Wyrok SN - III ARN 37/96
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:III ARN 37/96
Typ:Wyrok SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/6/88
Data wydania:1996-09-04

Wyrok z dnia 4 września 1996 r.
III ARN 37/96

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, którego rozstrzygnięcie jest
sprzeczne z uzasadnieniem, rażąco narusza prawo.

Przewodniczący SSN: Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Sędziowie SN: Józef
Iwulski, Adam Józefowicz, Janusz Łętowski, Walerian Sanetra.

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Waldemara Grudzieckiego, po roz-
poznaniu w dniu 4 września 1996 r. sprawy ze skargi Mirosława K. na decyzję Woje-
wody R. z dnia 28 lutego 1995 r. [...] w przedmiocie odmowy rejestracji pojazdu, na
skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego w War-
szawie [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie-Ośrodka
Zamiejscowego w Lublinie z dnia 15 grudnia 1995 r. [...]

u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Naczelnemu Sądowi Admi-
nistracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu w Lublinie do ponownego rozpoznania.


U z a s a d n i e n i e

W postępowaniu wszczętym na wniosek Mirosława K. o zarejestrowanie
nabytego przez niego od Henryka G. samochodu osobowego marki "Volkswagen Golf"
organy administracyjne pierwszej i drugiej instancji ustaliły, że przedłożone przez
wnioskodawcę dokumenty nie mogą stanowić podstawy uwzględnienia wniosku. Dowód
rejestracyjny jest bowiem fałszywy, a umowa nabycia samochodu została sporządzona
z "osobą fikcyjną", której - pomimo poszukiwań policyjnych - nie udało się
zidentyfikować.
Decyzja Wojewody R. z dnia 28 lutego 1995 r. utrzymująca w mocy decyzję
wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta S. o odmowie rejestracji, została zaskarżona
przez wnioskodawcę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarżący uważa, że
powinien uzyskać rejestrację samochodu nabytego "w dobrych zamiarach" na giełdzie
samochodowej, który nie figuruje w rejestrze pojazdów skradzionych oraz posiada
oryginalne numery silnika i karoserii.
Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie wyrokiem z dnia
15 grudnia 1995 r. [...] skargę oddalił. W uzasadnieniu tego wyroku nie została jednakże
wskazana jakakolwiek podstawa zawartego w wyroku rozstrzygnięcia o bezzasadności
skargi. Przeciwnie bowiem do treści wyroku, w jego uzasadnieniu znajduje się
stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I
instancji dlatego, że: "podpisał ją Zastępca Burmistrza nie wskazując upoważnienia, co
wskazuje, że decyzja nie zawiera elementów wymienionych w art. 107 § 1 KPA i że
została wydana przez organ niewłaściwy". Ponadto, pomimo braku w wyroku
rozstrzygnięcia o kosztach postępowania, w uzasadnieniu tego wyroku wskazano, że
"orzeczenie o kosztach oparto o art. 208 KPA".
Od powyższego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł rewizję
nadzwyczajną Prezes tego Sądu zarzucając rażące naruszenie art. 316 KPC w związku
z art. 211 KPA i art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) oraz art. 196 § 1 i art. 208 KPA w
związku z art. 68 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.
Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego wobec oczywistej sprzeczności
pomiędzy rozstrzygnięciem zaskarżonego wyroku a jego uzasadnieniem wskazał na
poważne konsekwencje tej wadliwości, polegające w istocie rzeczy na niemożności
wykonania wyroku. Organ administracji, do którego zostało skierowane orzeczenie nie
będzie miał bowiem podstaw prawnych do zastosowania się np. do sentencji orzeczenia
i uchylenia się od oceny zawartej w jego uzasadnieniu lub przyjęcia jako rozstrzygnięcia
poglądu zawartego w uzasadnieniu, z jednoczesnym niezastosowaniem się do
sentencji. Zaskarżone orzeczenie w tej sytuacji w ogóle nie rozstrzyga sprawy w
przedmiocie legalności decyzji, bowiem oceny Sądu w tym zakresie wzajemnie się
znoszą.
Jeżeli chodzi o zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ustalenia do-
tyczące niewłaściwości organu I instancji wobec niewskazania upoważnienia dla
zastępcy Burmistrza, to Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego podniósł, że
kwestia ta nie była przedmiotem jakichkolwiek wyjaśnień. Tymczasem nasuwające się
w tym zakresie wątpliwości należało wyjaśnić, gdyż z decyzji organu pierwszej instancji
wynika, iż właściwość Burmistrza Miasta S. ma swe oparcie w odpowiednim
porozumieniu zawartym z Kierownikiem Urzędu Rejonowego w S. Z kolei z uzasad-
nienia decyzji Wojewody R. z dnia 28 lutego 1995 r. wynika, że "decyzja organu I ins-
tancji wydana została z upoważnienia Burmistrza Miasta S.".
W konkluzji przedstawionych zarzutów Prezes Naczelnego Sądu Administra-
cyjnego stwierdził, że pozostawienie w obrocie prawnym zaskarżonego wyroku jest nie
do pogodzenia z wymogami porządku prawnego w demokratycznym państwie
prawnym. Wyrok ten stosownie do art. 57 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Adminis-
tracyjnym powinien być uchylony z przekazaniem sprawy Naczelnemu Sądowi
Administracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu w Lublinie do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Uzasadnienie zaskarżonego rewizją nadzwyczajną wyroku Naczelnego Sądu
Administracyjnego jest wyraźnie i całkowicie sprzeczne z zawartym w sentencji tego
wyroku rozstrzygnięciem. Rozstrzygnięcie o oddaleniu skargi na zaskarżoną decyzję
administracyjną powinno wynikać z ustalenia przez Sąd orzekający w sprawie zgod-
ności z prawem zaskarżonej decyzji (art. 196 § 1, art. 206 i art. 207 § 5 KPA). Tymcza-
sem z uzasadnienia tego wyroku wynika, iż Sąd uznał, że zaskarżona decyzja jest
niezgodna z prawem i to w stopniu kwalifikowanym, gdyż jest nieważna.
W pełni należy zgodzić się z oceną Prezesa Naczelnego Sądu Administra-
cyjnego, że naruszenie przepisów o zasadach orzekania Naczelnego Sądu Adminis-
tracyjnego jest zarówno oczywiste, jak i rażące oraz, że konsekwencje tej wadliwości
zaskarżonego wyroku są bardzo poważne. W istocie rzeczy nie został zrealizowany cel
postępowania sądowoadministracyjnego dotyczący wyjaśnienia przed niezawisłym
sądem, czy zaskarżona decyzja administracyjna jest zgodna z prawem. Z uzasadnienia
zaskarżonego wyroku można by wnosić, że rozstrzygnięcie o oddaleniu skargi nie jest
odpowiednie do przesłanek orzekania. Jednakże również te przesłanki, chociaż
przemawiają przeciwko rozstrzygnięciu, a nie na jego rzecz, także są wadliwe, gdyż -
jak to słusznie zarzucono w rewizji nadzwyczajnej - opierają się na przyjęciu bez
koniecznych w tym zakresie ustaleń, że decyzja organu I instancji została wydana bez
odpowiedniego upoważnienia.
Z powyższych przyczyn, uznając zasadność wniosku rewizji nadzwyczajnej o
uchylenie zaskarżonego wyroku ażeby skarga Mirosława K. na decyzję Wojewody R. z
dnia 28 lutego 1995 r. mogła być rozpoznana, Sąd Najwyższy orzekł stosownie do art.
422 § 2 KPC w związku z art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie
Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej -Prawo
upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania admi-
nistracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 189).

========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] III ARN 53/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/9/142
1996-10-04 
[IA] III ARN 51/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/8/123
1996-10-04 
[IA] III ARN 49/96   Postanowienie SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/9/146 Monitor Prawniczy 1997/6/243
1996-10-04 
[IA] III ARN 48/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/9/141
1996-10-04 
[IA] III ARN 47/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/7/110 Orzecznictwo Sądów Polskich 1997/9/435 Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 1999/7-8/348
1996-09-26 
  • Adres publikacyjny: