Wyrok SN - III ARN 48/96
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:III ARN 48/96
Typ:Wyrok SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/9/141
Data wydania:1996-10-04

Wyrok z dnia 4 października 1996 r.
III ARN 48/96

Osoba zarejestrowana w tzw. rejestrze pomocniczym spółdzielni miesz-
kaniowej po dniu 1 stycznia 1983 r. jest kandydatem zarejestrowanym w spół-
dzielni mieszkaniowej w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października
1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budownictwa
mieszkaniowego w latach 1991 - 1995 r. oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr
103, poz. 446 ze zm.)


Przewodniczący SSN: Jerzy Kwaśniewski, Sędziowie SN: Adam Józefowicz,
Janusz Łętowski, Andrzej Wróbel, Sędzia NSA: Jerzy Sulimierski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 4 października 1996 r. sprawy ze skargi
Tomasza L. na decyzję Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 7 lipca
1994 r. [...] w przedmiocie odmowy przyznania rekompensaty pieniężnej na
uzupełnienie wydatków mieszkaniowych, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra
Sprawiedliwości [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z
dnia 23 stycznia 1996 r. [...]

o d d a l i ł rewizję nadzwyczajną


U z a s a d n i e n i e

Minister Sprawiedliwości wniósł w dniu 28 czerwca 1996 r. rewizję nadzwyczajną
od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 1996 r.
[...] wydanego w sprawie ze skargi Tomasza L. na decyzję Ministra Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa z dnia 7 lipca 1994 r. [...], którą odmówiono wyżej
wymienionemu przyznania rekompensaty pieniężnej na uzupełnienie wydatków
mieszkaniowych.
Stan sprawy przedstawiał się następująco: Tomasz L. został wpisany w 1984 r. w
Spółdzielni Mieszkaniowej w A. do rejestru, zwanego wewnętrznym pomocniczym
rejestrem, jako osoba ze zgromadzonym wkładem mieszkaniowym oczekująca na
przyjęcie w poczet członków Spółdzielni i uzyskanie mieszkania. Rejestr ten był
prowadzony od 1984 r. do 1987 r. Spółdzielnia zaprzestała jego prowadzenia w związku
z uchwałą Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego nr 11 z dnia
20 grudnia 1982 r., która zabraniała spółdzielniom prowadzenia od 1 stycznia 1983 r.
rejestracji kandydatów na członków spółdzielni mieszkaniowych. W zaskarżonych
decyzjach organy obu instancji przyjęły, że w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4
października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji
budownictwa mieszkaniowego w latach 1991 - 1995 r. oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz.U. Nr 103, poz. 446) za kandydata do spółdzielni mieszkaniowej należy uznać
osobę objętą rejestracją prowadzoną przez spółdzielnię do 1 stycznia 1983 r., bowiem
po tym dniu obowiązywał zakaz dalszej rejestracji kandydatów do spółdzielni.
W skardze złożonej na powyższą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyj-
nego Tomasz L. wniósł o jej uchylenie, zarzucając błędną interpretację art. 7 ust. 1
powołanej ustawy, która - w jego przekonaniu - nie ogranicza uprawnień do rekom-
pensaty wyłącznie wobec osób zarejestrowanych w spółdzielniach do 31 grudnia 1982
r.
Naczelny Sąd Administracyjny nie podzielił oceny prawnej wyrażonej przez
organy orzekające w niniejszej sprawie i wyrokiem z dnia 23 stycznia 1996 r. uchylił
zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody S. z dnia 30 lipca 1993 r. W uzasadnieniu
wyroku Sąd Administracyjny podniósł, że z zaświadczenia Spółdzielni Mieszkaniowej w
A. z dnia 5 listopada 1993 r. wynika, iż skarżący Tomasz L. w dniu 29 listopada 1991 r.
nie był jej członkiem i był w niej zarejestrowany od 1984 r. jako kandydat na członka
spółdzielni pod poz. 197/84. Okoliczność ta odpowiada - wbrew odmiennemu poglądowi
organów administracji - wymogom art.7 ust. 1 powołanej ustawy. Powołana przez organ
administracji uchwała Nr 11 Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa
Mieszkaniowego z dnia 20 grudnia 1982 r. podjęta została pod rządami ustawy z dnia
17 lutego 1961 r. o spółdzielniach i ich związkach (Dz.U. Nr 12, poz. 61 ze zm.). Przepis
art. 175 powyższej ustawy dawał związkom spółdzielni prawo podejmowania uchwał o
charakterze normatywnie wiążącym zrzeszone organizacje spółdzielcze. Ten stan
prawny uległ zmianie z dniem 1 stycznia 1983 r., w dacie wejścia w życie ustawy z dnia
16 września 1982 . - Prawo spółdzielcze (Dz.U. Nr 30, poz. 210 ze zm.). Treść przepisu
art. 175 ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o spółdzielniach i ich związkach nie została
przejęta do nowej ustawy. W świetle zaś art. 240 § 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r.
celem związku spółdzielni jest zapewnienie zrzeszonym w nim organizacjom
spółdzielczym pomocy w ich działalności statutowej. Podjęte uchwały związku miały
zatem już tylko charakter opiniodawczo-konsultacyjny, doradczy i inicjujący. Nie były
więc wiążące dla spółdzielni mieszkaniowych, poza uchwałami rady i zjazdu delegatów
związku w sprawach organizacyjnych i majątkowych związku jako osoby prawnej. Wraz
z uchyleniem ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o spółdzielniach i ich związkach przez
ustawę z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze, wygasły uchwały Centralnego
Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego wydane z upoważnienia tej ustawy.
Spółdzielnia Mieszkaniowa w A. miała więc prawo rejestrować kandydatów także po 1
stycznia 1983 r. Rejestracja ta wywołała skutki prawne określone w art. 7 ustawy z dnia
4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budow-
nictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o zmianie niektórych ustaw. Skoro u
podstaw zaskarżonych decyzji obu instancji legła błędna ocena okoliczności
faktycznych decydująca o spełnieniu przez skarżącego przesłanki z art. 7 ust. 1 po-
wołanej wyżej ustawy, Sąd zaskarżone decyzje uchylił na podstawie art. 207 § 2 pkt 1 i
3 KPA w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Ad-
ministracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).
Minister Sprawiedliwości w rewizji nadzwyczajnej od powyższego wyroku
wywiódł, że przytoczone powyżej stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego
rażąco narusza powołane przepisy, tj. art. 207 § 2 pkt 1 i 3 KPA w związku z art. 68
ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74,
poz. 368 ze zm.) oraz art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie nie-
których warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach
1991-1995 oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 103, poz. 446) i na podstawie art.
57 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w
Warszawie do ponownego rozpoznania. Zdaniem Ministra Sprawiedliwości, przepis art.
7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r. stanowiący [...], że prawo do
rekompensaty pieniężnej posiadają "kandydaci do spółdzielni mieszkaniowych objęci
listami prowadzonymi przez wojewodów lub zarejestrowani w spółdzielniach mieszka-
niowych" jednoznacznie wskazuje, iż rekompensata należy się tym osobom, które były
kandydatami do spółdzielni mieszkaniowych w dniu wejścia ustawy w życie, tj. 29
listopada 1991 r. Pojęcie "kandydat do spółdzielni mieszkaniowej" zawarte w przepisie
ustawy z dnia 4 października 1991 r. jest pojęciem Prawa spółdzielczego i nie może być
tłumaczone w oderwaniu od tego prawa. Przepisy uzupełniające wydane w czasie
obowiązywania ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o spółdzielniach i ich związkach,
zawarte w załączniku do uchwały z dnia 19 września 1961 r. Rady i Zarządu Spółdzielni
Mieszkaniowych i Budowlanych (który z dniem 6 stycznia 1962 r. przybrał nazwę
Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego) określały zasady,
którym powinny odpowiadać statuty spółdzielni budownictwa mieszkaniowego. W
związku z wejściem w życie uchwały Nr 122 Rady Ministrów z dnia 22 maja 1963 r. w
sprawie zapewnienia warunków dalszego rozwoju spółdzielczego budownictwa
mieszkaniowego (M.P. Nr 27, poz. 133 ze zm.) akt ten zastąpiony został uchwałą Nr 40
Rady Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego z dnia 29 grudnia
1965 r w sprawie zasad, którym powinny odpowiadać postanowienia statutów spół-
dzielni budownictwa mieszkaniowego. Wymieniona uchwała przewidywała w § 18, że
osoby ubiegające się o mieszkania spółdzielcze są rejestrowane przez spółdzielnie jako
kandydaci na członków, przy czym warunkiem zarejestrowania kandydata jest okazanie
książeczki mieszkaniowej PKO, w której ma on obowiązek gromadzić fundusze na
wkład.
Stosownie do § 1 uchwały Nr 11 Rady Centralnego Związku Spółdzielni Bu-
downictwa Mieszkaniowego z dnia 20 grudnia 1982 r. organizacje spółdzielcze
zaprzestały rejestracji kandydatów na członków spółdzielni z dniem 1 stycznia 1983 r.
Od tej daty przyjęcia w poczet członków spółdzielni następowały w kolejności zgro-
madzenia wymaganego wkładu, a więc bez odbycia stażu kandydackiego, z zastrze-
żeniem wyjątków określonych w § 6 ust. 3 uchwały Nr 3 Rady Centralnego Związku
Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego z dnia 3 marca 1983 r. w sprawie zasad
przyjmowania członków, przydziału i zamiany mieszkań w spółdzielniach mieszka-
niowych.
Skoro w art. 7 wymienionej ustawy prawo do rekompensaty przyznano tylko
osobom mającym status kandydata do spółdzielni mieszkaniowej, zastrzegając przy
tym, że chodzi tylko o kandydatów objętych listami prowadzonymi przez wojewodów lub
już uprzednio zarejestrowanych w spółdzielniach mieszkaniowych w tym charakterze, to
niespełnienie tego warunku wykluczało możliwość wypłacania omawianej
rekompensaty.
Z ustaleń dokonanych w postępowaniu administracyjnym w przedmiotowej
sprawie wynika, że Spółdzielnia Mieszkaniowa w A. zaprzestała prowadzenia rejestru
kandydatów już od czerwca 1982 r. W roku 1984 zaprowadziła wewnętrzny, pomoc-
niczy rejestr, w którym wpisywano osoby pełnoletnie,które zgromadziły pełny wkład
mieszkaniowy. Tomasz L. wpisany został do tego rejestru w 1984 r. Jest zatem oczy-
wiste - w ocenie Ministra Sprawiedliwości - że nie był on kandydatem do Spółdzielni
Mieszkaniowej, a jedynie wobec zawinkulowania wymaganego wkładu mieszkanio-
wego, zarejestrowano ten fakt w "wewnętrznym pomocniczym rejestrze Spółdzielni".
Rejestr ten nie miał jednak żadnego znaczenia, tak z punktu widzenia przepisów
ogólnie obowiązujących, jak i uregulowań wewnątrzspółdzielczych.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Przepis art. 7 ust. 1 stanowiący, że "kandydaci do spółdzielni mieszkaniowych
objęci listami prowadzonymi przez wojewodów lub zarejestrowani w spółdzielniach
mieszkaniowych, którzy do końca 1990 r. zgromadzili wymagane wkłady mieszka-
niowe..."został usytuowany w odrębnej od Prawa spółdzielczego ustawie z dnia 4
października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji
budownictwa mieszkaniowego w latach 1991 - 1995 oraz o zmianie niektórych ustaw
(Dz. U. Nr 103, poz. 446 ze zm.). Przedmiotowa regulacja prawa do rekompensaty
pieniężnej na uzupełnienie wydatków poniesionych przez kandydata do spółdzielni
mieszkaniowej (art. 7 ust. 2), spowodowała w rozpoznawanej sprawie problemy inter-
pretacyjne w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo
spółdzielcze (Dz.U. Nr 30, poz. 210 ze zm.), w której ustawodawca zrezygnował z
dotychczasowego przepisu art. 175 cyt. ustawy z dnia 13 lutego 1961 r., stanowiącego
o mocy obowiązującej wszystkich uchwał związków spółdzielni, między innymi po-
wołanej w decyzjach uchwały nr 11 Rady Centralnego Związku Spółdzielni Budownic-
twa Mieszkaniowego z dnia 20 grudnia 1982 r., nakazującej spółdzielniom mieszka-
niowym zaprzestania rejestracji kandydatów na członków spółdzielni z dniem 1 stycznia
1983 r. Dodać należy, że ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze nie
zawiera ogólnych norm z zakresu prawa międzyczasowego, co w związku z art. 7 ust. 1
ustawy z dnia 4 października 1991 r. spowodowało trudności w określeniu uprawnienia
do rekompensaty pieniężnej, w szczególności w odniesieniu do kręgu osób
rejestrowanych w charakterze kandydatów do spółdzielni przez spółdzielnie
mieszkaniowe w tzw. pomocniczych rejestrach, po wejściu w życie omawianej ustawy z
1982 r.
W tym stanie prawnym określenie kręgu osób uprawnionych do przyznania
rekompensaty pieniężnej w trybie art. 7 ust. 1 wymaga w ramach wykładni intra legem -
przy zbiegu z przedmiotowymi regulacjami ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o spółdziel-
niach i ich związkach i wydanymi na jej podstawie innymi aktami o charakterze norma-
tywnym oraz obowiązującej ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze -
aby przy interpretacji omawianego przepisu nie stracić z pola widzenia zasady
domniemania racjonalności prawodawcy. Należy przyjąć, że ustawa z dnia 4
października 1991 r., w której zamieszczona jest interpretowana norma prawna,
wyczerpująco reguluje daną dziedzinę, nie pozostawiając poza zakresem swego
unormowania istotnych fragmentów tej dziedziny.
Minister Sprawiedliwości trafnie wywodzi, że pojęcie "kandydata do spółdzielni
mieszkaniowej" zawarte w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r.
jest pojęciem prawa wewnątrzspółdzielczego, które nie powinno być tłumaczone w
oderwaniu od tego prawa. Jednakże z punktu widzenia tego kryterium, w ocenie Sądu
Najwyższego, obowiązujący w chwili wydania zaskarżonej decyzji stan prawny nie
uzasadnia do zawężenia prawa do przyznania rekompensaty pieniężnej, wyłącznie
osobom zarejestrowanym w tym charakterze do dnia 1 stycznia 1983 r. - stosownie (jak
podkreśla się w rewizji ) do § 1 uchwały Nr 11 Rady Centralnego Związku Spółdzielni
Budownictwa Mieszkaniowego z dnia 20 grudnia 1982 r. Sąd Najwyższy podziela
pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w zaskarżonym wyroku, iż
uchwała ta wygasła wraz z uchyleniem ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o spółdzielniach
i ich związkach, na podstawie której została wydana.
Zauważyć należy, że obowiązująca od 1 stycznia 1983 r. ustawa z 16 września
1982 r. - Prawo spółdzielcze nie reguluje wyczerpująco problematyki spółdzielczej. W
literaturze prawniczej niekwestionowany jest pogląd, iż przepisy Prawa spółdzielczego
w istocie stanowią wyspecjalizowany dział prawa cywilnego (por. także: Mirosław
Gersdorf i Jerzy Ignatowicz "Prawo spółdzielcze-Komentarz", Wydawnictwo Prawnicze -
Wydawnictwo Spółdzielcze, Warszawa 1985 r., str. 13). W wewnątrzspółdzielczych
stosunkach w kwestiach nie uregulowanych Prawem spółdzielczym lub opartym na nim
statucie będą miały zatem zastosowanie przepisy prawa cywilnego. Zarówno więc
stosunek członkostwa, jak i analizowany w sprawie stosunek pomiędzy spółdzielnią a
kandydatem - osobą ubiegającą się o przyjęcie w poczet członków [...] są oparte na
zasadzie równości stron, a domeną takich stosunków jest przecież prawo cywilne.
Powyższe założenie powinno być pomocne jako jedna z dyrektyw usuwania
ewentualnych sprzeczności pomiędzy regulacjami aktów normatywnych i poszukiwania
takich reguł interpretacyjnych, które harmonijnie winny realizować zakładane w
systemie prawnym cele, w szczególności w wymienionej wyżej ustawie z dnia 4
października 1991 r. nadającej uprawnienie do rekompensaty pieniężnej i ustawie z
dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze.
Ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze utrzymując w art. 1
zasadę nieograniczonej liczby członków, w art. 205 stanowi jednocześnie, że liczba
członków oczekujących w spółdzielni na przydział lokali mieszkalnych powinna odpo-
wiadać liczbie mieszkań przewidzianych do budowy. Ustawa ta wprawdzie odchodzi od
stażu kandydackiego, w istocie jednak nadal podtrzymuje szczególną sytuację prawną,
tj. konstrukcję tzw. ekspektatywy (prawa tymczasowego) wyrażającą się w tym, że w
świetle art. 205 tej ustawy, przyjęcia do spółdzielni dokonuje się w kolejności
zgromadzenia wymaganego wkładu, zaś zasady zawierania umów i ustalania kolejności
przydziału określa statut uwzględniający wytyczne rady właściwego centralnego
związku. W porównaniu z regulacjami prawa wewnątrzspółdzielczego pod rządami
uchylonej ustawy z 1961 r., które uzależniały przyjęcie w poczet członków spółdzielni od
spełnienia obowiązku wpłacenia wkładu mieszkaniowego i odnotowania tych osób w
rejestrach spółdzielni, rejestracja osób spełniających po 1 stycznia 1983 r. (tj. z chwilą
wejścia w życie ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze) te same
wymagania i umieszczonych w tzw. rejestrze pomocniczym spółdzielni mieszkaniowej -
w rozumieniu przepisu cyt. art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r.
przyznającego prawo do rekompensaty pieniężnej "kandydatom do spółdzielni
mieszkaniowych objętym listami prowadzonymi przez wojewodów lub zarejestrowanym
w spółdzielniach mieszkaniowych" - pod względem materialnoprawnych przesłanek, nie
zawiera istotnych różnic. Wpis kandydata do rejestru do spółdzielni mieszkaniowej nie
ma charakteru konstytutywnego. Jeżeli przyjąć szerokie ujęcie kręgu kandydatów
zarejestrowanych w spółdzielniach mieszkaniowych, którzy do końca 1990 r.
zgromadzili wymagane wkłady mieszkaniowe, to nie ma zatem istotnego znaczenia dla
uprawnień płynących z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 4 października 1991 r. fakt ich
zarejestrowania w tzw. pomocniczych rejestrach.
Z wydanych na podstawie art. 205 ustawy z dnia 16 września 1982 r.
- Prawo spółdzielcze wytycznych, zawartych w uchwale nr 3 Centralnego Związku
Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego z dnia 3 marca 1983 r. w sprawie zasad
przyjmowania na członków, przydziału i zamiany mieszkań w spółdzielniach miesz-
kaniowych, nie wynika zakaz rejestrowania osób posiadających zgromadzony wkład
mieszkaniowy w charakterze kandydata w spółdzielniach mieszkaniowych. W tym
stanie prawnym spółdzielnia mieszkaniowa, prowadząca swoją działalność samodziel-
nie jako dobrowolne i samorządne zrzeszenie (art. 1 i 2 ustawy z 16 września 1982 r. -
Prawo spółdzielcze), przyjęła zainteresowanego po dniu 31 grudnia 1982 r. w
charakterze kandydata na członka spółdzielni. Fakt ten powoduje skutki określone w
art. 7 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 4 października 1991 r. Odmienny pogląd na-
ruszałby zasadę praworządności obowiązującą w demokratycznym państwie prawnym.
Zasada ta wymaga, aby ograniczenie dotychczasowego uprawnienia zostało dokonane
w sposób jednoznaczny przepisem ustawowym.
Interpretacji zawężającej krąg kandydatów zarejestrowanych do dnia 1 stycznia
1983 r. nie wspiera sprawozdanie sejmowej Komisji Polityki Przestrzennej, Budowlanej i
Mieszkaniowej oraz Komisji Ustawodawczej o rządowym projekcie ustawy o
szczególnych warunkach realizacji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995
oraz o zmianie niektórych ustaw (druki nr 849, 84 i 1032) wraz z zestawieniem
poprawek zgłoszonych w debacie nad projektem tej ustawy (załącznik nr 4). Z
wymienionej dokumentacji wynika, że nie znalazł aprobaty w Sejmie RP projekt
rządowy ograniczający krąg osób uprawnionych do rekompensaty pieniężnej do kan-
dydatów do spółdzielni mieszkaniowych objętych listami prowadzonymi przez woje-
wodów, co - ze względu na treść przepisów ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianie
w organizacji i działalności spółdzielczości (Dz. U. z 1990 r., Nr 6, poz. 36 ze zm.) i
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 czerwca 1990 r. w sprawie zasad i trybu
przejęcia przez wojewodów list kandydatów (Dz.U. z 1990 r., Nr 40, poz. 20) - sprowa-
dzałoby się w istocie do postulowanego w rewizji nadzwyczajnej ograniczenia zakresu
kandydatów do stanu z dnia 1 stycznia 1983 r. Zwraca uwagę szczególne podkreślenie
w sprawozdaniu, iż "Ostatecznie wszystkie komisje uznały za jedynie słuszne i zasadne
objęcie ustawą wszystkich kandydatów - kandydatów do spółdzielni mieszkaniowych,
objętych listami prowadzonymi przez wojewodów i tych zarejestrowanych w
spółdzielniach mieszkaniowych". Brak jest uzasadnienia do twierdzenia, że analizowany
przepis art. 7 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 4 października 1991 r. dotyczy tylko kandydatów
objętych listami prowadzonymi przez wojewodów lub już "uprzednio" zarejestrowanych
w spółdzielniach mieszkaniowych w tym charakterze, jak wywodzi się w rewizji
nadzwyczajnej. Z zestawienia poprawek do omawianego projektu (zał. Nr 4) wynika
ponadto, że poddano również ocenie Sejmu proponowaną zmianę art. 8 przez dodanie
po wyrazach "Kandydaci o których mowa w art. 7 ust. 1" wyrazów "oraz członkowie
oczekujący na przydział mieszkania". Gdyby więc ustawodawca zamierzał ograniczyć
krąg osób uprawnionych do rekompensaty pieniężnej wyłącznie do kandydatów
zarejestrowanych w spółdzielniach mieszkaniowych do dnia 1 stycznia 1983 r.
(zważywszy na cel tej ustawy i zakres dyskusji parlamentarnej) uczyniłby to w sposób
wyraźny w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r. tak jak uczynił to
z inną przesłanką - obowiązkiem zgromadzenia wymaganego wkładu mieszkaniowego
"do końca 1990 r.".
Wnioski wypływające zarówno z wykładni celowościowej jak i systemowej
pozwalają na konkluzję, że oświadczenie statutowo uprawnionych organów spółdzielni
mieszkaniowej o przyjęciu określonej osoby w charakterze kandydata do spółdzielni po
1 stycznia 1983 r. niezależnie od rodzaju prowadzonego rejestru dla tych osób, spełnia
przesłankę "kandydata zarejestrowanego w spółdzielni mieszkaniowej" w rozumieniu
art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków
przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991 - 1995 oraz o
zmianie niektórych ustaw i jest wiążące dla organu administracji państwowej.
Powyższa ocena uzasadnia oddalenie rewizji nadzwyczajnej i wydanie wyroku
stosownie do treści art. 421 § 1 KPC i art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o
zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej - Prawo upadłościowe i prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu
postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
oraz niektórych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 189).

========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] III ARN 53/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/9/142
1996-10-04 
[IA] III ARN 51/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/8/123
1996-10-04 
[IA] III ARN 49/96   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/9/146 Monitor Prawniczy 1997/6/243
1996-10-04 
[IA] III ARN 47/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/7/110 Orzecznictwo Sądów Polskich 1997/9/435 Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 1999/7-8/348
1996-09-26 
[IA] III ARN 46/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/7/109 Monitor Prawniczy 1997/5/198
1996-09-26 
  • Adres publikacyjny: