Wyrok z dnia 18 grudnia 2006 r.
II PK 150/06

Dopuszczenie pracownika do pracy na podstawie prawomocnego wy-
roku przywracającego do pracy na poprzednich warunkach oznacza wykonanie
tego wyroku (art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.), choćby tego samego dnia pracodawca
powierzył pracownikowi wykonywanie innej pracy na podstawie art. 42 § 4 k.p. i
wypowiedział umowę o pracę.

Przewodniczący SSN Józef Iwulski, Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Jerzy
Kwaśniewski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 grudnia
2006 r. sprawy z powództwa Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Go-
spodarki Wodnej w W. przeciwko Grzegorzowi D. o pozbawienie tytułu wykonawcze-
go wykonalności, na skutek skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Okręgo-
wego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy z dnia 22 grudnia 2005 r.
[...]

o d d a l i ł skargę kasacyjną.

U z a s a d n i e n i e

Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2005 r. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Legnicy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację pozwanego
Grzegorza D. od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w Legnicy z dnia 15 września 2005 r. pozbawiającego w całości wykonalności wyrok
Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 23 grudnia 1999 r. [...] (zaopatrzonego w klau-
zulę wykonalności z dnia 1 marca 2001 r.) przywracającego Grzegorza D. do pracy w
Wojewódzkim Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w W. na dotych-
czasowych warunkach pracy i płacy. Sąd drugiej instancji podzielił ustalenia dokona-
ne przez Sąd pierwszej instancji, które przedstawiają się następująco. Pozwany Grze-
gorz D. od dnia 1 czerwca 1994 r. był zatrudniony w Wojewódzkim Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w L. na podstawie umowy o pracę na
czas nieokreślony na stanowisku inspektora do spraw kontroli. Od dnia 1 września
1998 r. powierzono mu funkcję głównego specjalisty do spraw technicznych i kontroli
w ramach zespołu ekonomiczno - technicznego do spraw obsługi dotacji i pożyczek z
wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 1,8 przeciętnego wynagrodzenia brutto
w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat z zysku. W związku z reformą terytorialną i
zmianami w administracji publicznej Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Go-
spodarki Wodnej w L. stał się jednostką organizacyjną Wojewódzkiego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w W. W wyniku zmian organizacyjnych
powołano zespoły robocze składające się z przedstawicieli byłych wojewódzkich fun-
duszy w celu ujednolicenia struktur. Grzegorza D. powołano do zespołu do spraw
administracyjno-organizacyjnych. Na mocy uchwały Zarządu [...] z dnia 20 maja 1999
r. Biuro Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w W.
otrzymało nowy regulamin organizacyjny. Zgodnie z tym regulaminem w skład Biura
wchodziły oddziały dzielące się na trzy zespoły: obsługi wniosków, ekonomiczno-fi-
nansowy oraz administracji i obsługi. W regulaminie określone zostały również za-
dania poszczególnych zespołów. W regulaminie przewidziane było również stanowi-
sko pracy głównego specjalisty do spraw kontroli merytorycznej działalności WF,
obiegu dokumentacji i przepływu informacji. W dniu 5 sierpnia 1999 r. strona powo-
dowa wypowiedziała pozwanemu umowę o pracę z upływem trzymiesięcznego
okresu wypowiedzenia. Stosunek pracy łączący strony uległ rozwiązaniu z dniem 30
listopada 1999 r. Na skutek powództwa Grzegorza D., wyrokiem z dnia 23 grudnia
1999 r. [...] Sąd Rejonowy w Legnicy przywrócił go do pracy u strony powodowej na
dotychczasowych warunkach pracy i płacy.
Pismem z dnia 14 kwietnia 2000 r. strona powodowa poinformowała Grzego-
rza D., że od dnia 17 kwietnia 2000 r. przywraca go do pracy wykonując wyrok Sądu
Rejonowego w Legnicy z dnia 23 grudnia 1999 r. W dniu 17 kwietnia 2000 r. pozwa-
ny w następstwie wezwania pracodawcy zgłosił gotowość do podjęcia pracy i pracę
tę podjął. Tego samego dnia strona powodowa wypowiedziała pozwanemu umowę o
pracę w części dotyczącej warunków pracy i płacy, ze skutkiem na 1 sierpnia 2000 r.
Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano niemożność zatrudnienia pozwanego na
dotychczasowym stanowisku w związku z wprowadzeniem nowego regulaminu orga-
nizacyjnego Biura WFOŚiGW w W. nadanego uchwałą zarządu z dnia 20 maja 1999
r. oraz wprowadzeniem w dniu 1 czerwca 1999 r. zasad wynagradzania członków
zarządu i Biura WFOŚiGW w W. W piśmie wypowiadającym zaproponowano pozwa-
nemu nowe warunki umowy o pracę; jako miejsce pracy określono Wojewódzki Fun-
dusz Ochrony środowiska i Gospodarki Wodnej w W. Oddział w W. oraz wskazano
stanowisko specjalisty z wynagrodzeniem zasadniczym miesięcznie w wysokości 1,
5 współczynnika wielokrotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsię-
biorstw bez wypłat nagród z zysku. Pozostałe warunki umowy o pracę miały pozo-
stać bez zmian. W dniu 17 kwietnia 2000 r. na podstawie art. 42 § 4 k.p. - strona po-
wodowa oddelegowała pozwanego do wykonywania obowiązków specjalisty w ze-
spole obsługi wniosków Biura Funduszu w L. od dnia 18 kwietnia 2000 r. W dniu 21
kwietnia 2000 r. pozwany odwołał się do Sądu Rejonowego w Legnicy od wypowie-
dzenia warunków pracy i płacy, domagając się przywrócenia do pracy na dotychcza-
sowych warunkach. Z dniem 23 lutego 2001 r. strona powodowa rozwiązała z po-
zwanym umowę o pracę bez wypowiedzenia. Pozwem z dnia 12 marca 2001 r. po-
zwany domagał się uznania rozwiązania umowy o pracę dokonanego w dniu 23
lutego 2001 r. za bezskuteczne i przywrócenia go do pracy na dotychczasowych wa-
runkach.
Po połączeniu obu powyższych spraw do wspólnego rozpoznania wyrokiem z
dnia 12 grudnia 2002 r. [...] Sąd Rejonowy w Legnicy w punkcie I przywrócił Grzego-
rzowi D. poprzednie warunki pracy i płacy w Wojewódzkim Funduszu Ochrony Śro-
dowiska i Gospodarki Wodnej w W., jednakże tylko do dnia 2 marca 2001 r., a w
punkcie drugim tego wyroku zasądził Grzegorzowi D. kwotę 20.638,80 zł (wraz z od-
setkami ustawowymi od dnia 3 marca 2001 r. do dnia zapłaty) tytułem odszkodowa-
nia za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę. W uzasadnieniu tego wyro-
ku wskazano na to, że pracodawca wypowiadając powodowi warunki pracy i płacy
powołał się na te same przyczyny, którymi już poprzednio uzasadniał wypowiedzenie
stosunku pracy, co oznacza, że nie wykonał należycie wyroku z dnia 23 grudnia
1999 r. przywracającego powoda do pracy na warunkach sprzed daty rozwiązania z
nim stosunku pracy. Wobec tego Sąd Rejonowy, na podstawie art. 45 k.p. w związku
z art. 42 § 1 k.p. przywrócił powodowi poprzednie warunki pracy i płacy u strony po-
zwanej tylko do 2 marca 2001 r., to jest do dnia rozwiązania z powodem stosunku
pracy bez wypowiedzenia, uznając równocześnie, że przywrócenie powoda do pracy
u pozwanego byłoby niecelowe z uwagi na narastający konflikt pomiędzy stronami
oraz ze względu na aktualną sytuację w zakładzie pracy (brak etatów).
Odnosząc się do zarzutów przedstawionych w apelacji od wskazanego wyżej
wyroku Sądu Rejonowego z dnia 15 września 2005 r. Sąd drugiej instancji wskazał,
że stosownie do art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. podstawą pozbawienia tytułu wykonawczego
wykonalności jest wygaśnięcie zobowiązania. Wygaśnięcie zobowiązania następuje
wtedy, gdy samo zobowiązanie zostanie zrealizowane albo w związku z zaistniałymi
okolicznościami nie podlega już wykonaniu. Zobowiązaniem podlegającym wykona-
niu na mocy wyroku Sądu Rejonowego z dnia 23 grudnia 1999 r. [...] było przywróce-
nie pozwanego do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy. Nakazana
tym wyrokiem restytucja stosunku pracy nastąpiła w dniu 17 kwietnia 2000 r., który
odpowiadał chwili zgłoszenia przez pozwanego gotowości do świadczenia pracy i
przystąpienia do niej. W związku z tym zobowiązanie wynikające z wyroku z dnia 23
grudnia 1999 r. [...] zostało wykonane. Według Sądu drugiej instancji okoliczności,
które nastąpiły po przystąpieniu powoda do pracy (wypowiedzenie warunków pracy i
płacy), mogły stanowić podstawę do poddania w wątpliwość, czy dokonane przywró-
cenie do pracy spełniało wszystkie przesłanki właściwego wykonania wyroku (do-
puszczenia pracownika do pracy na dotychczasowych warunkach). Nie zmienia to
jednak oceny, że poprzedni stosunek pracy został restytuowany, a wypowiedzenie
zmieniające podlegało osobnemu zaskarżeniu, z którego pracownik skorzystał. Zda-
rzenia powstałe po dniu 17 kwietnia 2000 r. - rozwiązanie umowy o pracę bez wypo-
wiedzenia oraz wynikające z wyroku z dnia 12 grudnia 2002 r. [...] stwierdzenie przez
Sąd Pracy niecelowości przywrócenia pozwanego do pracy na dotychczasowych
warunkach pracy i płacy, spowodowały, że obowiązek zatrudnienia pozwanego przez
stronę powodową na stanowisku głównego specjalisty tak w oddziale L., jak i w.,
przestał istnieć. Wyrok Sądu Pracy z dnia 12 grudnia 2002 r. był bowiem wynikiem
rozpoznania kwestii, czy pozwany w świetle istniejących przepisów prawa, w tym art.
56 k.p. w związku z art. 45 § 2 k.p., może zostać przywrócony do pracy na dotych-
czasowych warunkach. Wyrok ten nie podważał ani nie pozbawiał skutku prawnego
wyroku z dnia 23 grudnia 1999 r., na podstawie którego pozwany został pierwotnie
przywrócony do pracy. Wyrok ten rozstrzygał bowiem o bezzasadności wypowiedze-
nia zmieniającego następującego po przywróceniu do pracy i o niecelowości kolejne-
go przywrócenia pozwanego do pracy, a dokładnie o niecelowości reaktywowania
stosunku pracy (restytuowanego w dniu 17 kwietnia 2000 r.) po jego rozwiązaniu w
dniu 2 marca 2001 r. Skoro zatem stosunek pracy łączący strony i będący stosun-
kiem pracy, którego reaktywację nakazywał Sąd wyrokiem dnia 23 grudnia 1999 r.,
przestał istnieć na mocy wyroku z dnia 12 grudnia 2002 r., to wykonanie wyroku z
dnia 23 grudnia 1999 r. stało się bezprzedmiotowe, zobowiązanie wygasło - jego wy-
konanie byłoby nie do pogodzenia z wyrokiem z dnia 12 grudnia 2002 r. Prowadzi-
łoby bowiem do reaktywacji stosunku pracy, pomimo że o niecelowości jego restytu-
cji wypowiedział się Sąd Pracy w wyroku w sprawie [...] z 12 grudnia 2002 r.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku Sądu Okręgowego wniósł pozwany.
Skarżący wniósł o uchylenie i zmianę zaskarżonego wyroku w całości przez oddale-
nie powództwa, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi drugiej instancji, a także o zasądzenie od powoda na rzecz po-
zwanego kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu przed Sądem Najwyż-
szym.
Skarga kasacyjna ma dwie podstawy. W ramach podstawy naruszenia przepi-
sów prawa procesowego skarżący wskazał mające istotny wpływ na wynik sprawy
naruszenie: 1) art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. w związku z art. 379 pkt. 3 k.p.c. i art. 365 § 1
k.p.c., art. 352 k.p.c., w związku z art. 45 § 1 k.p., przez zmianę istoty merytorycz-
nego rozstrzygnięcia zawartej w pkt l sentencji prawomocnego wyroku Sądu Rejo-
nowego w Legnicy z dnia 12 grudnia 2002 r. [...], w którym wobec niewykonania
przez powoda podlegającego wykonaniu wyroku [...] uznano wypowiedzenie zmie-
niające dokonane w dniu 17 kwietnia 2000 r. za bezskuteczne, przywracając pozwa-
nego (po raz wtóry) do pracy i przyjęcie wskutek tejże zmiany, że wyrok [...] został
wykonany przez powoda w dniu 17 kwietnia 2000 r. oraz że z dniem 2 marca 2001 r.
stosunek pracy pozwanego, wynikający z wyroku [...] przestał istnieć; 2) art. 840 § 1
pkt 2 k.p.c. w związku z art. 365 § 1 k.p.c. i art. 56 k.p. w związku z art. 45 § 2 k.p.,
przez zmianę merytorycznego rozstrzygnięcia zawartego w pkt II sentencji wyroku
[...] (i zmianę pkt l prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 23
listopada 2004 r. [...]), w którym zasądzono pozwanemu odszkodowanie za niezgod-
ne z prawem rozwiązanie umowy o pracę (zwolnienie, w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p.
ze stanowiska specjalisty w Oddziale WFOŚiGW w W.) i przyjęcie wskutek tej
zmiany, że ze względu na przesłankę celowości niezasadne było przywrócenie po-
zwanego do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy właściwych dla głównego
specjalisty w Oddziale WFOŚiGW w L., która to zmiana sprawia, że pkt ll wyroku [...]
zwalnia powoda od wykonania czynności określonej w pkt l sentencji tego wyroku, a
przede wszystkim zwalnia powoda z dniem 2 marca 2001 r. od wykonania zobowią-
zania określonego prawomocnym wyrokiem [...]; 3) art. 328 § 2 k.p.c. w związku z
art. 233 § 1 k.p.c. i art. 382 k.p.c. oraz w związku z art. 48 § 1 k p. i art. 81 § 1 k.p.,
przez pominięcie (odmówienie mocy dowodowej) wyroku Sądu Najwyższego z dnia 4
lipca 2001 r., I PKN 534/00, w aspekcie zarzutów podniesionych w kasacji od wyroku
Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2000 r. [...], a w szczególności
zarzutu naruszenia art. 45 § 1 k.p. oraz w aspekcie zgłoszonej przez pozwanego w
dniu 10 lipca 2001 r. ,,gotowości niezwłocznego podjęcia pracy" i pozostawania w
gotowości do świadczenia pracy.
W ramach podstawy naruszenia przepisów prawa materialnego skarżący
wskazał naruszenie: 1) art. 45 § 1 k.p. i art. 48 § 1 k.p., w związku z art. 365 § 1
k.p.c., przez błędną wykładnię i niewłaściwe ich zastosowanie polegające na zmianie
merytorycznego rozstrzygnięcia zawartego w pkt I i II sentencji wyroku [...] oraz w pkt
I wyroku [...], a także pominięcia prawomocnego wyroku [...] i w konsekwencji błędne
przyjęcie daty reaktywowania stosunku pracy łączącego strony, a zwłaszcza przyję-
cie, że w dniu 17 kwietnia 2000 r. doszło w ogóle do reaktywowania ,,poprzedniego"
stosunku pracy z pozwanym oraz że ,,poprzedni" stosunek pracy przestał istnieć z
dniem 2 marca 2001 r., powodujące, że wynikające z wyroku [...] uprawnienie pozwa-
nego do podjęcia pracy na ,,poprzednich" warunkach oraz odpowiadający temu
uprawnieniu obowiązek powoda, polegający na dopuszczeniu go do niej wygasły; 2)
art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. w związku z art. 48 § 1 k.p., przez błędną wykładnię i przyję-
cie, że nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wynikające z wyroku [...],
polegające na przywróceniu pozwanego do pracy na dotychczasowych warunkach
pracy i płacy wygasło (zostało wykonane), a zdarzeniem tym była nakazana tym wy-
rokiem restytucja stosunku pracy, która nastąpiła 17 kwietnia 2000 r. w chwili zgło-
szenia przez pozwanego gotowości do świadczenia pracy i przystąpienia do niej.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Zarzuty podstaw rozpatrywanej skargi kasacyjnej opierają się na przyjętym
przez autora skargi założeniu, że zaskarżony wyrok wynika ze ,,zmiany" merytorycz-
nego rozstrzygnięcia zawartej w pkt 1 wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 12
grudnia 2002 r. [...], ze ,,zmiany merytorycznego rozstrzygnięcia zawartego w pkt II
powyższego wyroku i w wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 23 listopada
2004 r. [...] oraz z ,,pominięcia" wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 23 grud-
nia 1999 r. [...].

Powyższe założenie co do ,,zmiany" i co do ,,pominięcia" prawomocnych wyro-
ków nie ma jakichkolwiek podstaw. Skarżący posługuje się wyrażeniem ,,zmiany
prawomocnego wyroku" w jakimś specjalnym znaczeniu oderwanym od znanej pro-
cedurze cywilnej instytucji zmiany wyroku, np. w postępowaniu instancyjnym w razie
uwzględnienia apelacji (art. 386 § 1 k.p.c.), czy zmiany zaskarżonego prawomocne-
go wyroku na skutek skargi o wznowienie postępowania (art. 412 § 2 k.p.c.). Z uza-
sadnienia rozpatrywanej skargi kasacyjnej wynika, że skarżącemu nie chodzi jednak
o procesową zmianę wskazanych wyroków, ale o nadanie im niewłaściwego znacze-
nia w relacji do ,,pominiętego" wyroku, którego dotyczył przedmiot rozpatrywanej
sprawy. Przeniknięcie znaczenia wyrażeń, którymi posługuje się wnoszący skargę
kasacyjną, prowadzi do stwierdzenia bezzasadności podniesionych zarzutów.

Wyroku z dnia 23 grudnia 1999 r. [...] zaskarżony wyrok nie pominął, skoro
wyrok ten - jak to szczegółowo przedstawiono w części wstępnej niniejszego uza-
sadnienia - rozstrzyga o oddaleniu bezzasadnej apelacji pozwanego od wyroku Sądu
pierwszej instancji orzekającego o pozbawieniu wykonalności przedmiotowego wy-
roku. Stosownie do podstaw wyroków Sądów obu instancji, Sądy te wyjaśniając
istotę rozpatrywanego powództwa przeciwegzekucyjnego (art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.)
dokładnie i niewadliwie rozpoznały zdarzenie, które według powództwa spowodowało
wygaśnięcie zobowiązania wynikającego z wyroku z dnia 23 grudnia 1999 r. i oceniły
znaczenie wyroków wydanych w innych sprawach, które dotyczyły stron.

Przedmiotowym wyrokiem z dnia 23 grudnia 1999 r. rozstrzygnięto o przywró-
ceniu Grzegorza D. do pracy w Wojewódzkim Funduszu Ochrony Środowiska i Go-
spodarki Wodnej w W. na dotychczasowych warunkach. W dacie tego wyroku strony
nie pozostawały w stosunku pracy i ten właśnie fakt musi być brany pod uwagę przy
wyjaśnianiu związku pomiędzy wyrokiem przywracającym Grzegorza D. do pracy a
sytuacją, która powstała między stronami po dniu 17 kwietnia 2000 r., że nastąpiło
wówczas przywrócenie do pracy na podstawie tego (a nie jakiegokolwiek innego)
wyroku. Jak to bowiem - bezspornie - wyjaśniono, w dniu 17 kwietnia 2000 r. Grze-
gorz D. na wezwanie pracodawcy, powołującego się na zobowiązanie wynikające z
wyroku Sądu pracy z dnia 23 grudnia 1999 r., zgłosił się do pracy i pracę podjął. Bez
potrzeby powtarzania szczegółowych ustaleń przedstawionych w części wstępnej
niniejszego uzasadnienia, odnosząc się do zarzutów skargi kasacyjnej, trzeba pod-
kreślić tę zasadniczą zmianę stanu rzeczy wynikającą w następstwie zastosowania
się pracodawcy do wyroku z dnia 23 grudnia 1999 r. Sytuacja rozwiązania stosunku
pracy, a więc - nieistnienia tego stosunku - została zastąpiona przez jego ,,reaktywa-
cję". Nie może budzić wątpliwości ustalenie zaskarżonego wyroku, że jedynym źró-
dłem reaktywowanego stosunku pracy był przedmiotowy wyrok. Przywrócenie do
pracy nastąpiło wszak na jego podstawie z wyrażeniem przez pracodawcę i pracow-
nika odpowiednich oświadczeń woli, w tym przez zgłoszenie się pracownika do pracy
i jej podjęcie. Należy zauważyć, że zdarzenia, które nastąpiły już po przywróceniu
Grzegorza D. do pracy, potwierdzają - a nie zaprzeczają jak to zarzuca skarżący -
zasadnicze ustalenie, iż zobowiązanie wynikające z wyroku z dnia 23 grudnia 1999 r.
zostało wykonane 17 kwietnia 2000 r. Przecież skierowanie pracownika przez praco-
dawcę w trybie art. 42 § 4 k.p. na określony czas do wykonywania pracy w innym
miejscu niż poprzednio wynika z wcześniejszego uznania przez pracodawcę, że
Grzegorz D. został przywrócony do pracy na poprzednich warunkach, dotyczących
określonego stanowiska i miejsca wykonywania pracy.

Powierzenie Grzegorzowi D. na podstawie art. 42 § 4 k.p. innej pracy ozna-
cza, że pracodawca uwzględnił zobowiązanie restytucji stosunku pracy według wa-
runków wynikających z wyroku Sądu pracy. O tym, że pracodawca przywrócił Grze-
gorza D. na poprzednie warunki pracy, to jest na warunki wynikające z wyroku z dnia
23 grudnia 1999 r., jednoznacznie i bezpośrednio świadczy akt wypowiedzenia wła-
śnie tych, a nie innych, warunków pracy, dokonany 17 kwietnia 2000 r. Jest oczywi-
ste, że wypowiedzenie to odnosiło się do istniejącego po przywróceniu do pracy
Grzegorza D. stosunku pracy z jego warunkami, które zostały wypowiedziane.

Tak więc, stosownie do niebudzących zastrzeżeń ustaleń zaskarżonego wy-
roku trzeba stwierdzić, że czynności pracodawcy dotyczące skierowania pracownika
na trzy miesiące do wykonywania pracy innej niż ta, której warunki pracownikowi
przysługiwały, następnie wypowiedzenie warunków pracy, a wreszcie rozwiązanie
stosunku pracy w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p., są zdarzeniami, które nastąpiły już po
restytucji stosunku pracy na podstawie wyroku z dnia 23 grudnia 1999 r.

Zupełnie bezpodstawnie, powyższym podstawom zaskarżonego wyroku, ade-
kwatnie odpowiadającym przesłankom pozbawienia wykonalności tytułu wykonaw-
czego określonym w art. 840 § 1 pkt 2 zdanie drugie k.p.c., skarżący przeciwstawia
wskazane w skardze sprawy sądowe i wyroki, których przedmioty są odmienne od
przedmiotu sprawy niniejszej. Podzielając ocenę prawną zawartą w zaskarżonym
wyroku wystarczy podkreślić to, że w żadnej ze wskazanych w skardze kasacyjnej
spraw podstawą sporu (por. art. 366 k.p.c.) nie były zdarzenia objęte zakresem roz-
strzygnięcia w wyroku z dnia 23 grudnia 1999 r. [...], ani też zdarzenia dotyczące wy-
konania tego wyroku. Grzegorz D. po uzyskaniu przywrócenia do pracy na podstawie
wyroku z 23 grudnia 1999 r. występował w innych sprawach i o co innego - o
ochronę przed czynnościami pracodawcy naruszającymi prawa pracownika, doko-
nywanymi już po przywróceniu do pracy. W szczególności, jeżeli w jednej z takich
spraw Sąd pracy (w wyroku z dnia 12 grudnia 2002 r. [...]) udzielił Grzegorzowi D.
ochrony w związku z bezprawnym wypowiedzeniem warunków pracy dokonanym po
przywróceniu do pracy, sprzecznie z istotą tego przywrócenia, to - wbrew stanowisku
skarżącego - z tego orzeczenia w żaden sposób nie wynika rozstrzygnięcie w
przedmiocie objętym niniejszym procesem. Przedmiotem osądu w sprawie [...] były
inne zdarzenia dotyczące innej sytuacji (powstałej po wykonaniu wyroku z 23 grudnia
1999 r.), tyle tylko, że oceniane z uwzględnieniem konsekwencji poprzedniego przy-
wrócenia Grzegorza D. do pracy na określonych warunkach.
Z powyższych przyczyn, uznając, że wszystkie zarzuty rozpatrzonej skargi ka-
sacyjnej wynikają z bezpodstawnych założeń i są oczywiście bezzasadne, na pod-
stawie art. 39814 k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji wyroku.
========================================