Wyrok SN - III PO 2/06
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:III PO 2/06
Typ:Wyrok SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2007/11-12/178
Data wydania:2006-05-10

Wyrok z dnia 10 maja 2006 r.
III PO 2/06

Wydanie i doręczenie prokuratorowi decyzji o przeniesieniu go w stan
spoczynku przed upływem rocznego okresu niepełnienia służby z powodu cho-
roby narusza art. 71 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) w związku z art. 62a ust. 1
ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r.
Nr 21, poz. 206 ze zm.) także wówczas, gdy przeniesienie w stan spoczynku zo-
stało oznaczone na dzień przypadający po upływie tego okresu.

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN Krystyna
Bednarczyk (sprawozdawca), Józef Iwulski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2006 r. sprawy z
odwołania Anny F.-M. od decyzji Prokuratora Generalnego, z dnia 18 stycznia 2006
r. [...] w przedmiocie przeniesienia w stan spoczynku.

u c h y l i ł zaskarżoną decyzję.

U z a s a d n i e n i e

Prokurator Prokuratury Okręgowej w L. Anna F.-M. wniosła do Sądu Najwyż-
szego odwołanie od decyzji Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego z
dnia 18 stycznia 2006 r. przenoszącej ją w stan spoczynku z dniem 4 lutego 2006 r.
wobec niepełnienia służby przez okres roku. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że
Anna F.-M. od dnia 4 lutego 2005 r. nie pełni służby na stanowisku prokuratora z po-
wodu choroby, przy czym termin zwolnienia lekarskiego upływa 3 lutego 2006 r. W
myśl art. 62a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst:
Dz.U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 ze zm.) w związku z art. 71 § 1 ustawy z dnia 27
lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.)
prokurator może być przeniesiony w stan spoczynku, na wniosek przełożonego,
jeżeli z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił
służby przez okres roku. Decyzja o przeniesieniu w stan spoczynku została wydana
na wniosek Prokuratora Okręgowego w L. z dnia 10 stycznia 2006 r., który poparł
Prokurator Apelacyjny w L. pismem z dnia 13 stycznia 2006 r. Decyzja została dorę-
czona zainteresowanej w dniu 2 lutego 2006 r.
Wnosząca odwołanie prokurator zarzuciła ,,1) rażące naruszenie prawa mate-
rialnego - art. 71 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów po-
wszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) polegające na całkowicie bezpodstaw-
nym przyjęciu, że w chwili wydania przedmiotowej decyzji, to jest w dniu 18 stycznia
2006 r. skarżąca nie pełniła służby na stanowisku prokuratora z powodu choroby
przez okres roku, podczas gdy w dniu wydawania zaskarżonej decyzji termin ten nie
upłynął, a nadto z zaświadczeń lekarskich, wydanych w dniach 17 stycznia 2006 r. i
23 stycznia 2006 r. - w trybie art. 229 § 4 k.p. przez lekarza medycyny pracy, wynika,
że była ona zdolna do wykonywania pracy na stanowisku prokuratora, a tym samym
okres niespełnienia służby z powodu choroby trwał krócej niż rok; 2) rażące narusze-
nie prawa materialnego - art. 112 k.c. polegające na wyrażeniu oczywiście błędnego
poglądu prawnego, że korzystanie przez skarżącą ze zwolnienia lekarskiego w okre-
sie od 4 lutego 2005 r. do 3 lutego 2006 r. oznacza upływ rocznego terminu niepeł-
nienia przez nią służby, podczas gdy okres ten, liczony według zasady określonej w
tym przepisie, który to przepis ma w tym przypadku zastosowanie, nie wynosi jedne-
go roku". W uzasadnieniu odwołania podniosła, że miała zwolnienie lekarskie na
okres od 4 lutego 2005 r. do 3 lutego 2006 r. W dniu 17 stycznia 2006 r. zgłosiła się
do lekarza medycyny pracy, który po badaniu lekarskim wydał jej zaświadczenie
stwierdzające, że wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych jest zdolna do wyko-
nywania pracy na stanowisku prokuratora. W dniu 23 stycznia 2003 r. uzyskała od
lekarza, który poprzednio wydał jej zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy,
zaświadczenie stwierdzające, że proces leczenia jest zakończony i brak jest prze-
ciwwskazań do powrotu do pracy. W tym samym dniu ponowne orzeczenie o braku
przeciwwskazań do wykonywania pracy wydał lekarz medycyny pracy. Zdaniem
skarżącej orzeczenie to spowodowało ,,przerwanie biegu ostatniego zaświadczenia
lekarskiego o czasowej niezdolności do pracy". Orzeczenie wraz z pismem wyrażają-
cym gotowość do niezwłocznego podjęcia pracy skarżąca złożyła w dniu 23 stycznia
2006 r. na ręce Prokuratora Okręgowego w L., który jednak nie dopuścił jej do pracy.
W dacie wydania zaskarżonej decyzji (18 stycznia 2006 r.) nie została spełniona
przesłanka warunkująca jej wydanie - niepełnienia służby w okresie roku. Przed-
wczesność decyzji jest oczywista. Po wydaniu decyzji, a przed jej doręczeniem i
upływem rocznego okresu, o którym mowa w art. 71 § 1 ustawy - Prawo o u.s.p., za-
istniała sytuacja, która wykluczała możliwość przeniesienia w stan spoczynku. Prze-
pis ten używa pojęcia ,,z powodu choroby" a nie posługuje się pojęciem ,,zwolnienie
lekarskie". Wynika z tego, że jeżeli stan zdrowia prokuratora uległ poprawie i nie ist-
nieje stan chorobowy, nie ma podstaw do kontynuowania zwolnienia, a więc w dniu
23 stycznia 2006 r. stan chorobowy skończył się. Zaświadczenie lekarskie przestało
być aktualne, gdy pacjent wrócił do zdrowia wcześniej niż przewidział lekarz. W sto-
sunku do każdego pracownika możliwe jest stwierdzenie utraty ważności zaświad-
czenia lekarskiego o czasowej niezdolności do pracy, co przewiduje rozporządzenie
Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 lipca 1999 r. w sprawie szczegółowych
zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, wzoru zaświadczenia lekarskiego
i zaświadczenia lekarskiego wydanego w wyniku kontroli lekarza orzecznika Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 65, poz. 741 ze zm.). Zawarte w zaskarżonej
decyzji powołanie się na upływ rocznego okresu niepełnienia służby z powodu złego
stanu zdrowia w dniu wydawania decyzji nie polegało na prawdzie. Zdaniem skarżą-
cej uruchomienie trybu przeniesienia w stan spoczynku przez Prokuratora Okręgo-
wego było możliwe dopiero po upływie roku. Wydanie przez Prokuratora Generalne-
go decyzji przed upływem tego terminu stanowi oczywiste naruszenie prawa. Nieza-
leżnie od tego do końcowej daty wskazanej w zaświadczeniu o czasowej niezdolno-
ści do pracy (do 3 lutego 2006 r.) nie upłynął roczny termin liczony według zasady
określonej w art. 112 k.c. Przepis ten stanowi, że termin oznaczony w tygodniach,
miesiącach lub latach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada
początkowemu dniowi terminu. Roczny termin niepełnienia służby przez skarżącą
upływałby więc 4 lutego 2006 r. a nie 3 lutego 2006 r.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Uzasadniony jest zarzut naruszenia przepisu art. 71 § 1 Prawa o ustroju są-
dów powszechnych. Przepis ten stanowi, że sędzia może być przeniesiony w stan
spoczynku, na wniosek kolegium właściwego sądu, jeżeli z powodu choroby lub płat-
nego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił służby przez okres roku. Do okresu
tego wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby z powodu choroby lub
płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, jeżeli okres czynnej służby nie przekroczył
30 dni. W stosunku do prokuratorów uprawnienie do przeniesienia w stan spoczynku
przysługuje Prokuratorowi Generalnemu na wniosek właściwego prokuratora przeło-
żonego. W zacytowanym przepisie jest mowa o niepełnieniu służby przez okres roku.
Określenie tego terminu jest związane z regulacją zawartą w art. 51 ust. 1 ustawy o
prokuraturze, który stanowi, że w okresie nieobecności w pracy z powodu choroby
prokurator otrzymuje wynagrodzenie, nie dłużej jednak niż przez okres roku. Prze-
niesienie w stan spoczynku może nastąpić więc po upływie roku, za który prokurator
nie pełniąc służby otrzymał wynagrodzenie.
W przypadku skarżącej się, okres roku niepełnienia służby upływał dnia 3 lu-
tego 2006 r., jeżeli się przyjmie, tak jak w zaskarżonej decyzji, że mają zastosowanie
zasady obliczania terminu określone w art. 114 k.c., zgodnie z którym rok liczy się za
trzysta sześćdziesiąt pięć dni, albo też dnia 4 lutego 2006 r., jeżeli termin ten uzna
się na podstawie art. 112 k.c., jak żąda tego skarżąca, jako kończący się z upływem
dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu. Przy przyjęciu
mniej korzystnej dla skarżącej pierwszej wersji, okres roku niepełnienia służby koń-
czył się 3 lutego 2006 r. Nawet w przypadku przyjęcia tej wersji decyzja o przeniesie-
niu w stan spoczynku nie mogła zostać wydana wcześniej niż 4 lutego 2006 r.
Oświadczenie woli o przeniesieniu w stan spoczynku może być skuteczne
wówczas, gdy zaistniały wszystkie warunki wymagane ustawą, w tym przypadku
upływ rocznego okresu niepełnienia służby. Złożenie takiego oświadczenia, zanim
warunki te zostały spełnione, jest niezgodne z prawem nawet wówczas, gdy jako
datę przeniesienia w stan spoczynku wskaże się dzień, w którym nastąpi spełnienie
wymaganego warunku. Nie można bowiem zakładać z góry, że warunek zostanie
spełniony, zwłaszcza w sytuacji, gdy spełnienie warunku nie jest pewne. Wprawdzie
nie ma oparcia w przepisach prawa opisana w odwołaniu procedura utraty aktualno-
ści zaświadczenia lekarskiego, której konsekwencją miałby być obowiązek dopusz-
czenia pracownika do pracy przed wskazaną w tym zaświadczeniu końcową datą
czasowej niezdolności do pracy, jednak przepisy Kodeksu pracy nie zakazują praco-
dawcy dopuszczenia do pracy pracownika składającego zaświadczenie o odzyskaniu
zdolności do pracy. Przed dniem wskazanym w decyzji jako data przeniesienia w
stan spoczynku Prokurator Okręgowy w L., honorując złożone przez skarżącą za-
świadczenia lekarskie, mógł dopuścić ją do pełnienia służby. Nawet gdyby decyzja
pracodawcy o dopuszczeniu pracownika do pracy była niezgodna z przepisami,
okres wykonywania przez pracownika pracy nie mogłoby być już uznany za okres
usprawiedliwionej nieobecności w pracy, a w przypadku prokuratora za okres niepeł-
nienia służby z powodu choroby. Wydając decyzję o przeniesieniu skarżącej w stan
spoczynku z datą przyszłą, Prokurator Generalny nie mógł mieć więc pewności, że
ziści się warunek uprawniający go do wydania takiej decyzji.
Za datę złożenia pisemnego oświadczenia woli, uznaje się datę doręczenia pi-
sma pracownikowi. Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 czerwca 2005 r., II
PK 319/04 (OSNP 2006 nr 3-4, poz. 49), powołując się na uchwałę całej Izby Sądu
Najwyższego, Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 maja 1978 r., V PZP
6/77 (OSNCP 1978 nr 8, poz. 127). W przypadku skarżącej decyzja o przeniesieniu
w stan spoczynku z dnia 18 stycznia została jej doręczona 2 lutego 2006 r., czyli w
dacie, kiedy warunek uprawniający Prokuratora Generalnego do przeniesienia proku-
ratora w stan spoczynku nie został jeszcze spełniony. Należało zatem uznać za
słuszny zarzut, że wydanie i doręczenie prokuratorowi decyzji o przeniesieniu go w
stan spoczynku przed upływem rocznego okresu niepełnienia służby z powodu cho-
roby narusza przepis art. 71 § 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych w związku z
art. 62a ust. 1 ustawy o prokuraturze także wówczas, gdy przeniesienie w stan spo-
czynku zostało oznaczone na dzień przypadający po upływie tego okresu.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 73 § 2 Prawa o ustroju są-
dów powszechnych i art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie
Sądownictwa (Dz.U. Nr 100, poz. 1082 ze zm.) w związku z art. 62a ust. 1 ustawy o
prokuraturze uchylił zaskarżoną decyzję.
========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] III PO 1/07   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2008/11-12/180
2007-03-14 
[IA] III PO 7/06   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2007/23-24/362
2006-12-06 
[IA] III PO 3/06   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2007/19-20/300
2006-09-06 
[IA] III PO 1/06   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2007/9-10/147
2006-04-12 
[IA] III PO 60/04   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Zbiór Urzędowy Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 2005/8/120
2004-09-16 
  • Adres publikacyjny: