcą, który prowadzi działalność go-
spodarczą polegającą na wykonywaniu działalności agencyjnej, w tym podejmowaniu
czynności agencyjnych określonych w art. 4 pkt 1 ustawy o pośrednictwie ubezpie-
czeniowym, a zatem ma do niego zastosowanie przepis art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o
systemie ubezpieczeń społecznych.
Pośrednik ubezpieczeniowy (agent ubezpieczeniowy) prowadzi działalność
agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń.
Umowa agencyjna i wpis do rejestru agentów ubezpieczeniowych stanowią formalne
przesłanki prowadzenia tego rodzaju działalności gospodarczej (art. 7 ustawy o po-
średnictwie ubezpieczeniowym), natomiast nie dają żadnych podstaw do podważenia
ustawowej kwalifikacji wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego przez agenta
ubezpieczeniowego jako działalności gospodarczej. Umowa agencyjna, o której
mowa w tym przepisie, nie jest bowiem umową agencyjną, o której mowa w art. 6
ust. 1 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, ponieważ po pierwsze -
umowa agencyjna, o której mowa w przepisach ustawy o pośrednictwie ubezpiecze-
niowym i w przepisie art. 758 k.c. jest umową, której stroną jest agent (ubezpiecze-
niowy) będący przedsiębiorcą, nie zaś pracownikiem, po drugie - agent ubezpiecze-
niowy na podstawie tej umowy nie wykonuje pracy, lecz prowadzi działalność gospo-
darczą. Sąd dokonując wykładni przepisu art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o systemie ubez-
pieczeń społecznych pominął zawarty w tym przepisie zwrot ,,osoba wykonująca
pracę", a tym samym całkowicie zniekształcił treść i sens powyższego przepisu, który
za osobę podlegającą obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym uznaje jedynie
osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej. Podobnie Sąd nie zwrócił
uwagi, że według art. 7 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym i art. 758 k.c.
agent ubezpieczeniowy jest przedsiębiorcą, co wyklucza traktowanie go jako pra-
cownika (osobę wykonującą pracę), a w konsekwencji czyni niedopuszczalnym za-
stosowanie do agenta ubezpieczeniowego przepisu art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o sys-
temie ubezpieczeń społecznych.
Powyższe uwagi należy odnieść odpowiednio do brokerów ubezpieczenio-
wych, którzy wykonują pośrednictwo ubezpieczeniowe poprzez prowadzenie działal-
ność brokerskiej (art. 2 ust. 2 w związku z art. 4 pkt 2 ustawy o pośrednictwie ubez-
pieczeniowym), z tym że broker ubezpieczeniowy inaczej niż agent ubezpieczeniowy
nie prowadzi pośrednictwa ubezpieczeniowego na podstawie umowy pośrednictwa
(brokerskiej), lecz wyłącznie na podstawie wydanego przez organ nadzoru zezwole-
nia na wykonywanie działalności brokerskiej i wpisu do rejestru brokerów ubezpie-
czeniowych. Ponadto, zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy o pośrednictwie ubezpie-
czeniowym broker nie może pozostawać w żadnym stałym stosunku umownym z
zakładem ubezpieczeń społecznych, co sprzeciwia się poglądowi Sądu, że wniosko-
dawca wykonywał działalność brokerską na podstawie umowy o świadczenie usług,
do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia (art.
750 k.c.). Podstawą wykonywania takiej działalności nie było porozumienie z dnia 1
września 2002 r. zawarte z zakładem ubezpieczeń, lecz zezwolenie Państwowego
Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń z dnia 3 listopada 1999 r.
Biorąc powyższe pod rozwagę, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] III UK 97/07   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2009/5-6/81
2008-01-15 
[IA] III UK 92/07   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2009/5-6/80
2008-01-09 
[IA] III UK 70/07   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2008/23-24/366
2007-10-11 
[IA] III UK 60/07   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2009/5-6/77
2008-01-25 
[IA] III UK 53/07   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2008/23-24/359
2007-10-11 
  • Adres publikacyjny: