Wyrok z dnia 7 października 1997 r.
III RN 42/97

Jeżeli w rewizji nadzwyczajnej od orzeczenia Komisji Odwoławczej przy
Urzędzie Patentowym zarzucono naruszenie prawa materialnego, to Sąd Naj-
wyższy rozpoznając sprawę w jej granicach nie bierze pod uwagę naruszenia
przepisów postępowania chyba, że chodziłoby o nieważność postępowania.

Przewodniczący SSN: Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Janusz Łętowski, Andrzej Wasilewski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 7 października 1997 r. sprawy z
odwołania Kopalni Węgla Kamiennego "B." S.A. w P. na decyzję Urzędu Patentowego
RP z dnia 24 maja 1995 r. [...] o unieważnienie prawa ochronnego na wzór użytkowy
[...] pt. "Rozpora chodnikowej obudowy górniczej" na skutek rewizji nadzwyczajnej
Prezesa Urzędu Patentowego RP od decyzji Komisji Odwoławczej przy Urzędzie
Patentowym w Warszawie z dnia 2 stycznia 1997 r. [...]

o d d a l i ł rewizję nadzwyczajną.


U z a s a d n i e n i e

Prezes Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej w rewizji nadzwyczajnej
od decyzji Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym RP z dnia 2 stycznia 1997
r. zarzucił rażące naruszenie art. 77 ustawy o wynalazczości.
Zaskarżoną decyzją Komisja Odwoławcza po rozpoznaniu odwołania wniesio-
nego przez Kopalnię Węgla Kamiennego "B." S.A. od decyzji Urzędu Patentowego z
dnia 24 maja 1995 r. oddalającej wniosek Kopalni "B." o unieważnienie prawa
ochronnego na wzór użytkowy [...] p.t. "Rozpora chodnikowej obudowy górniczej"
utrzymała zaskarżoną decyzję w mocy wobec niespełnienia warunku nowości i uży-
teczności przyznanego Przedsiębiorstwu Robót Góniczo-Budowlanych "P.".
W uzasadnieniu rewizji nadzwyczajnej Prezes Urzędu Patentowego wskazał, że
Komisja Odwołacza wadliwie oparła swe orzeczenie na opinii biegłego Stanisława Ł.,
stwierdzającej użyteczność przedmiotowego wzoru użytkowego. Zdaniem rewidującego
opinia ta wynika z badań i oceny rozpory w zastosowaniu do drzwi pojedynczych a więc
dotyczy rozpory istotnie zmodyfikowanej w stosunku do rozwiązania objętego prawem
ochronnym [...]. Ponadto brak jest dowodów potwierdzających przydatność tej rozpory
w praktyce jej zastosowania lub w badaniach atestacyjnych w sposób zapewniający jej
niezawodność niezależnie od warunków geologicznych we wszystkich kopalniach węgla
kamiennego.
Wniosek rewizji nadzwyczajnej dotyczył uchylenia zaskarżonej decyzji Komisji
Odwoławczej oraz poprzedzającej ją decyzji Urzędu Patentowego i przekazania sprawy
Urzędowi Patentowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył co następuje:

Prezes Urzędu Patentowego wskazał jako podstawę wniesionej rewizji nadz-
wyczajnej naruszenie art. 77 Ustawy o wynalazczości, przez błędną jego wykładnię. W
uzasadnieniu rewizji nadzwyczajnej przeważają jednak argumenty, które nie dotyczą, w
każdym razie bezpośrednio, błędnej wykładni wskazanego przepisu prawa material-
nego, lecz odnoszą się do krytycznej oceny przeprowadzonych w sprawie niektórych
dowodów. Te argumenty odnoszące się do postępowania dowodowego poprze-
dzającego podjęcie kwestionowanych rewizją nadzwyczajną decyzji wykraczają poza
zakres rewizji nadzwyczajnej, określony jej podstawą, tj. naruszenia prawa materialne-
go. Co więcej, chociaż przedmiot tych zarzutów został określony (dotyczy opinii bieg-
łego Stanisława Ł.) to jednak nie określono przepisu postępowania, który przy podejmo-
waniu kwestionowanej oceny miałaby naruszyć Komisja Odwoławcza.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy, będąc związany granicami rewizji nadzwyczajnej,
rozpoznał ją wyłącznie w zakresie powołanej i skonkretyzowanej w niej podstawy
dotyczącej naruszenia art. 77 ustawy o wynalazczości (art. 39311 KPC stosowany od-
powiednio na podstawie art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu
postępowania cywilnego... Dz. U. Nr 43, poz. 189).
Przedmiotem oceny przedstawionego w rewizji nadzwyczajnej zarzutu błędnej
wykładni art. 77 ustawy o wynalazczości są ustalenia Komisji Odwoławczej zawarte w
zaskarżonej decyzji. Odnosząc się do zarzutu błędnej wykładni zawartego w art. 77
ustawy o wynalazczości warunku "użyteczności" jako cechy wzoru użytkowego należy
stwierdzić, że Komisja Odwoławcza nie pominęła tego ustawowego warunku. Wprost
przeciwnie po rozpoznaniu odwołania Kopalni Węgla Kamiennego "B." stwierdziła, iż
Urząd Patentowy prawidłowo ustalił, że sporny wzór użytkowy [...]. "Rozpora
chodnikowej obudowy górniczej" jest rozwiązaniem użytecznym w rozumieniu art. 77
ustawy o wynalazczości. W uzasadnieniu decyzji Komisja Odwoławcza zajęła w tym
zakresie stanowisko, że: "dla stwierdzenia użyteczności rozwiązania stanowiącego wzór
użytkowy, o którym mowa w art. 77 wymienionej ustawy, wystarczającym jest dowód
świadczący o tym, że określona pod względem materialnym konstrukcja o cechach
określonego wzoru użytkowego, może nadawać się do stosowania wiązanego z takim
wzorem".
W dalszej części uzasadnienia Komisja Odwoławcza dokonała oceny użytecz-
ności spornego wzoru użytkowego z uwzględnieniem istoty tego rozwiązania
wynikającego z jego opisu, zastrzeżenia ochronnego oraz z rysunku na tle Polskiej
Normy PN-88-6-15000/07 dotyczącej "rozpory chodnikowej obudów górniczych". Na tej
podstawie - według ustaleń Komisji Odwoławczej - rozwiązanie określone wzorem
użytkowym [...] jest rozwiązaniem konstrukcyjnym rozpory o wiązanej z nim użytecz-
ności do stabilizacji odrzwi. Należy zauważyć, że powyższy zasadniczy dla zastoso-
wania art. 77 ustawy o wynalazczości stan faktyczny użyteczności spornego wzoru
użytkowego wynika z analizy zebranych w sprawie dowodów, a zwłaszcza badań
wyrażonych w orzeczeniu [...] z załączonym protokółem atestacyjnym z dnia 27 lipca
1994 r., opracowanym w Głównym Instytucie Górnictwa w K. i pozytywnie ocenianych w
ekspertyzie biegłego Stanisława Ł.
Jeżeli zatem w świetle ustalonych okoliczności Komisja Odwoławcza przyjęła
faktyczną użyteczność rozwiązania stanowiącego rozporę według prawa ochronnego
[...] - to wykładnia i zastosowanie w tym zakresie art. 77 ustawy o wynalazczości nie
nasuwają zastrzeżeń.
Z powyższych przyczyn wobec tego, że rewizja nadzwyczajna nie ma uspra-
wiedliwionej podstawy, z mocy art. 39312 KPC (w związku z art. 10 powołanej wyżej
ustawy z dnia 1 marca 1996 r.) Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.

========================================