Wyrok z dnia 22 grudnia 1998 r.
I PKN 519/98

Nie ma usprawiedliwionych podstaw kasacja, która nie kwestionując
przedawnienia dochodzonych roszczeń, zarzuca brak wyjaśnienia stosunków,
z których wynikały te roszczenia.


Przewodniczący: Prezes SN Jan Wasilewski, Sędziowie SN: Jerzy
Kwaśniewski (sprawozdawca), Jadwiga Skibińska-Adamowicz.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 1998 r. sprawy z powódz-
twa Urszuli Ł. przeciwko Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa Oddziałowi w P.
o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego-
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 30 czerwca 1998 r. [...]

o d d a l i ł kasację.

U z a s a d n i e n i e


Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 czerwca 1998 r. Sąd Apelacyjny w Poznaniu
oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Poznaniu oddalającego powództwo Urszuli Ł. przeciwko Agencji
Własności Rolnej Skarbu Państwa Oddział w P. o roszczenia ze stosunku pracy.

Kasacja wniesiona przez będącego adwokatem pełnomocnika powódki po-
wołała obie podstawy, o których mowa w art. 3931 KPC, określając je jak następuje:
W zakresie naruszenia prawa materialnego zarzuciła niezastosowanie i błędną wy-
kładnię art. 231, art. 69 i art. 70 § 1 Kodeksu pracy, w zakresie zaś naruszenia prze-
pisów postępowania kasacja zarzuciła naruszenie art. 233 § 1 KPC przez przekro-
czenie granic swobodnej oceny dowodów na skutek pominięcia i oceny dowodów na
okoliczności zgłoszone przez powódkę, wykraczające poza ustalenia, że roszczenia
powódki uległy przedawnieniu.


Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy w granicach wynikających z kasacji
(art. 39311 KPC) zważył, co następuje:


W uzasadnieniu zaskarżonego kasacją wyroku Sąd Apelacyjny w Poznaniu
wskazał, że nieuwzględnienie roszczeń powódki przez Sąd pierwszej instancji oraz
oddalenie apelacji wynika wyłącznie z dokonanego ustalenia, że roszczenia te uległy
przedawnieniu, co w konsekwencji czyniło zbędne merytoryczne wyjaśnienie pods-
tawy faktycznej powództwa w zakresie naruszenia przepisów prawa pracy przez pra-
codawcę. Ograniczona w ten sposób do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia
sprawy podstawa faktyczna zaskarżonego wyroku przedstawia się następująco:
Powódka była zatrudniona w pozwanej Agencji Własności Rolnej na stanowis-
ku głównego księgowego. W dniu 21 grudnia 1990 r. pracodawca wypowiedział po-
wódce umowę o pracę z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Pismo to zostało do-
ręczone powódce w dniu 21 grudnia 1990 r. Zawierało ono pouczenie o sposobie i
terminie wniesienia odwołania do sądu pracy. Na skutek tego wypowiedzenia roz-
wiązanie stosunku pracy nastąpiło w dniu 31 marca 1991 r. Następnie powódka po-
bierała przez 6 miesięcy zasiłek dla bezrobotnych, pracowała w Urzędzie Miasta i
Gminy w W., a od lutego 1997 r. pracowała w Spółce ,,I.D." w K. Wynikające ze sto-
sunku pracy powódki z pozwanym pracodawcą roszczenia były wymagalne - w ro-
zumieniu art. 291 § 1 KP - już w grudniu 1990 r. Zgodnie z art. 264 § 1 KP powódka
mogła w terminie 7 dni złożyć odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę do sądu
pracy, a pozostałych roszczeń dochodzić w ciągu 3 lat (art. 291 § 1 KP). Wszystkie te
terminy nie zostały zachowane, skoro powódka złożyła pozew dopiero w dniu 24 lis-
topada 1997 r. ze znacznym przekroczeniem terminu przedawnienia, chociaż mogła
roszczeń określonych w pozwie bez przeszkód dochodzić od dnia ich wymagalności.
W tej sytuacji jej roszczenia są przedawnione stosownie do wskazanych przepisów
Kodeksu pracy, przy czym nie zachodziły przesłanki zastosowania przepisu art. 293
KP określającego zawieszenie biegu przedawnienia.

Jeżeli chodzi o kasację, to jej zakresem określonym przez wskazanie naru-
szonych przepisów prawa materialnego i procesowego nie zostały objęte podstawy
zaskarżonego wyroku i przepisy, które w związku z tymi podstawami zostały w tym
wyroku zastosowane. Nieuwzględnienie powództwa oraz apelacji wobec przedaw-
nienia dochodzonych roszczeń czyniło bezprzedmiotowe merytoryczne rozpoznanie
tych roszczeń. Niezrozumiałe jest, dlaczego kasacja - nie kwestionując w zaskarżo-
nym wyroku ani ustaleń faktycznych dotyczących przedawnienia ani zastosowania
powołanych w wyroku przepisów Kodeksu pracy w tym zakresie - zarzuca Sądowi
niedokonanie ustaleń i niezastosowanie przepisów, które mogłyby mieć w sprawie
znaczenie, dopiero w razie skutecznego zakwestionowania podstaw wyroku, co jed-
nak nie nastąpiło. W tej sytuacji kasacja stanowi w istocie tylko swoistą prezentację
roszczenia powódki określonego w powództwie, natomiast nie zawiera usprawiedli-
wionych podstaw zakwestionowania rozstrzygnięcia o powództwie przez zaskarżony
wyrok.

Sąd Najwyższy z powyższych przyczyn oddalił bezzasadną kasację (art. 39312
KPC).
========================================