Wyrok z dnia 24 września 1997 r.
III SZ 2/97


Przywłaszczenie kwoty pieniężnej na szkodę klienta uzasadnia wymie-
rzenie radcy prawnemu kary dyscyplinarnej pozbawienia prawa wykonywania
zawodu.

Przewodniczący SSN: Jerzy Kwaśniewski, Sędziowie SN: Janusz Łętowski
(sprawozdawca), Marek Sokołowski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 września 1997 r. sprawy z odwoła-
nia Marka B. od orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Krajowej Rady Rad-
ców Prawnych w Warszawie z dnia 2 stycznia 1997 r. [...]

utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.


U z a s a d n i e n i e

Orzeczeniem z dnia 18 września 1996 r. Okręgowy Sąd Dyscyplinarny przy
Okręgowej Izbie Radców Prawnych wymierzył radcy prawnemu Markowi B. karę dys-
cyplinarną pozbawienia prawa wykonywania zawodu radcy prawnego za przywłasz-
czenie kwoty 3000 zł na szkodę Zbigniewa K., która to kwota została wcześniej przez
niego wyegzekwowana od Lucyny i Ryszarda R. w ramach czynności zawodowych
objętych działaniami prowadzonej kancelarii prawnej. Za czyn powyższy Marek B.
został uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w K. na karę 6
miesięcy pozbawienia wolności i 700 zł grzywny. Orzeczenie Okręgowego Sądu Dys-
cyplinarnego zostało utrzymane w mocy przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny w Warsza-
wie (orzeczenie WSD z dnia 2 stycznia 1997 r. [...]). Od powyższego orzeczenia uka-
rany złożył odwołanie do Sądu Najwyższego, zarzucając wymierzenie kary nie-
współmiernej do popełnionego czynu.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Odwołania nie można uznać [...] za merytorycznie uzasadnione. Sądy Dyscy-
plinarne obu instancji wymierzyły karę dyscyplinarną odpowiednią do charakteru i
szkodliwości popełnionego przez obwinionego czynu, polegającego na wyrządzeniu
szkody klientowi dla osiągnięcia korzyści osobistych. Sąd Najwyższy podziela pogląd
Wyższego Sądu Dyscyplinarnego, iż jest to postępowanie niegodne zawodu radcy
prawnego, nieuczciwe, sprzeniewierzające się ślubowaniu radcowskiemu oraz naru-
szające etykę zawodową radcy prawnego. Nie jest to przy tym pierwsze przewinienie
dyscyplinarne, jakiego dopuścił się obwiniony. Na rozprawie przed Sądem Najwyż-
szym rzecznik dyscyplinarny wyraził pogląd, iż w takiej sytuacji ważne jest nie tylko
wymierzenie kary, lecz przede wszystkim to, by obwiniony przestał pełnić funkcję
radcy prawnego, a więc osoby cieszącej się publicznym zaufaniem i do postępowa-
nia, której trzeba stosować szczególną miarę sumiennego i rzetelnego działania oraz
godnego zaufania. Sąd Najwyższy podzielił ten pogląd, nie dopatrzył się też okolicz-
ności łagodzących, które mogłyby mieć wpływ na wymiar kary.
Biorąc te wszystkie okoliczności pod uwagę Sąd Najwyższy orzekł, jak w
sentencji.

========================================