Wyrok SN - I PRN 14/94
Izba:Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
Sygnatura:I PRN 14/94
Typ:Wyrok SN
Opis:Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1994/4/69
Data wydania:1994-04-15

Wyrok z dnia 15 kwietnia 1994 r.
I PRN 14/94


Nie można uznać, że strona nie zaskarżyła wyroku w sytuacji, gdy wpra-
wdzie cofnęła wniosek o sporządzenie jego uzasadnienia lecz jej pełnomocnik
wniósł rewizję.



Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca), Sędziowie
SN: Józef Iwulski, Maria Tyszel,


Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Jana Szewczyka, po rozpoznaniu w
dniu 15 kwietnia 1994 r. sprawy z powództwa Stanisława O. i innych przeciwko
Przedsiębiorstwu Budownictwa Wodnego w W. o wynagrodzenie, na skutek rewizji
nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu Apelacyjnego w War-
szawie z dnia 22 kwietnia 1993 r. [...],


u c h y l i ł zaskarżony wyrok w punktach II, III i IV w stosunku do powoda
Stanisława O. i przekazał sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania
Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie.

U z a s a d n i e n i e


3 lipca 1987 r. 56 powodów wniosło pozew przeciwko Przedsiębiorstwu Bu-
downictwa Wodnego w W. domagając się zasądzenia wynagrodzenia za dyżury na
obiektach pływających oraz ekwiwalentu za żywność. 28 lipca 1988 r. 11 powodów
(innych pracowników), w tym Stanisław O., reprezentowanych przez adwokata
Pawła C. wystąpiło przeciwko temu samemu Przedsiębiorstwu z żądaniem
zasądzenia wynagrodzenia za pełnienie dyżurów na jednostkach pływających oraz
wynagrodzenia za rozłąkę. Sąd Wojewódzki w Warszawie zarządził połączenie tych
spraw do łącznego rozpoznania. Na rozprawie przed tym Sądem 26 stycznia 1990
roku obecni wówczas powodowie ustanowili swymi pełnomocnikami kilku spośród
siebie m.in. Stanisława O. 20 maja 1992 r. Sąd Wojewódzki w Warszawie wydał wy-
rok zasądzający od Przedsiębiorstwa Budownictwa Wodnego w W. na rzecz 52
powodów różne kwoty wraz z odsetkami. Na rzecz Stanisława O. zasądzona została
kwota 320.160 zł. Była to najwyższa z zasądzonych kwot. W pozostałej części
powództwo zostało oddalone. Wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku złożył
m.in. adwokat Paweł C. działający jako pełnomocnik powodów. Następnie czterech
powodów działających jako pełnomocnicy powodów cofnęło wniosek o sporządzenie
uzasadnienia wyroku. Wśród nich był Stanisław O. W uzasadnieniu wyroku (którego
odpis doręczono m.in adwokatowi Pawłowi C. i Stanisławowi O. jako pełnomoc-
nikowi powodów) Sąd Wojewódzki wskazał, że nie jest możliwa waloryzacja
należnych kwot z uwagi na treść art. 358 § 2 k.c.

Rewizję od tego wyroku wniósł m. in. adwokat Paweł C. w imieniu powodów,
którzy ustanowili go swym pełnomocnikiem. Zarzucił naruszenie prawa materialnego
przez błędną jego wykładnię. Domagał się zmiany zaskarżonego wyroku i dokonania
waloryzacji należności powodów poprzez ich 87-krotne przemnożenie. Podniósł, że
od lipca 1987 r. do maja 1992 r. czyli w czasie trwania procesu wysokość zarobków
wzrosła (z 28042 zł do 2.456.000 zł). Na rozprawie przed Sądem Apelacyjnym peł-
nomocnik zakładu pracy złożył kopie dziewięciu dokumentów - pism sporządzonych
przez dziewięciu powodów adresowanych do pozwanego Przedsiębiorstwa, w
których zrzekli się oni "zwaloryzowanej kwoty" wynagrodzenia i wnosili o wypłacenie
wynagrodzenia w kwocie uznanej i naliczonej przez Przedsiębiorstwo.

Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z 22 kwietnia 1993 roku zmienił zas-
karżony wyrok i zasądził od pozwanego Przedsiębiorstwa na rzecz 43 powodów
znacznie podwyższone w stosunku do wyroku Sądu Wojewódzkiego kwoty wraz z
odsetkami od dnia wyroku. Wśród tych powodów nie było Stanisława O. Natomiast w
stosunku do 10 powodów - w tym w stosunku do Stanisława O. - zmienił zaskarżony
wyrok jedynie w części dotyczącej odsetek. W pozostałej części rewizja została od-
dalona. W uzasadnieniu wyroku Sąd Apelacyjny podał, że rozpoznawał rewizje
dwóch powodów, którzy zaskarżyli wyrok działając w imieniu własnym oraz rewizję
pełnomocnika dziewięciu powodów. Wśród dziewięciu powodów reprezentowanych
przez tego pełnomocnika wymienił Stanisława O. Omawiając rewizję wniesioną
przez pełnomocnika dziewięciu powodów Sąd Apelacyjny uznał za słuszny zarzut
odnoszący się do naruszenia prawa materialnego - art. 3581 § 3 k.c. Zdaniem Sądu
Apelacyjnego przepis ten ma zastosowanie w niniejszej sprawie poprzez art. 300
k.p. Zasądzone przez Sąd I instancji kwoty po uwzględnieniu odsetek nie mogą
stanowić rzeczywistego wynagrodzenia za pracę, gdyż w wyniku deprecjacji pi-
eniądza nie mają takiej wartości ekonomicznej, jaką miałyby, gdyby były wypłacone
w dniu wymagalności. Sąd Apelacyjny - po rozważeniu interesu obu stron, w tym
sytuacji finansowej pozwanego - uznał za właściwą waloryzację poprzez 40-krotne
przemnożenie należnych powodom kwot. Na podstawie art. 384 k.p.c. Sąd Apelacy-
jny z urzędu rozpoznał sprawę na rzecz powodów, którzy wyroku nie zaskarżyli za
wyjątkiem dziesięciu, którzy złożyli oświadczenia, w których zrzekli się zwalory-
zowanych świadczeń bądź oświadczyli na piśmie, że nie zamierzają wnosić rewizji.
Wśród tych powodów Sąd wymienił Stanisława O. W stosunku do tych powodów
Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok jedynie w zakresie nieprawidłowo zasąd-
zonych odsetek.

Minister Sprawiedliwości wniósł rewizję nadzwyczajną od omawianego wy-
roku Sądu Apelacyjnego w Warszawie w części dotyczącej Stanisława O. Zarzucił
rażące naruszenie art. 368 pkt 1 k.p.c., art. 3581 § 3 i 481 k.c w związku z art. 300
k.p. oraz naruszenie interesu Rzeczypospolitej Polskiej. Wniósł o uchylenie zaskar-
żonego wyroku w punkcie II w stosunku do powoda Stanisława O. i w punkcie III od-
dalającym rewizję w pozostałej części oraz orzeczenia o kosztach i o przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Rewizja nadzwyczajna jest uzasadniona.

Sąd Apelacyjny nie dokonując waloryzacji świadczenia należnego powodowi
Stanisławowi O. rażąco naruszył art. 3581 § 3 k.c. stosowany poprzez art. 300 k.p.
Do naruszenia tego przepisu doszło na skutek błędnego zaliczenia tego powoda do
osób, które nie zaskarżyły wyroku i zrzekły się waloryzacji należnych im świadczeń.
Stanisław O. był jednocześnie powodem reprezentowanym w procesie przez adwo-
kata Pawła C. i pełnomocnikiem innych powodów. Jako pełnomocnik powodów
zrzekł się doręczenia odpisu wyroku z uzasadnieniem, jednakże oświadczenie to nie
miało żadnego znaczenia dla jego osobistej sytuacji procesowej, skoro działający w
jego imieniu adwokat zaskarżył wyrok i rewizja ta została rozpoznana. Do powoda
Stanisława O. nie miał zatem w ogóle zastosowania art. 384 k.p.c. stanowiący o roz-
poznaniu sprawy na rzecz współuczestników, którzy nie zaskarżyli wyroku, bowiem
powód Stanisław O. wyrok zaskarżył. Sąd Apelacyjny nie wskazał przyczyn dla
których rewizja Stanisława O. została oddalona. Rozważania Sądu Apelacyjnego co
do słuszności zarzutów rewizji dotyczących waloryzacji należnych powodom kwot
winny odnosić się również do Stanisława O. Uwzględnieniu rewizji nadzwyczajnej
nie stoi na przeszkodzie upływ sześciomiesięcznego terminu, gdyż zaskarżone or-
zeczenie narusza interes Rzeczypospolitej Polskiej. W interesie demokratycznego
państwa prawnego leży ochrona prawa pracownika do należnego mu prawidłowo
obliczonego wynagrodzenia.

Należało zatem uwzględnić rewizję nadzwyczajną i orzec jak w sentencji na
podstawie art. 422 § 2 k.p.c.

Rzeczą Sądu Apelacyjnego będzie rozpoznanie rewizji również na rzecz
Stanisława O. i wyliczenie należnej mu zwaloryzowanej kwoty wynagrodzenia.
========================================
Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych - inne orzeczenia:
dokumentdata wyd.
[IA] I PRN 118/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/6/95
1996-08-21 
[IA] I PRN 103/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/6/93
1996-07-11 
[IA] I PRN 101/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/11/190
1996-11-07 
[IA] I PRN 99/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/9/151 Prawo Pracy 1997/3/34
1996-10-30 
[IA] I PRN 98/96   Wyrok SN
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 1997/9/150
1996-10-30 
  • Adres publikacyjny: