Wyrok SN - I PRN 20/94
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:I PRN 20/94
Typ:Wyrok SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1994/10/162
Monitor Prawniczy 1995/4/115
Data wydania:1994-05-27

Wyrok z dnia 27 maja 1994 r.
I PRN 20/94


Na podstawie art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie
wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385) stosunek pracy może być rozwiązany tylko z
nauczycielem akademickim mianowanym na czas nie określony. Przepis ten nie ma
zastosowania do nauczyciela akademickiego, który zajmując stanowisko docenta, stał się
z dniem wejścia w życie tej ustawy nauczycielem mianowanym na stałe (art. 188 ust. 5).



Przewodniczący SSN: Maria Mańkowska (sprawozdawca), Sędziowie SN: Józef
Iwulski, Janusz Łętowski,


Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 13 maja 1994 r. sprawy z powództwa
Ryszarda K. przeciwko Akademii Muzycznej we Wrocławiu o przywrócenie do pracy, na
skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu
Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 11 maja 1993
r. [...],


o d d a l i ł rewizję nadzwyczajną.


U z a s a d n i e n i e


Powód Ryszard K., zatrudniony w pozwanej Akademii Muzycznej we W. jako
mianowany nauczyciel akademicki odwołał się od decyzji Rektora tej Uczelni z dnia 10
października 1991 r. o rozwiązaniu stosunku pracy za wypowiedzeniem ze skutkiem na dzień
30 września 1992 r. i wnosił o przywrócenie do pracy.

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy we Wrocławiu oddalił powództwo wyrokiem z dnia 7
grudnia 1992 r. [...] uznając, że w sprawie zachodzą ważne przyczyny uzasadniające
rozwiązanie stosunku pracy na podstawie art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o
szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385) i dlatego żądanie powoda o przywrócenie do
pracy nie zasługuje na uwzględnienie.

Na skutek rewizji powoda Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we
Wrocławiu wyrokiem z dnia 11 maja 1993 r. zmienił wyrok Sądu I instancji w ten sposób, że
przywrócił powoda Ryszarda K. do pracy w Akademii Muzycznej we W. na poprzednich
warunkach. Sąd Wojewódzki przyjął, że strona pozwana nie mogła rozwiązać z powodem
stosunku pracy na podstawie przepisu art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o
szkolnictwie wyższym, ponieważ przepis ten dotyczy nauczycieli akademickich
mianowanych na czas nie określony, a powód nie był zatrudniony na czas nie określony, gdyż
z dniem 1 października 1991 r. został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego
na okres 5 lat tj. do dnia 31 grudnia 1995 r. i ten akt nominacji zmienił treść dotychczas
łączącego strony stosunku pracy na czas określony.

Powyższy wyrok zaskarżył Minister Sprawiedliwości w drodze rewizji nadzwyczajnej
zarzucając rażące naruszenie przepisów art. 93 ust. 3 w związku z art. 87 ust. 3 art. 188 ust. 5
ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym poprzez błędną wykładnię tych
przepisów i niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie interesu Rzeczypospolitej Polskiej.
Rewidujący wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi
Wojewódzkiemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu do ponownego
rozpoznania. Zdaniem rewizji nadzwyczajnej, strona pozwana mogła zastosować tryb
rozwiązania stosunku pracy określony w art. 93 ust. 3 ustawy o szkolnictwie wyższym skoro
z treści art. 87 ust. 3 tej ustawy wynika, że akt mianowania powoda na stanowisko profesora
nadzwyczajnego na okres 5 lat nie zmienił dotychczas łączącego go ze stroną pozwaną
stosunku pracy na czas nie określony, wynikający z mianowania na stałe na stanowisko
docenta.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Bezsporne jest, że powód Ryszard K. z dniem 1 października 1989 r. został
mianowany na stanowisko docenta a z dniem 1 października 1991 r. otrzymał mianowanie na
stanowisko profesora nadzwyczajnego na okres 5 lat, to jest do 31 grudnia 1995 r. Trafnie
wskazano w rewizji nadzwyczajnej, że zgodnie z art. 188 ust. 5 ustawy z dnia 12 września
1990 r. o szkolnictwie wyższym mianowani nauczyciele akademiccy zajmujący stanowisko
docenta pozostają mianowani na stałe na tym stanowisku i że akt czasowego mianowania
powoda na stanowisko profesora nadzwyczajnego nie zmienił łączącego strony stosunku
pracy. Przekonuje o tym brzmienie art. 87 ust. 3 omawianej ustawy, który stanowi, że jeżeli
po upływie okresu zatrudnienia osoby nie mającej tytułu naukowego na stanowisku profesora
nadzwyczajnego, osoba ta nie jest mianowana na to stanowisko, wraca na poprzednio
zajmowane stanowisko w uczelni.

Natomiast nie można podzielić poglądu prezentowanego w rewizji nadzwyczajnej, że
mianowanie nauczyciela akademickiego na podstawie art. 188 ust. 3 wyżej powołanej ustawy
jest źródłem stosunku pracy powoda na czas nie określony. Ustawa o szkolnictwie wyższym
rozróżnia bowiem trzy rodzaje mianowania: na stałe (art. 87 ust. 1 i art. 188 ust. 5), na czas
nie określony (art. 88 ust. 1, art. 89 ust. 1 i art. 87 ust. 2 zdanie drugie),i na czas określony
(art. 87 ust. 2 zdanie pierwsze, art. 89 ust. 2). Nie można utożsamiać mianowania nauczyciela
akademickiego na stałe z mianowaniem na czas nie określony. Dotyczy to różnych osób i
istnieją różnice w dopuszczalności rozwiązywania tych stosunków pracy. Przepisy ustawy o
szkolnictwie wyższym przewidują mianowanie na stałe jedynie w stosunku do profesora
zwyczajnego lub profesora nadzwyczajnego, mających te tytuły naukowe (art. 87 ust. 1) oraz
docenta (art. 188 ust. 5). Mianowanymi na czas nie określony są natomiast: adiunkt (art. 88
ust. 1), asystent (art. 89 ust. 1) i osoba nie posiadająca tytułu naukowego na stanowisko
profesora nadzwyczajnego, jeżeli nie jest to pierwsze mianowanie na to stanowisko (art. 87
ust. 2.).

Osoby zatrudnione po raz pierwszy na stanowisko asystenta (art. 89 ust. 1) oraz na
stanowisko profesora nadzwyczajnego bez posiadanego tytułu naukowego (art. 87 ust. 2)
mianuje się na czas określony.

Z każdym mianowanym nauczycielem akademickim, niezależnie od rodzaju
mianowania: na stałe, na czas nie określony czy na czas określony, może być rozwiązany
stosunek pracy w trybie i z przyczyn przewidzianych w art. 93 ust. 1 i 2 omawianej ustawy.

Rozwiązanie stosunku pracy na podstawie art. 93 ust. 3 tej ustawy ma zastosowanie
jedynie w stosunku do nauczycieli akademickich mianowanych na czas nie określony, przepis
ten nie wymienia natomiast osób mianowanych na stałe, nie może zatem mieć zastosowania
wobec powoda, który z mocy art. 188 ust. 5 ustawy jako nauczyciel akademicki zajmujący
stanowisko docenta stał się z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 12 września 1990 r. o
szkolnictwie wyższym, nauczycielem mianowanym na stałe. W konsekwencji powyższego,
wyrok Sądu Wojewódzkiego odpowiada prawu mimo zastosowanej błędnej wykładni art. 87
ust. 3 omawianej ustawy przez przyjęcie, że umowa stron uległa przekształceniu na umowę na
czas określony.

Z powyższych względów należało uznać, że rewizja nadzwyczajna nie jest
uzasadniona i podlega oddaleniu z mocy art. 421 § 1 k.p.c.
========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] I PRN 118/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/6/95
1996-08-21 
[IA] I PRN 103/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/6/93
1996-07-11 
[IA] I PRN 101/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/11/190
1996-11-07 
[IA] I PRN 99/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/9/151 Prawo Pracy 1997/3/34
1996-10-30 
[IA] I PRN 98/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/9/150
1996-10-30 
  • Adres publikacyjny: