Wyrok z dnia 25 stycznia 2005 r.
I UK 157/04

Objęcie z dniem 1 stycznia 2003 r. wspólnika spółki jawnej obowiązkiem
ubezpieczenia społecznego osób prowadzących pozarolniczą działalność go-
spodarczą (art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 13
października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Dz.U. Nr 137, poz.
887 ze zm.) powoduje z mocy ustawy wyłączenie z ubezpieczenia społecznego
rolników.

Przewodniczący Prezes SN Walerian Sanetra, Sędziowie: SN Józef Iwulski,
SA Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2005 r.
sprawy z odwołań Józefa H. i Edwarda H. przeciwko Kasie Rolniczego Ubezpiecze-
nia Społecznego-Oddziałowi Regionalnemu w B. o objęcie ubezpieczeniem społecz-
nym rolników, na skutek kasacji organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w
Białymstoku z dnia 8 kwietnia 2004 r. [...]

z m i e n i ł zaskarżony wyrok w ten sposób, że zmienił wyroki Sądu Okręgo-
wego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 26 listopada
2003 r. [...] i z dnia 4 grudnia 2003 r. [...] i oddalił odwołania, nie obciążając ubezpie-
czonych kosztami postępowania.

U z a s a d n i e n i e


Decyzjami z dnia 17 marca 2003 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego-Oddział Regionalny w B. stwierdził ustanie ubezpieczenia społecznego
rolników Edwarda H. i Józefa H. od dnia 1 kwietnia 2003 r. w zakresie ubezpieczenia
wypadkowego, chorobowego i macierzyńskiego oraz od dnia 1 stycznia 2003 r. w
zakresie ubezpieczenia emerytalno-rentowego.

Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2003 r. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Białymstoku zmienił zaskarżoną decyzję i stwierdził, że rolnicze
ubezpieczenie społeczne Edwarda H. nie ustało od 1 stycznia 2003 r. i od 1 kwietnia
2003 r., zaś wyrokiem z dnia 26 listopada 2003 r. zmienił zaskarżoną decyzję i usta-
lił, że Józef H. podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników od dnia 1 stycznia 2003
r.

Z ustaleń Sądu Okręgowego wynika, iż wnioskodawcy byli objęci ubezpiecze-
niem społecznym rolników od dnia 1 stycznia 1997 r. (i przed 1 stycznia 1994 r.),
prowadząc działalność gospodarczą jako osoby fizyczne. W dniu 6 lutego 2001 r.
wnioskodawcy, nie zmieniając rodzaju działalności, zawarli umowę spółki jawnej,
która została wpisana do rejestru przedsiębiorstw. Zdaniem Sądu pierwszej instancji,
zmiana art. 8 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń spo-
łecznych dokonana art. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o sys-
temie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 241, poz. 2074) nie ma wpływu na rolnicze
ubezpieczenie społeczne wnioskodawców, albowiem zgodnie z art. 2 ustawy z dnia
19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej - wspólnik spółki jawnej jest
osobą prowadzącą działalność gospodarczą.

Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2004 r. Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Białymstoku oddalił apelację organu rentowego, podzielając stanowi-
sko Sądu pierwszej instancji, iż po dniu 1 stycznia 2003 r. do wnioskodawców w dal-
szym ciągu znajdował zastosowanie art. 5a ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubez-
pieczeniu społecznym rolników. Zarówno bowiem wskazana ustawa, jak i ustawa o
systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. nie definiują poję-
cia pozarolniczej działalności gospodarczej. Do dnia 31 grudnia 2002 r. obowiązy-
wała ustawa z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzą-
cych działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz.U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250), która
w art. 1 stwierdził, iż obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu podlegają osoby
fizyczne prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą na podstawie
wpisu do ewidencji działalności gospodarczej bądź uprawnień określonych w przepi-
sach szczególnych oraz że jeżeli działalność jest prowadzona przez dwie lub więcej
osób w ramach jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, ubezpie-
czeniu podlega każda z tych osób. Z dniem 1 stycznia 2003 r. powołana ustawa
utraciła moc i trafnie Sąd Okręgowy odwołał się do art. 2 ustawy z dnia 19 listopada
1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 101, poz. 1178). Z unormowań
ostatnio wymienionej ustawy oraz ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek
handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) wynika, że działalność gospodarczą
może prowadzić osoba fizyczna indywidualnie na podstawie wpisu do ewidencji go-
spodarczej, jak i osoby fizyczne - wspólnicy w formie spółki jawnej na podstawie
wpisu do krajowego rejestru sądowego. W ostatnim przypadku prowadzą oni działal-
ność gospodarczą, jeżeli realizują działalność określoną w art. 2 ustawy Prawo dzia-
łalności gospodarczej.

W kasacji od powyższego wyroku organ rentowy zarzucił: 1) naruszenie prawa
materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tj. a) naru-
szenie art. 5a oraz art. 7 ust. 1 i art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o
ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze
zm.) oraz b) naruszenie art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy z
dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, mającej zastoso-
wanie poprzez art. 52 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, przez
przyjęcie, że wnioskodawcy podlegają ubezpieczeniu społecznemu rolników od dnia
1 stycznia 2003 r. na podstawie art. 5a ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolni-
ków, a nadto 2) naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ
na wynik sprawy, tj. naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 391 k.p.c., po-
przez niewyjaśnienie i niewskazanie podstawy prawnej wyroku, a w szczególności
poprzez ogólnikowe powołanie się na unormowania ustawy z dnia 15 września 2000
r. Kodeks spółek handlowych bez wskazania konkretnego przepisu, jak i poprzez
nieustosunkowanie się do zarzutów organu rentowego zawartych w apelacji, a doty-
czących niezastosowania art. 6 ust. 1 pkt 5 i art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie
ubezpieczeń społecznych.

Wskazując na powyższe podstawy kasacyjne skarżący wniósł o zmianę za-
skarżonego wyroku przez uwzględnienie apelacji organu rentowego w całości i zasą-
dzenie kosztów postępowania kasacyjnego i apelacyjnego, ewentualnie jego uchyle-
nie i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i roz-
strzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

W uzasadnieniu kasacji podniesiono, że art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy o systemie
ubezpieczeń społecznych wymienia osoby prowadzące działalność gospodarczą na
podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczegól-
nych, natomiast wspólnicy spółki jawnej wymienieni zostali w pkt 4 powołanego prze-
pisu, co oznacza, iż nie są uważani za osoby prowadzące działalność gospodarczą
w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, której obowiązek stoso-
wania w pierwszej kolejności wynika z art. 52 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecz-
nym rolników. Tym samym do wspólników spółki jawnej nie może mieć zastosowania
art. 5a ostatnio wskazanej ustawy, zaś powoływanie się na art. 2 ustawy Prawo o
działalności gospodarczej jest pozbawione uzasadnionych podstaw, skoro ustawa ta
nie określa podmiotów prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą w celu
objęcia ich ubezpieczeniem społecznym. W sytuacji zatem, gdy wnioskodawcy, jako
wspólnicy spółki jawnej, nie mogą być uważani od dnia 1 stycznia 2003 r. za osoby
prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o
systemie ubezpieczeń społecznych, to w konsekwencji nie mogą od wskazanej daty
podlegać ubezpieczeniu rolniczemu.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpie-
czeniu społecznym rolników, ubezpieczeniu wypadkowemu, chorobowemu i macie-
rzyńskiemu podlega z mocy ustawy rolnik, którego gospodarstwo obejmuje obszar
użytków rolnych powyżej 1 ha przeliczeniowego lub dział specjalny, jeżeli rolnik ten
nie podlega innemu ubezpieczeniu społecznemu i nie ma ustalonego prawa do eme-
rytury lub renty. Z kolei, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, rolnik, którego
gospodarstwo obejmuje obszar użytków rolnych powyżej 1 ha przeliczeniowego lub
dział specjalny, podlega z mocy ustawy ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu.
Przepisu tego nie stosuje się do osoby, która podlega innemu ubezpieczeniu spo-
łecznemu lub ma ustalone prawo do emerytury lub renty (ust. 3). Przez ,,inne ubez-
pieczenie społeczne" rozumie się ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emery-
talne, określone w odrębnych przepisach (art. 6 pkt 12 ustawy). Takimi odrębnymi
przepisami były przepisy ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecz-
nym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (jednolity tekst:
Dz.U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250 ze zm.), która w art. 1 ust. 1 stanowiła, iż obowiąz-
kowemu ubezpieczeniu społecznemu określonemu ustawą podlegają osoby fizyczne
mające obywatelstwo polskie, prowadzące na własny rachunek działalność gospo-
darczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej lub koncesji,
określonych w przepisach o działalności gospodarczej (pkt 1) oraz uprawnień okre-
ślonych w przepisach szczególnych (pkt 2), przy czym zgodnie z ust. 2 wymienione-
go przepisu, jeżeli działalność ta jest prowadzona przez dwie lub więcej osób w ra-
mach jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, ubezpieczeniu pod-
lega każda z tych osób. Z dniem 1 stycznia 1997 r. do ustawy o ubezpieczeniu spo-
łecznym rolników został dodany ustawą z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy
o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. Nr 124, poz. 585 ze zm.) art. 5a stano-
wiący, iż rolnik lub domownik, który podlegając ubezpieczeniu (rolniczemu) w pełnym
zakresie z mocy ustawy, nieprzerwanie co najmniej 1 rok, podejmuje pozarolniczą
działalność gospodarczą nie będąc pracownikiem i nie pozostając w stosunku służ-
bowym, podlega nadal temu ubezpieczeniu (rolniczemu). Może on podlegać innemu
ubezpieczeniu społecznemu wówczas, gdy złoży Zakładowi Ubezpieczeń Społecz-
nych lub Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oświadczenie, że chce pod-
legać innemu ubezpieczeniu społecznemu z tytułu pozarolniczej działalności gospo-
darczej, o ile spełnia w tym zakresie warunki określone w odrębnych przepisach.
Powołana wyżej ustawa z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o ubezpiecze-
niu społecznym rolników zawierała również, będący przepisem przejściowym art. 2,
zgodnie z którym rolnik lub domownik, który w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy
podlegał innemu ubezpieczeniu z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej nie
będąc pracownikiem i nie pozostając w stosunku służbowym, a spełniał inne warunki
podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy ustawy w pełnym zakresie,
mógł złożyć Zakładowi lub Kasie oświadczenie, że chce podlegać temu ubezpiecze-
niu z wyłączeniem innego ubezpieczenia społecznego.

Jak wynika z ustalonego przez Sądy obu instancji i niekwestionowanego stanu
faktycznego sprawy, będący rolnikami Edward H. i Józef H., prowadzący jednocze-
śnie działalność gospodarczą jako osoby fizyczne na podstawie wpisu do ewidencji
działalności gospodarczej, podlegali ubezpieczeniu społecznemu rolników od dnia 1
stycznia 1997 r. w związku ze spełnieniem warunków przewidzianych przez stan
prawny obowiązujący od wskazanej daty.

Z dniem 1 stycznia 1999 r. przepis art. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o
ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich
rodzin utracił moc na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października
1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.). Ta
ostatnia ustawa określiła zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym emerytal-
nemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu między innymi osób prowadzą-
cych pozarolniczą działalność gospodarczą, stanowiąc w art. 6 ust. 1 pkt 5 i art. 12
ust. 1, iż obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu oraz wypadko-
wemu podlegają osoby prowadzące pozarolniczą działalność, przez które - stosow-
nie do art. 8 ust. 6 ustawy - rozumie się osoby prowadzące pozarolniczą działalność
gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepi-
sów szczególnych (pkt 1), twórców i artystów (pkt 2) oraz osoby wykonujące wolny
zawód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (pkt 3).
Ta zmiana stanu prawnego nie wpłynęła na sytuację prawną ubezpieczonych, będą-
cych rolnikami i jednocześnie prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą
na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, uregulowaną w przepi-
sach ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 41, poz.
324 ze zm.), a następnie od dnia 1 stycznia 2001 r. ustawy z dnia 19 listopada 1999
r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 101, poz. 1178 ze zm.).

W dniu 6 lutego 2001 r. Edward H. i Józef H. zawarli umowę spółki jawnej,
która została wpisana do rejestru przedsiębiorców. Okoliczność ta nie wpłynęła na
ich dalsze podleganie ubezpieczeniu społecznemu rolników, jednakże nie dlatego, że
nadal byli osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą i znajdował
do nich zastosowanie art. 5a ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, lecz
dlatego, iż od tej chwili nie spełniali warunków do podlegania innemu, niż rolnicze,
ubezpieczeniu społecznemu. Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r.
- Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółką jawną jest
spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną
spółką handlową. W myśl art. 8 powołanej ustawy spółka osobowa może we wła-
snym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczo-
we, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana (§ 1), przy czym prowadzi ona
przedsiębiorstwo pod własną firmą (§ 2). Skoro zgodnie z obowiązującym do dnia 21
sierpnia 2004 r. przepisem art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo
działalności gospodarczej, przedsiębiorcą w rozumieniu tej ustawy jest osoba fizycz-
na, osoba prawna oraz niemająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego,
która zawodowo, we własnym imieniu podejmuje i wykonuje działalność gospodar-
czą, przez którą rozumie się zarobkową działalność wytwórczą, handlową, budowla-
ną, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatację zasobów natural-
nych, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły (ust. 1), przeto uznać należy, iż
członkostwo w spółkach osobowych nie jest prowadzeniem działalności gospodar-
czej. Status przedsiębiorcy podejmującego i wykonującego działalność gospodarczą
posiada bowiem mająca zdolność prawną sama osobowa spółka handlowa, nie zaś
jej wspólnicy. Pod rządami Kodeksu spółek handlowych nie ma wątpliwości, iż han-
dlowe spółki osobowe prowadzą przedsiębiorstwo we własnym imieniu i pod własną
firmą, a to z kolei przesądza o braku możliwości uznania wspólników tych spółek za
prowadzących działalność gospodarczą i w konsekwencji przyjęcia, iż od dnia 1
stycznia 2001 r. podlegali oni obowiązkowi ubezpieczenia społecznego osób prowa-
dzących działalność gospodarczą, a tym samym, że byli objęci zakresem podmioto-
wym ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Zgodnie zaś z art. 5 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, ubezpie-
czenie społeczne rolników, jeżeli nie podlegają oni obowiązkowi ubezpieczeń spo-
łecznych na podstawie tej ustawy, regulują odrębne przepisy. W tej sytuacji Edward
H. i Józef H. po dacie zawarcia umowy spółki jawnej podlegali ubezpieczeniu rolni-
czemu na podstawie art. 7 ust. 1 i art. 16 ust. 1 i 3 ustawy o ubezpieczeniu społecz-
nym rolników, albowiem byli osobami niepodlegającymi innemu ubezpieczeniu spo-
łecznemu w rozumieniu tej ustawy.

Taki stan prawny istniał do daty rozszerzenia kręgu osób podlegających obo-
wiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu na podstawie
przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, co nastąpiło z dniem 1
stycznia 2003 r. poprzez dodanie ustawą z dnia 18 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy
o systemie ubezpieczeń społecznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U.
Nr 241, poz. 2074 ze zm.) do art. 8 ust. 6 ustawy powołanej na wstępie punktu 4,
stanowiącego, iż za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się również
wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników
spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej. Skoro zatem ze wskazaną datą
Edward H. i Józef H. zostali objęci z mocy ustawy ubezpieczeniem osób prowadzą-
cych pozarolniczą działalność (nie będącą jednakże działalnością gospodarczą),
uregulowanym w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych (a więc innym, niż
rolnicze, ubezpieczeniem społecznym), ustało ich ubezpieczenie na podstawie art. 7
ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Z powyższych względów za uzasadniony należy uznać kasacyjny zarzut doko-
nania przez Sądy obu instancji błędnej wykładni art. 5a ustawy o ubezpieczeniu
społecznym rolników, a w konsekwencji niewłaściwego jego zastosowania, pomimo
że nie podlegał on zastosowaniu w ustalonych okolicznościach sprawy oraz zarzut
naruszenia art. 7 ust. 1 i art. 16 ust. 3 tej ustawy w związku z art. 6 ust. 1 pkt 5 i art. 8
ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez ich błędne pomi-
nięcie, mimo że nie było do tego podstaw w stanie faktycznym sprawy.

Za nieuzasadniony uznał natomiast Sąd Najwyższy zarzut naruszenia przepi-
sów postępowania, mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 3931 pkt 2
k.p.c.), poprzez naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 391 k.p.c., polegają-
cego na niewyjaśnieniu i niewskazaniu podstawy prawnej wyroku, w szczególności
na ogólnikowym powołaniu się przez Sąd Apelacyjny na przepisy ustawy Kodeks
spółek handlowych i nieustosunkowaniu się do zarzutów zawartych w apelacji w za-
kresie niezastosowania art. 6 ust. 1 pkt 5 i art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie ubez-
pieczeń społecznych. Stosownie do art. 3931 pkt 2 k.p.c. podstawą kasacji może być
naruszenie nie jakichkolwiek przepisów postępowania, ale tylko takich, których naru-
szenie mogło wywrzeć istotny wpływ na wynik sprawy. Przepis art. 328 § 2 k.p.c.
wymienia konieczne elementy uzasadnienia wyroku, a jego naruszenie w zakresie
wskazanym w kasacji nie może być w niniejszej sprawie kwalifikowane jako wpływa-
jące, i to w sposób istotny, na wynik sprawy. Uzasadnienie wyroku wyjaśnia przyczy-
ny, dla jakich orzeczenie zostało wydane, sporządzane jest już po rozstrzygnięciu
sprawy i w tej sytuacji sporządzenie go nawet z naruszeniem wymagań ustawowych
tylko wyjątkowo może być uznane za wpływające istotnie na sposób rozstrzygnięcia
(por. także wyrok z dnia 27 czerwca 2001 r., II UKN 446/00, OSNP 2003 nr 7, poz.
182). Należy przy tym zauważyć, iż - wbrew stanowisku skarżącego - uzasadnienie
wyroku Sądu drugiej instancji zawiera wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia
z przytoczeniem przepisów prawa, zaś ogólnikowe powołanie się na przepisy Kodek-
su spółek handlowych oraz nieustosunkowanie się do zawartych w apelacji zarzutów
nie może być uznane za naruszenie przepisów postępowania, mogące mieć istotny
wpływ na wynik sprawy.

Skoro zatem kasacyjna podstawa naruszenia prawa materialnego (art. 3931
pkt 1 k.p.c.) jest uzasadniona, zaś podstawa naruszenia przepisów postępowania
(art. 3931 pkt 2 k.p.c.) okazała się nieusprawiedliwiona, przeto Sąd Najwyższy zmie-
nił zaskarżony wyrok i orzekł co do istoty sprawy na podstawie art. 39315 k.p.c., roz-
strzygając o kosztach postępowania w oparciu o art. 102 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. w
związku z art. 39319 k.p.c., mając na uwadze skomplikowany charakter sprawy pod
względem prawnym.
========================================