Wyrok SN - I PRN 42/96
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:I PRN 42/96
Typ:Wyrok SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1996/24/374
Prawo Pracy 1997/1/38
Data wydania:1996-06-27

Wyrok z dnia 27 czerwca 1996 r.
I PRN 42/96

Za czas niewykonywania pracy pracownik ma prawo do wynagrodzenia
tylko w takiej wysokości, w jakiej Kodeks pracy lub przepis szczególny mu je
przyznaje.


Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Maria Mańkowska, Walerian Sanetra,

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 1996 r. sprawy z powództwa
Edwarda P. przeciwko Rejonowej Kolumnie Transportu Sanitarnego w R. o świadczenie
wyrównawcze, na skutek rewizji nadzwyczajnej Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność"
[...] od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w
Katowicach, Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku z dnia 23 listopada 1995 r. [...]
o d d a l i ł rewizję nadzwyczajną


U z a s a d n i e n i e

Powód Edward P. dochodził zasądzenia od Rejonowej Kolumny Transportu
Sanitarnego w R. wyrównania wynagrodzenia za okres od dnia 1 grudnia 1994 r. do
dnia 30 kwietnia 1995 r. W tym okresie powód - będący przewodniczącym Komisji
Zakładowej NSZZ Solidarność - nie był dopuszczany do pracy i otrzymywał wynagro-
dzenie wynikające ze stawki osobistego zaszeregowania. Zdaniem powoda powinien on
otrzymywać wynagrodzenie takie, jakie mu przysługuje za wykonywanie pracy, a więc z
różnymi dodatkami.
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Rybniku oddalił powództwo. Sąd ten ustalił, że w
pozwanym zakładzie pracy istniał konflikt między powodem a jego przełożonymi i część
załogi sprzeciwiała się wspólnej pracy z powodem. Powoda nie można było zwolnić z
pracy ponieważ zarząd zakładowej organizacji związkowej nie wyraził na to zgody (art.
32 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych Dz. U. Nr 55, poz. 234 ze
zm.). W okresie niewykonywania pracy z przyczyn dotyczących pracodawcy pracownik
nabywa - na podstawie art. 81 § 1 k.p. - prawo do wynagrodzenia w wysokości stawki
osobistego zaszeregowania, a zatem dalej idące żądania podlegają oddaleniu.
Rewizja powoda została oddalona wyrokiem Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach, Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku z dnia 23
listopada 1995 r., [...]. Sąd rewizyjny podzielił pogląd Sądu I instancji, że zakres
roszczeń płacowych powoda nie może wykraczać poza przepis art. 81 § 1 k.p.
Wyrok ten zaskarżył rewizją nadzwyczajną NSZZ "Solidarność" stawiając zarzut
naruszenia prawa materialnego i wnosząc o zmianę tego wyroku i wyroku Sądu I
instancji przez zasądzenie dochodzonego wynagrodzenia wraz z odsetkami. W uza-
sadnieniu tej rewizji przedstawiono przebieg konfliktu w pozwanym zakładzie pracy i
wyrażono pogląd prawny, iż do powoda nie mogą mieć zastosowania przepisy doty-
czące przestoju (art. 81 § 2 k.p.).

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rewizja nadzwyczajna nie jest uzasadniona.
Według art. 81§1 k.p. - w brzmieniu obowiązującym w spornym okresie - pra-
cownikowi przysługuje wynagrodzenie, wynikające z jego osobistego zaszeregowania
określonego stawką godzinową lub miesięczną, za czas niewykonywania pracy, jeżeli
był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących zakładu
pracy. Powód spełnił obie przesłanki do nabycia prawa do tego wynagrodzenia w
wysokości stawki osobistego zaszeregowania, albowiem był gotów do wykonywania
pracy i doznał przeszkód ze strony zakładu pracy. To wynagrodzenie zostało mu
wypłacone i nie jest ono przedmiotem sporu. Brak jest natomiast podstaw prawnych do
domagania się przez niego wyższego wynagrodzenia. Zgodnie bowiem z art. 80 k.p.:
"Wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy
pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy kodeks lub przepis
szczególny tak stanowi." Zdanie drugie tego przepisu należy rozumieć w ten sposób, ze
za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje (a w rzeczywistości nabywa)
prawo do wynagrodzenia w takiej wysokości, w jakiej to prawo przyznaje mu kodeks
pracy lub przepis szczególny.
Nie jest trafne powoływanie się w rewizji na zarzut błędnego zastosowania przez
oba Sądy przepisu regulującego prawo do wynagrodzenia w okresie przestoju (art. 81 §
2 k.p.), skoro przepis ten nie był zastosowany.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji.

========================================



Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] I PRN 118/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/6/95
1996-08-21 
[IA] I PRN 103/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/6/93
1996-07-11 
[IA] I PRN 101/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/11/190
1996-11-07 
[IA] I PRN 99/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/9/151 Prawo Pracy 1997/3/34
1996-10-30 
[IA] I PRN 98/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/9/150
1996-10-30 
  • Adres publikacyjny: