Wyrok SN - III UK 151/04
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:III UK 151/04
Typ:Wyrok SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2005/12/177
Data wydania:2004-11-25

Wyrok z dnia 25 listopada 2004 r.
III UK 151/04

Sądy w postępowaniu w sprawie o jednorazowe odszkodowanie pie-
niężne nie mogą dokonywać ustaleń co do tego, czy zmarły żołnierz bezpo-
średnio przed śmiercią przyczyniał się do utrzymania rodziców, jeżeli ta kwe-
stia prejudycjalna została przesądzona prawomocnym wyrokiem sądu odma-
wiającym rodzicom zmarłego żołnierza prawa do renty rodzinnej.

Przewodniczący SSN Andrzej Wróbel (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Zbigniew Hajn, Andrzej Wasilewski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2004 r.
sprawy z wniosku Ewy K. i Stanisława K. przeciwko Wojewódzkiemu Sztabowi Woj-
skowemu w K. o jednorazowe odszkodowanie pieniężne, na skutek kasacji wniosko-
dawcy Stanisława K. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 11 lutego
2004 r. [...]

o d d a l i ł kasację.

U z a s a d n i e n i e


Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w K. decyzją z dnia 2 lutego 2001 r.
odmówił wnioskodawcom Ewie i Stanisławowi K. prawa do jednorazowego odszko-
dowania z tytułu śmiertelnego wypadku ich syna Sławomira K. z dnia 19 czerwca
1998 r., pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej. Powołując
w podstawie prawnej decyzji art.1 i art. 6 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r.
o świadczeniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w
związku ze służbą wojskową (jednolity tekst: Dz.U. z 1985 r. Nr 53, poz. 342 ze zm.)
oraz § 15 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 października 1976 r.
w sprawie postępowania o odszkodowanie w razie wypadku lub choroby pozostają-
cej w związku ze służbą wojskową (Dz.U. Nr 36, poz. 212) Wojewódzki Sztab Woj-
skowy stwierdził, iż wnioskodawcy nie spełniają zasadniczej przesłanki nabycia
prawa do dochodzonego świadczenia, jako że nie spełniają warunków wymaganych
do uzyskania renty rodzinnej po zmarłym, co potwierdzone zostało prawomocnymi
wyrokami Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu
z dnia 29 grudnia 1999 r. [...] i Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 7 kwietnia
2000 r. [...].

Wnioskodawcy Ewa i Stanisław K. odwołali się od decyzji Wojewódzkiego
Sztabu Wojskowego w K. do Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecz-
nych w Tarnobrzegu, domagając się zmiany zaskarżonego rozstrzygnięcia poprzez
potwierdzenie ich uprawnień do dochodzonego świadczenia i zarzucili, że wbrew
stanowisku pozwanego spełniają przesłanki warunkujące nabycie prawa do jednora-
zowego odszkodowania po zmarłym synu Sławomirze K., co w szczególności doty-
czyć miało odwołującego Stanisława K. będącego w chwili śmierci syna inwalidą II
grupy, przy podkreśleniu, że zmarły przyczyniał się do utrzymania rodziców, poma-
gając w prowadzeniu gospodarstwa rolnego.

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu wyro-
kiem z dnia 25 sierpnia 2003 r. [...] oddalił odwołanie. Na podstawie zgromadzonego
w sprawie materiału dowodowego Sąd Okręgowy ustalił, że syn wnioskodawców
Sławomir K. urodzony 19 listopada 1977 r. został powołany do odbycia zasadniczej
służby wojskowej w Jednostce Wojskowej [...] w S. Od 6 marca do 7 kwietnia 1998 r.
syn odwołujących się przebywał na zgrupowaniu w miejscowości K. koło P., 19
czerwca 1998 r. uległ wypadkowi samochodowemu na terenie garnizonu D. Z powo-
du doznanych urazów zmarł w Centralnym Szpitalu Klinicznym Wojskowej Akademii
Medycznej w W. w dniu 27 czerwca 1998 r. Wojskowa Prokuratura Garnizonowa w
L. postanowieniem z dnia 20 lipca 1998 r. [...] wobec niestwierdzenia ustawowych
znamion czynu zabronionego umorzyła śledztwo w sprawie zaistniałego wypadku.
Następnie w dniu 24 września 1998 r. Wojewódzki Sztab Wojskowy w T. potwierdził,
że wypadek jakiemu uległ Sławomir K., jest wypadkiem pozostającym w związku z
pełnieniem czynnej służby wojskowej w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16
grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozo-
stających w związku ze służbą wojskową.
Powyższe skutkowało wystąpieniem przez odwołujących Ewę i Stanisława K.
z żądaniem potwierdzenia ich uprawnień do renty rodzinnej po zmarłym synu, skie-
rowanym do ZUS Oddziału w O. Decyzją z dnia 9 listopada 1998r. organ rentowy
odmówił wnioskodawcom prawa do tego świadczenia. Wniesione zaś od tej decyzji
odwołanie do Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarno-
brzegu skutkowało wydaniem w dniu 29 grudnia 1999 r. [...] wyroku w którym odda-
lone zostało odwołanie Ewy K., przy jednoczesnej zmianie zaskarżonej decyzji w
odniesieniu do wnioskodawcy Stanisława K. i potwierdzeniu uprawnień do docho-
dzonego świadczenia rentowego.

Od powyższego wyroku w części uwzględniającej żądanie Stanisława K. zo-
stała wniesiona apelacja ZUS Oddziału w O. Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpie-
czeń Społecznych w Rzeszowie w dniu 7 kwietnia 2000 r. [...] zmienił kwestionowaną
przez organ rentowy część rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji i oddalił również
odwołanie Stanisława K. Ostatecznie więc wyżej powołane prawomocne wyroki są-
dowe stanowiły o braku uprawnień Ewy i Stanisława K. do renty rodzinnej, przewi-
dzianej w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich ro-
dzin. Przedłożenie zaś przez wnioskodawców w Wojewódzkim Sztabie Wojskowym
w K. odpisów wyżej powołanych orzeczeń skutkowało wydaniem zaskarżonej w
niniejszym postępowaniu decyzji z dnia 2 lutego 2001 r. W świetle powyższych
ustaleń Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu uznał żądanie odwołania za nieuzasadnione,
a zaskarżoną decyzję Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego za trafną i odpowiadają-
cą prawu, podzielając w ocenie prawnej sprawy stanowisko pozwanego co do nie-
spełnienia przez odwołujących się koniecznych przesłanek nabycia prawa do docho-
dzonego jednorazowego odszkodowania pieniężnego przewidzianych w art. 6 ust. 1
pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie wy-
padków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową. Sąd Okręgowy pod-
kreślił prejudycjalny charakter wyroków sądowych w sprawie o ustalenie uprawnień
odwołujących się do renty rodzinnej po zmarłym synu, jako stojący na przeszkodzie
w prowadzeniu w niniejszym postępowaniu postępowania dowodowego na okolicz-
ność ustalenia faktów objętych tymi orzeczeniami.
Powyższy wyrok Sądu Okręgowego zaskarżony został przez wnioskodawcę
Stanisława K. Wnioskodawca wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez
potwierdzenie jego uprawnienia do jednorazowego odszkodowania pieniężnego z
tytułu śmierci syna, zarzucił, że wbrew stanowisku Sądu pierwszej instancji w powo-
łanych przez ten Sąd uprzednio toczonych postępowaniach sądowych, nie doszło do
negatywnego dla niego przesądzenia uprawnień do renty rodzinnej, skoro podstawą
oddalenia jego odwołania w tych sprawach był wyłącznie fakt pobierania przez niego
renty inwalidzkiej według II grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia, co wykluczało
zbieg tej renty z dochodzoną wówczas rentą rodzinną.

Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie wyro-
kiem z 11 lutego 2004 r. [...] oddalił apelację. Sąd drugiej instancji uznał wyrok Sądu
Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu z dnia 25
sierpnia 2003 r. za trafny i odpowiadający prawu.
Sąd drugiej instancji na wstępie zauważył, że podstawę prawną zgłoszonego
przez wnioskodawcę roszczenia - wobec niekwestionowania przez pozwanego cha-
rakteru śmiertelnego wypadku Sławomira K., jako wypadku pozostającego w związku
z pełnieniem przez niego czynnej służby wojskowej - stanowił art. 6 ust. 1 pkt 2
ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie wypad-
ków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową, przewidujący prawo do
jednorazowego odszkodowania pieniężnego dla rodziców zmarłego żołnierza pod
warunkiem, że w dniu jego śmierci spełniali przesłanki konieczne do uzyskania renty
rodzinnej określonej w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodo-
wych i ich rodzin, albo w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojsko-
wych oraz ich rodzin. Porównując zaś obie te regulacje prawne (art. 44 ustawy z dnia
29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin -
jednolity tekst: Dz.U z 1983 r. Nr 13, poz. 68 ze zm., jak i art. 24 ustawy z dnia 10
grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin -
Dz.U z 1994 r. Nr 10, poz. 36 ze zm.) należało dojść do wniosku, że w każdym przy-
padku, odsyłają one z kolei do przepisów emerytalno-rentowych pracowników i ich
rodzin, co w tym wypadku należy odnieść do art. 42 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r.
o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U Nr 40, poz. 267 ze zm.).
Tymczasem - jak trafnie ustalił Sąd pierwszej instancji - spełnienie przez od-
wołującego się Stanisława K. przesłanek określonych w wyżej powołanym przepisie
ocenione zostało negatywnie w uprzednio toczonym z jego udziałem postępowaniu
sądowym. Odmowa uwzględnienia jego żądania miała charakter czysto merytorycz-
ny, nie zaś formalny związany z rzekomym brakiem możliwości pobierania przez
Stanisława K. świadczenia w zbiegu. Jakkolwiek omawiane orzeczenia, nie wywołały
stanu resi iudicatae (art. 366 k.p.c.) w niniejszym postępowaniu sądowym, to jednak -
jak słusznie uznał to Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu - ich moc wiążąca (art. 365 § 1
k.p.c.) stanowiła o związaniu nimi tego Sądu, skutkiem czego było ograniczenie moż-
liwości dowodzenia faktów, objętych tymi niewątpliwie prejudycjalnymi wyrokami
(inna rzecz, że sam odwołujący się żadnej inicjatywy dowodowej w niniejszym postę-
powaniu nie wykazywał).
Wnioskodawca zaskarżył powyższy wyrok kasacją, zarzucając w niej naru-
szenie przepisów postępowania, a w szczególności art. 365 § 1 k.p.c. przez przyję-
cie, że ustalenia prawomocnych wyroków Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu z dnia
29 grudnia 1999 r. i Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 7 kwietnia 2000 r. wiążą
Sąd pierwszej i drugiej instancji w niniejszym postępowaniu i ograniczają postępo-
wanie dowodowe w sprawie, mimo że nie zachodzi tożsamość podmiotowa w niniej-
szym postępowaniu i w sprawach wyżej wymienionych.

Wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie niniejszej sprawy
temu Sądowi do ponownego rozpoznania. Zdaniem wnioskodawcy stanowisko Sądu
pierwszej i drugiej instancji nie jest zasadne. U podstaw poprzedniego orzeczenia
Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie legły niewiarygodne zdaniem Sądu Apelacyjnego w
Rzeszowie twierdzenia Stanisława K., co było jego źródłem utrzymania w okresie
objętym sporem. Ta kwestia była decydująca dla rozstrzygnięcia sprawy [...] w spo-
sób negatywny dla wnioskodawcy. Zważyć należy, że organem rentowym w sprawie
[...] był Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w O., a nie Wojewódzki Sztab
Wojskowy w K. - organ rentowy w niniejszej sprawie.
Z powyższych względów nie można twierdzić, że wyroki Sądu Okręgowego w
Tarnobrzegu z dnia 29 grudnia 1999 r. [...] i Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia
7 kwietnia 2000 r. [...] mają charakter prejudycjalny dla niniejszej sprawy w myśl art.
365 § 1 k.p.c. i wykluczają prowadzenie jakiegokolwiek postępowania dowodowego
w niniejszej sprawie w kierunku ustalenia, czy wnioskodawca był utrzymywany przez
swojego syna, czy też nie, tym bardziej, że nie zachodzi tożsamość stron z poprzed-
nich postępowań i w niniejszej sprawie. Redakcja przepisu art. 365 § 1 k.p.c. wska-
zuje jednoznacznie, że prawomocne orzeczenie ma moc wiążącą tylko pomiędzy
tymi samymi stronami. A zatem brak jest związania poprzednimi wyrokami w niniej-
szej sprawie ponieważ toczyła się ona pomiędzy wnioskodawcą i zupełnie inną
stroną.
W niniejszej sprawie zachodzi zatem konieczność rozstrzygnięcia kwestii, czy
wcześniejsze orzeczenia sądowe mają moc wiążącą i prejudycjalny charakter w po-
stępowaniach toczących się tylko pomiędzy tymi samymi stronami, czy też ta moc
wiążąca dotyczy także innych postępowań toczących się z udziałem tylko jednej
strony.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Kasacja nie ma usprawiedliwionych podstaw. Nie jest trafny zarzut naruszenia
zaskarżonym wyrokiem przepisu art. 365 § 1 k.p.c. stanowiącego, że orzeczenie
prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i
inne organy państwowe, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby.
W rozpoznawanej sprawie jest niesporne, że prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 7 kwietnia 2000 r. [...] oddalone zostało ostatecz-
nie odwołanie Stanisława K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału
w O. odmawiającej mu prawa do renty rodzinnej po synu zmarłym w wyniku wypadku
pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej. W stosunku do
Ewy K. odwołanie od powyższej decyzji zostało oddalone prawomocnym wyrokiem
Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu z dnia 29
grudnia 1999 r. [...]. Z wyżej powołanych prawomocnych wyroków sądowych wynika,
że rodzicom zmarłego żołnierza nie przysługuje renta rodzinna ponieważ żołnierz
bezpośrednio przed śmiercią nie przyczyniał się w sposób istotny do ich utrzymania.
W rozpoznawanej sprawie jest sporne, czy prawomocny wyrok sądu odma-
wiający rodzicom prawa do renty rodzinnej po żołnierzu zmarłym w wyniku wypadku
pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej, wiąże - na zasa-
dzie art. 365 § 1 k.p.c. - inny sąd rozpoznający odwołanie rodziców od decyzji woj-
skowego organu rentowego odmawiającej im prawa do jednorazowego odszkodo-
wania pieniężnego z tytułu śmiertelnego wypadku w związku z pełnieniem czynnej
służby wojskowej przez ich syna. Należy w związku z tym stwierdzić, że zgodnie z
przepisem art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przy-
sługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojsko-
wą jednorazowe odszkodowanie pieniężne przysługuje między innymi rodzicom żoł-
nierza zmarłego wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową,
jeżeli w dniu śmierci żołnierza spełniali warunki wymagane do uzyskania renty ro-
dzinnej, określone w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i
ich rodzin albo w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz
ich rodzin. Przepis art. 24 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytal-
nym żołnierzy zawodowych i ich rodzin w stanie prawnym obowiązującym w dacie
wypadku i śmierci Sławomira K., tj. w dniach 19 i 27 czerwca 1998 r. przewidywał, że
renta rodzinna przysługuje na zasadach i w wysokości określonych w przepisach o
zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, czyli odsyłał do 42 ustawy z
dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. Po-
dobnie czynił przepis art. 44 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów
wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, który stanowił, że członkami rodziny upraw-
nionymi do świadczeń są: dzieci, wnuki, rodzeństwo, małżonek i rodzice, jeżeli speł-
niają warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o zaopa-
trzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. Przepis art. 42 pkt 1 tej ustawy stano-
wił zaś, że rodzice mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli pracownik (emeryt lub renci-
sta) bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał się do ich utrzymania.
Z powołanych przepisów wynika jednoznacznie, że rodzicom przysługuje
prawo do jednorazowego odszkodowania pieniężnego, o którym mowa w art. 6 ust. 1
pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie wy-
padków i chorób pozostających w związku ze służba wojskową, tylko wówczas, gdy
w dniu śmierci żołnierza spełniali warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej, w
tym warunek, aby żołnierz bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał się do ich utrzy-
mania. Wymaga zatem wyjaśnienia, czy w świetle przepisu art. 365 § 1 k.p.c. ustale-
nie zawarte w prawomocnym wyroku sądu odmawiającym rodzicom prawa do renty
rodzinnej na tej podstawie, że żołnierz zmarły w wyniku wypadku pozostającego w
związku ze służbą wojskową bezpośrednio przez śmiercią nie przyczyniał się do ich
utrzymania, wiąże inny sąd rozpoznający sprawę o jednorazowe odszkodowanie pie-
niężne z tytułu śmierci żołnierza wskutek takiego wypadku, a jeśli tak, to czy skut-
kiem owego związania jest niedopuszczalność prowadzenia przez ten inny sąd po-
nownego postępowania dowodowego co do tej okoliczności, a mianowicie, czy
zmarły wskutek wypadku żołnierz bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał się do
utrzymania rodziców. Należy w związku z tym podkreślić, że warunek, aby żołnierz
zmarły wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową przyczyniał
się bezpośrednio przed śmiercią do utrzymania rodziców, stanowi zarówno koniecz-
ną przesłankę nabycia przez rodziców prawa do renty rodzinnej po zmarłym jak i
przesłankę nabycia przez nich prawa do jednorazowego odszkodowania pieniężne-
go. W obu wypadkach konieczne jest zatem wykazanie, że zmarły rzeczywiście bez-
pośrednio przed śmiercią przyczyniał się do utrzymania swoich rodziców. Sąd rozpo-
znający sprawę o jednorazowe odszkodowanie pieniężne, o którym mowa w art. 6
ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach przysługujących w razie wypadków i chorób
pozostających w związku ze służbą wojskową, nie może jednak dowodzić okoliczno-
ści, czy syn wnioskodawców bezpośrednio przed śmiercią wskutek wypadku przy-
czyniał się do ich utrzymania, jeżeli prawomocnym wyrokiem innego sądu odmówio-
no im prawa do renty rodzinnej na tej podstawie, że przesłanka ta nie została speł-
niona. Jeżeli zatem w postępowaniu w sprawie przyznania rodzicom zmarłego żoł-
nierza renty rodzinnej sąd prawomocnym wyrokiem odmawiającym przyznania renty
rodzinnej przesądził, że zmarły żołnierz nie przyczyniał się bezpośrednio przed
śmiercią do utrzymania rodziców, to ze względu na wyżej powołane przepisy prawa
materialnego, jest to kwestia o charakterze prejudycjalnym, która wiąże inny sąd w
postępowaniu w sprawie o jednorazowe odszkodowanie pieniężne. Związanie to
oznacza, że w tym ostatnim postępowaniu niedopuszczalne jest przeprowadzenie
jakichkolwiek dowodów w tej kwestii, nie tylko zaś dokonywania ustaleń odmiennych
od tych, które przyjął jako podstawę faktyczną wyroku sąd w postępowaniu w spra-
wie nabycia prawa do renty rodzinnej. Oznacza to w rezultacie, że sądy w postępo-
waniu w sprawie jednorazowego odszkodowania pieniężnego nie mogły dokonywać
żadnych ustaleń co do tego, czy zmarły żołnierz bezpośrednio przed śmiercią przy-
czyniał się do utrzymania rodziców, jeżeli kwestia prejudycjalna została przesądzona
prawomocnym wyrokiem innego sądu odmawiającego rodzicom zmarłego żołnierza
prawa do renty rodzinnej.
Nie jest sporne, że między postępowaniem w sprawie przyznania prawa do
renty rodzinnej po żołnierzu zmarłym w wyniku wypadku pozostającego w związku ze
służbą wojskową a postępowaniem w sprawie jednorazowego odszkodowania pie-
niężnego z tego samego tytułu nie zachodzi tożsamość podmiotowa, skoro w pierw-
szym postępowaniu po stronie pozwanego występuje Zakład Ubezpieczeń Społecz-
nych, w drugim zaś Wojewódzki Sztab Wojskowy. Jednakże przepis art. 365 § 1
k.p.c. inaczej niż przepis art. 366 k.p.c., nie wymaga, jak błędnie twierdzi wnoszący
kasację, aby prawomocne orzeczenie sądowe wiązało inny sąd tylko w postępowa-
niu toczącym się między tymi samymi stronami, co strony postępowania zakończo-
nego prawomocnym orzeczeniem przesądzającym kwestię prejudycjalną.
Biorąc powyższe pod rozwagę, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] III UK 97/07   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2009/5-6/81
2008-01-15 
[IA] III UK 92/07   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2009/5-6/80
2008-01-09 
[IA] III UK 70/07   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2008/23-24/366
2007-10-11 
[IA] III UK 60/07   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2009/5-6/77
2008-01-25 
[IA] III UK 53/07   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2008/23-24/359
2007-10-11 
  • Adres publikacyjny: