Wyrok z dnia 20 lipca 2000 r.
I PKN 748/99

Nieudzielenie przez zakładową organizację związkową informacji o pra-
cownikach korzystających z jej obrony (art. 30 ust. 21 zdanie pierwsze ustawy z
dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r.
Nr 79, poz. 854), zwalnia pracodawcę z obowiązku współdziałania z tą organi-
zacją, także w zakresie uzyskania zgody zarządu zakładowej organizacji związ-
kowej na rozwiązanie stosunku pracy z członkiem zarządu lub komisji rewizyj-
nej tej organizacji (art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych).


Przewodniczący SSN Walerian Sanetra, Sędziowie SN: Katarzyna Gonera
(sprawozdawca), Andrzej Kijowski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2000 r. sprawy z powództwa
Jolanty B. przeciwko Przedsiębiorstwu Turystyczno-Handlowemu ,,T." Spółce Akcyj-
nej w P.T. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu
Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 18 czerwca
1999 r. [...]


o d d a l i ł kasację.

U z a s a d n i e n i e


Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Piotrkowie Trybunalskim wyrokiem z 5 marca
1999 r. [...] przywrócił powódkę Jolantę B. do pracy w pozwanym Przedsiębiorstwie
Turystyczno-Handlowym ,,T." SA w P.T. na dotychczasowych warunkach oraz zasą-
dził od pozwanego pracodawcy na rzecz powódki wynagrodzenie za czas pozosta-
wania bez pracy (za okres od 1 grudnia 1998 r. do chwili podjęcia przez nią pracy), w
wysokości po 640 złotych miesięcznie z dodatkami, pomniejszone o wartość otrzy-
manej odprawy pieniężnej i zasiłku chorobowego, pod warunkiem podjęcia przez
powódkę pracy u pozwanego.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była zatrudniona u pozwanego pracodawcy
od 1988 r., w tym od 1994 r. na stanowisku specjalisty do spraw kadr i płac. Pismem
z 31 sierpnia 1998 r. pracodawca wypowiedział jej umowę o pracę ze skutkiem na 30
listopada 1998 r. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano likwidację stanowiska
pracy zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasa-
dach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakła-
du pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.).
Związek zawodowy - NSZZ Pracowników PTH ,,T." SA - pismem z 31 sierpnia 1998
r. powiadomił Zarząd pozwanej Spółki, że powódka nie zwracała się do tego związku
o obronę jej interesów jako pracownika. Powódka dopuściła się w swojej pracy pew-
nych uchybień. Dotyczyły one niewłaściwego wypełniania świadectw pracy i ich do-
ręczania zwalnianym pracownikom oraz przygotowania pism o ukaraniu pracownika
bez wskazania wymierzonej kary. Pozwana Spółka zawarła z wierzycielami ugodę
bankową, zgodnie z którą podlegała restrukturyzacji. W jej ramach konieczna oka-
zała się likwidacja pewnych stanowisk pracy. Stanowisko powódki zostało zlikwido-
wane na mocy uchwały Zarządu Spółki z 31 sierpnia 1998 r. - w miejsce dwóch sta-
nowisk: specjalisty do spraw kadr i płac oraz specjalisty do spraw organizacyjnych
utworzone zostało jedno stanowisko specjalisty do spraw organizacyjnych, kadr i
płac. W tych okolicznościach wypowiedziano powódce umowę o pracę. W pozwanej
Spółce działały i działają dwa związki zawodowe: NSZZ Pracowników PTH ,,T." SA i
Związek Zawodowy Pracowników Hotelowych PTH ,,T." SA - Hotel ,,M." w T.M., który
powstał w marcu 1998 r. Powódka była członkiem zarządu tego drugiego związku.
Zarząd Spółki został poinformowany o jego powstaniu, ale nie uzyskał listy jego
członków, pomimo dwukrotnego wystąpienia o to do zarządu związku. Związek za-
wodowy nie udzielił informacji, ponieważ obawiał się szykanowania swoich członków
przez pracodawcę. Pracodawca wiedział jednak o przynależności powódki do tego
związku, ponieważ Zarząd pozwanej Spółki otrzymał wypis z rejestru związków za-
wodowych, który zawierał informację o składzie zarządu związku, a nazwisko po-
wódki - jako członka zarządu związku - figurowało w tym wypisie. Strona pozwana
nie znała natomiast pełnej listy członków tego związku, ponieważ jego zarząd -
wbrew obowiązującym regulacjom prawnym - nie udzielił pracodawcy informacji o
członkach.
Sąd Rejonowy uznał, że zgodnie z art. 32 ustawy o związkach zawodowych
stosunek pracy powódki, która była członkiem zarządu związku, podlegał szczegól-
nej ochronie. Jeżeli pracodawca zamierzał wypowiedzieć powódce umowę o pracę,
powinien był uzyskać na to zgodę zarządu związku zawodowego. W sytuacji, gdy
przyczyną wypowiedzenia powódce umowy o pracę była likwidacja stanowiska
pracy, pracodawca miał obowiązek zawiadomić o swoim zamiarze zarząd związku
zawodowego, który w terminie 14 dni mógł wnieść sprzeciw zgodnie z art. 10 ust. 3
ustawy z 28 grudnia 1989 r. Z kolei zgodnie z art. 10 ust. 4 tej ustawy wobec powódki
jako osoby, której stosunek pracy podlegał szczególnej ochronie, pracodawca mógł
zastosować jedynie wypowiedzenie warunków pracy i płacy, czyli zaproponować
inne stanowisko w miejsce likwidowanego, nie mógł natomiast dokonać wypowie-
dzenia definitywnego. Wypowiedzenie powódce umowy o pracę zostało dokonane z
naruszeniem art. 10 ust. 3 i 4 ustawy z 28 grudnia 1989 r. Z tej przyczyny Sąd Rejo-
nowy na podstawie art. 45 KP przywrócił powódkę do pracy, zaś na podstawie art. 47
KP zasądził na jej rzecz wynagrodzenie za cały czas pozostawania bez pracy, po-
mniejszone o pobraną przez powódkę odprawę pieniężną i zasiłek chorobowy.
W wyniku apelacji strony pozwanej Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Łodzi wyrokiem z 18 czerwca 1999 r. [...] zmienił wyrok Sądu Pracy i
oddalił powództwo. W apelacji pozwana Spółka zarzuciła naruszenie prawa material-
nego - art. 10 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o
szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw oraz art. 30 ust. 21
ustawy z dnia 30 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. Nr 55, poz. 234, ze
zm.), a także kwestionowała ustalenia faktyczne.
Sąd Okręgowy dokonał ustaleń faktycznych odmiennych od ustaleń Sądu
Rejonowego, a w następstwie tego odmiennej oceny materialnoprawnej ustalonych
faktów. Na podstawie zeznań członka Zarządu pozwanej Spółki Jacka S., członka
zarządu związku zawodowego Anny A. oraz wypisu z rejestru związków zawodo-
wych z 26 marca 1998 r. Sąd Okręgowy ustalił, że pracodawca nie wiedział, iż po-
wódka jest członkiem zarządu związku zawodowego, bowiem w wypisie z rejestru
związków zawodowych dostępnym pracodawcy nie figurowało nazwisko powódki
jako członka zarządu. Postępowanie dowodowe nie wykazało, żeby pracodawcy
znana była treść wypisu z rejestru związków zawodowych z 25 czerwca 1998 r., w
którym było wymienione nazwisko powódki. Na początku sierpnia 1998 r. - czyli
przed wypowiedzeniem powódce umowy o pracę - wykreślono w sądzie rejestrowym
powódkę jako członka zarządu NSZZ ,,Solidarność". O tym, że powódka była
członkiem komisji rewizyjnej zakładowej Komisji NSZZ ,,Solidarność", pracodawca
dowiedział się już po rozwiązaniu z nią umowy o pracę. Niesporne między stronami
było, że zarząd związku zawodowego, którego członkiem była powódka, wbrew
obowiązkowi wynikającemu z art. 30 ust. 21 ustawy o związkach zawodowych nie
przekazał Zarządowi pozwanej Spółki - pomimo dwukrotnego wystąpienia o to - listy
członków związku, w tym członków zarządu związku jako pracowników podlegają-
cych szczególnej ochronie. Postępowanie dowodowe nie wykazało, że Zarząd Spółki
wiedział, że powódka jest członkiem władz związku. Wypowiedzenie powódce
umowy o prace nie nastąpiło zatem z naruszeniem art. 32 ustawy o związkach za-
wodowych ani przepisów art. 10 ust. 3 i 4 ustawy z 28 grudnia 1989 r. Z chwilą, gdy
pracodawca (Zarząd pozwanej Spółki) wypełnił obowiązek wynikający z art. 30 ust.
21 ustawy o związkach zawodowych i nie otrzymał informacji od zarządu związku o
członkach tego związku, przestał ponosić negatywne konsekwencje braku uzyskania
zgody zarządu związku na wypowiedzenie umowy. Pracodawca nie może w takiej
sytuacji ponosić konsekwencji nieprawidłowego działania zarządu związku (braku
odpowiedzi na swoje wystąpienie) i być narażonym na zarzut braku konsultacji
(braku uzyskania zgody) przy wypowiadaniu umów o pracę członkom tego związku
lub członkom władz tego związku. Z tych przyczyn Sąd Okręgowy uznał, że wypo-
wiedzenie powódce umowy o pracę nie nastąpiło z naruszeniem przepisów o kon-
sultacji zamiaru wypowiedzenia ze związkami zawodowymi, a wobec faktu, że przy-
czyną wypowiedzenia była likwidacja stanowiska pracy powódki, uznał także, że
wypowiedzenie było uzasadnione (art. 45 KP).
Kasację od wyroku Sądu Okręgowego wniosła powódka. Kasację oparto na
podstawie naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 30 § 4 KP,
art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych oraz art. 10
ust. 4 ustawy z dnia 28 sierpnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z
pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmia-
nie niektórych ustaw. W uzasadnieniu kasacji powódka dodatkowo zarzuciła naru-
szenie art. 8 KP. Skarżąca podniosła, że w chwili wypowiadania jej umowy o pracę
była pod ochroną przewidzianą w art. 32 ustawy o związkach zawodowych jako
członek władz statutowych zakładowej organizacji związkowej. Odmowa ochrony
działacza związkowego narusza, zdaniem skarżącej, wskazane w kasacji przepisy
prawa materialnego. Powódka wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnie-
nie powództwa (co należy potraktować jako wniosek o oddalenie apelacji strony
pozwanej od wyroku Sądu Pracy) ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:


Kasacja nie ma usprawiedliwionych podstaw. Sąd Najwyższy rozpoznaje
sprawę w granicach kasacji (art. 39311 KPC), przy czym granice te wyznaczają
przede wszystkim podstawy kasacyjne (art. 3931 KPC), a w ich ramach zarzuty naru-
szenia konkretnie wskazanych przepisów prawa. W rozpoznawanej sprawie kasację
oparto wyłącznie na podstawie naruszenia prawa materialnego, co oznacza, że nie
zostały w niej skutecznie zakwestionowane - poprzez zarzut naruszenia przepisów
postępowania dotyczących prowadzenia postępowania dowodowego i oceny jego
wyników - dokonane przez Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne. W takiej sytuacji Sąd
Najwyższy był związany przy rozpoznawaniu kasacji ustalonym stanem faktycznym
stanowiącym podstawę wydania zaskarżonego wyroku, co oznacza, że ustalenia te
były miarodajne (wiążące) dla oceny prawidłowości zastosowania prawa materialne-
go.
Jednocześnie pozbawiona doniosłości jest zawarta w uzasadnieniu kasacji ar-
gumentacja odwołująca się do tego, że ustalenia Sądu Okręgowego ,,pozostają w
sprzeczności z zebranym materiałem dowodowym", że Sąd ten ,,nie uwzględnił wy-
kazanego w postępowaniu dowodowym faktu", że prawdziwą przyczyną rozwiązania
umowy o pracę z powódką nie była likwidacja jej stanowiska pracy, lecz jej przyna-
leżność do związku zawodowego, że przyczyny zwolnienia powódki wskazane przez
pracodawcę ,,nie znalazły potwierdzenia w materiale dowodowym", a inne twierdze-
nia pozwanego - co do znajomości składu osobowego władz związku zawodowego -
były nieprawdziwe. Tego rodzaju argumentacja, której nie towarzyszył odpowiednio
skonstruowany zarzut naruszenia przepisów postępowania, była pozbawiona racji i
nie mogła stanowić przedmiotu merytorycznych rozważań Sądu Najwyższego.
W stanie faktycznym rozpoznawanej sprawy - którego skarżąca skutecznie
nie zakwestionowała - kasacja nie ma usprawiedliwionych podstaw. Nieuzasadniony
jest zarzut naruszenia przez Sąd drugiej instancji art. 30 § 4 KP. Przepis ten stanowi,
że w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas
nie określony powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie.
Przepis ten nakłada na pracodawcę obowiązek wskazania w oświadczeniu o wypo-
wiedzeniu umowy o pracę przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie. Przyczyna wy-
powiedzenia powinna być skonkretyzowana i należy ją podać pracownikowi w taki
sposób, aby miał możliwość podjęcia obrony w celu skutecznego podważenia praw-
dziwości tej przyczyny. Oświadczenie pozwanego pracodawcy z 31 sierpnia 1998 r.
wskazywało przyczynę wypowiedzenia powódce umowy o pracę, była nią likwidacja
stanowiska pracy zgodnie z art. 10 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z 28 grud-
nia 1989 r. Było to wskazanie konkretnej przyczyny wypowiedzenia, pozwalające
powódce na podjęcie obrony i kwestionowanie prawdziwości tej przyczyny w proce-
sie przed Sądem Pracy wszczętym w wyniku jej odwołania od wypowiedzenia
umowy o pracę. W rozpoznawanej sprawie pracodawca podał powódce wystarczają-
co skonkretyzowaną przyczynę wypowiedzenia (likwidację stanowiska pracy), czym
wypełnił w sposób odpowiedni i wystarczający ciążący na nim obowiązek wynikający
z art. 30 § 4 KP. Sąd Okręgowy nie dokonał w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku
szczegółowej oceny prawnej dotyczącej tego, czy wypowiedzenie powódce umowy o
pracę zawartej na czas nie określony spełniało warunek formalny wskazany w art. 30
§ 4 KP. Szczegółowe rozważanie tego zagadnienia nie było konieczne, ponieważ po-
wódka nie kwestionowała w toku procesu formalnej strony oświadczenia pracodawcy
o wypowiedzeniu umowy o pracę, lecz prawdziwość tej przyczyny. Wypowiedzenie
nie naruszało przepisów o wypowiadaniu umów o pracę zawartych na czas nie
określony, spełniało wymagania art. 30 § 4 KP, a kasacja bezpodstawnie zarzuca
Sądowi Okręgowemu błędną wykładnię tego przepisu.
Skarżącej chodzi w istocie o wykazanie, że wypowiedzenie jej umowy o pracę
było nieuzasadnione, ponieważ ,,likwidacja stanowiska kadrowej (specjalisty do
spraw kadr i płac) przy 100-osobowej załodze i przekazanie jej obowiązków innym
niewykwalifikowanym pracownikom, było zabiegiem sztucznym, sprzecznym z po-
trzebami zakładu pracy i niecelowym". Istota zawartego w kasacji zarzutu naruszenia
art. 30 § 4 KP sprowadza się zatem do kwestionowania stanowiska Sądu Okręgowe-
go co do tego, że wypowiedzenie powódce umowy o pracę było uzasadnione. Po-
wódka podważa zatem zasadność (prawdziwość, rzeczywistość) przyczyny rozwią-
zania z nią umowy o pracę. Jednocześnie jednak kasacja nie zawiera zarzutu naru-
szenia art. 45 § 1 KP albo art. 10 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z 28 grudnia
1989 r., a to oznacza, że przy związaniu Sądu Najwyższego granicami kasacji (art.
39311 KPC) nie jest możliwe rozważanie, czy wskazana w wypowiedzeniu przyczyna
rozwiązania umowy o pracę (likwidacja stanowiska pracy) była prawdziwa (rzeczywi-
sta). Wskazanie przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie jest formalnym elemen-
tem instytucji wypowiedzenia umowy o pracę. Nie można utożsamiać - jak czyni to
kasacja - zasadności przyczyny wypowiedzenia z samym jej podaniem (opisaniem)
w treści oświadczenia pracodawcy o wypowiedzeniu. Czym innym bowiem jest for-
malne wskazanie przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie (art. 30 § 4 KP), a czym
innym merytoryczna zasadność wskazanej przyczyny (art. 45 § 1 KP).
Nie są również uzasadnione zarzuty naruszenia art. 32 ust. 1 ustawy o związ-
kach zawodowych i art. 10 ust. 4 ustawy z 28 grudnia 1989 r. Pierwszy z tych przepi-
sów stanowi, że pracodawca nie może bez zgody zarządu zakładowej organizacji
związkowej wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku pracy z pracownikiem będącym
członkiem zarządu lub komisji rewizyjnej zakładowej organizacji związkowej w czasie
trwania mandatu oraz w okresie roku po jego wygaśnięciu. Drugi z kolei przewiduje,
że pracownikom, których stosunek pracy podlega szczególnej ochronie przed wy-
powiedzeniem z mocy przepisów Kodeksu pracy lub przepisów szczególnych, pra-
codawca może wypowiedzieć warunki pracy i płacy, jeżeli z przyczyn określonych w
art. 1 ust. 1 ustawy z 28 grudnia 1989 r. nie jest możliwe dalsze ich zatrudnianie na
dotychczasowych stanowiskach pracy. Nie ulega wątpliwości, że art. 10 ust. 4 doty-
czy pracowników podlegających szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem
umowy o pracę na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych.
Z ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że powódka była członkiem zarządu za-
kładowej organizacji związkowej - Związku Zawodowego Pracowników Hotelowych
Przedsiębiorstwa Turystyczno-Handlowego ,,T." SA w P.T. - Hotel ,,M." w T.M. Ozna-
cza to, że - co do zasady - powódka podlegała szczególnej ochronie trwałości sto-
sunku pracy na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych. Jedno-
cześnie z ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że pracodawca nie został zawiadomio-
ny o tym, że powódka została wybrana do zarządu zakładowej organizacji związko-
wej - ani w chwili utworzenia tej organizacji w marcu 1998 r., ani później w związku z
dwukrotnymi (po raz pierwszy w sierpniu 1998 r.) wystąpieniami Zarządu pozwanej
Spółki do zarządu związku zawodowego, którego powódka była członkiem, o udzie-
lenie informacji o pracownikach korzystających z obrony tej organizacji związkowej
na podstawie art. 30 ust. 21 ustawy o związkach zawodowych. Zgodnie z tym przepi-
sem w indywidualnych sprawach ze stosunku pracy, w których przepisy prawa pracy
zobowiązują pracodawcę do współdziałania z zakładową organizacją związkową,
pracodawca jest obowiązany zwrócić się do tej organizacji o informację o pracowni-
kach korzystających z jej obrony. Nieudzielenie tej informacji w ciągu pięciu dni zwal-
nia pracodawcę od obowiązku współdziałania z zakładową organizacją związkową w
sprawach dotyczących tych pracowników. Pracodawca wypełnił ciążący na nim z
mocy art. 30 ust. 21 ustawy o związkach zawodowych obowiązek uzyskania informa-
cji, czy i jacy pracownicy - w tym powódka - korzystają z obrony zakładowej organi-
zacji związkowej.
Jeżeli pracodawca przed dokonaniem wypowiedzenia pracownikowi umowy o
pracę zwrócił się do wszystkich działających u niego zakładowych organizacji związ-
kowych o wskazanie pracowników korzystających z ich obrony w indywidualnych
sprawach pracowniczych i żadna z organizacji związkowych nie wskazała tego pra-
cownika jako osoby korzystającej z jej obrony, to pracodawca jest zwolniony w sto-
sunku do tego pracownika nie tylko z obowiązku konsultacji związkowej wskazanej w
art. 38 KP, lecz także z obowiązku uzyskania zgody zarządu zakładowej organizacji
związkowej na rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem będącym członkiem za-
rządu lub komisji rewizyjnej tej organizacji związkowej wskazanego w art. 32 ust. 1
ustawy o związkach zawodowych. Nieudzielenie przez zakładową organizację związ-
kową informacji, o jakich mowa w art. 30 ust. 21 (zdanie pierwsze) ustawy o związ-
kach zawodowych, zwalnia pracodawcę z obowiązku współdziałania z zakładową
organizacją związkową nie tylko w zakresie konsultacji zamiaru wypowiedzenia
umowy o pracę (art. 38 KP) lub uzyskania opinii w sprawie zamiaru rozwiązania
umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 52 § 3 KP), lecz także w zakresie uzyskania
zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej na rozwiązanie stosunku pracy z
członkiem zarządu lub komisji rewizyjnej tej organizacji (art. 32 ust. 1 ustawy o
związkach zawodowych). Po zwróceniu się do zakładowej organizacji związkowej w
trybie art. 30 ust. 21 ustawy o związkach zawodowych i odczekaniu pięciu dni na od-
powiedź pracodawca jest zwolniony od współdziałania ze związkami zawodowymi w
indywidualnych sprawach ze stosunku pracy do momentu uzyskania autorytatywnej
odpowiedzi (informacji), jacy pracownicy są objęci reprezentacją związkową tej orga-
nizacji związkowej. Nieudzielenie informacji na wystąpienie pracodawcy uchyla za-
tem obowiązki współdziałania pracodawcy z zakładową organizacją związkową w
indywidualnych sprawach ze stosunku pracy, o jakich stanowi art. 232 KP, do czasu
uzyskania od tej organizacji niezbędnych informacji co do zakresu reprezentacji pra-
cownika z tytułu jego członkostwa w związku zawodowym albo wyrażenia zgody na
obronę praw pracownika nie zrzeszonego w związku, a także pełnienia funkcji w or-
ganach zakładowej organizacji związkowej.
Art. 30 ust. 21 zdanie drugie ustawy o związkach zawodowych znosi zatem re-
gulację dotyczącą szczególnej ochrony stosunku pracy działacza związkowego. Sta-
nowisko Sądu Okręgowego zajęte w przedmiocie wykładni tego przepisu Sąd Naj-
wyższy w niniejszym składzie podziela (inne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wy-
roku z 19 sierpnia 1999 r., I PKN 199/99, OSNAPiUS 2000 nr 23, poz. 851). W sytua-
cji, gdy kasacja nie zawiera zarzutu naruszenia tego przepisu, nie jest uzasadniony
zarzut naruszenia art. 32 ust 1 ustawy o związkach zawodowych, skoro Sąd Okrę-
gowy przyjął koncepcję wyłączenia tej ochrony w związku z nieudzieleniem przez
związek zawodowy w trybie przewidzianym w ustawie o związkach zawodowych in-
formacji o pracownikach korzystających z jego obrony.
Zarzut naruszenia art. 8 KP nie został w kasacji w jakikolwiek sposób uzasad-
niony, a zatem jego niezastosowanie przez Sąd Okręgowy - bo w taki sposób nale-
ży, jak się wydaje, rozumieć stanowisko skarżącej - uchyla się spod oceny dokony-
wanej w ramach kontroli kasacyjnej. Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawę w granicach
kasacji, przez które rozumie się nie tylko wskazane w kasacji podstawy kasacyjne (a
w ich ramach zarzuty naruszenia konkretnych przepisów prawa), lecz także uzasad-
nienie podstaw kasacyjnych. Brak uzasadnienia naruszenia określonego przepisu
prawa - w odniesieniu do prawa materialnego dotyczy to w szczególności wskaza-
nia, czy naruszenie polega na jego błędnej wykładni czy niewłaściwym zastosowaniu
- uniemożliwia rozważenie istnienia naruszeń.
Z tej samej przyczyny nie jest możliwe odniesienie się do zarzutu naruszenia
art. 10 ust. 4 ustawy z 28 grudnia 1989 r., albowiem uzasadnienie kasacji nie wska-
zuje, na czym miałoby ewentualnie polegać naruszenie tego przepisu, a także z ja-
kimi ustalonymi (i wiążącymi Sąd) okolicznościami faktycznymi powódka ten zarzut
łączy.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy oddalił kasację na podstawie art.
39312 KPC.
========================================