Wyrok z dnia 17 grudnia 1997 r.
I PKN 432/97

Uzyskanie przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej
rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 § 2
KP) następuje w momencie, w którym o zachowaniu pracownika dowiaduje się
osoba lub organ zarządzający jednostką organizacyjną pracodawcy albo inna
wyznaczona do tego osoba, uprawniona do rozwiązania umowy o pracę (art. 31
§ 1 KP).

Przewodniczący SSN: Józef Iwulski (sprawozdawca), Sędziowie SN: Walerian
Sanetra, Barbara Wagner.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 1997 r. sprawy z po-
wództwa Jana G. przeciwko [...] Zakładom Energetycznym SA w R. o przywrócenie
do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu z dnia 25 czerwca 1997 r. [...]

o d d a l i ł kasację i zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej koszty
postępowania kasacyjnego w kwocie 10 zł (dziesięć złotych).

U z a s a d n i e n i e

Wyrokiem z dnia 31 stycznia 1997 r. [...], Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Sta-
szowie oddalił powództwo Jana G. przeciwko [...] Zakładom Energetycznym Rejon w
S. o przywrócenie do pracy. Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 15 maja 1996 r. bry-
gada, którą kierował powód otrzymała zadanie w terenie. Około godziny 1420 zakoń-
czyła pracę i wracała samochodem do bazy. Po drodze zatrzymali się w miejscowo-
ści R. Powód i drugi pracownik w tym czasie wypili w samochodzie wódkę w ilości
około 0,25 l. Po powrocie do bazy przy rozładowywaniu sprzętu przełożeni powoda
wyczuli od niego woń alkoholu i polecili mu stawienie się w biurowcu celem spisania
protokołu i zbadania stanu trzeźwości. Powód tego polecenia nie posłuchał i opuścił

- 2 -

teren zakładu przed przybyciem policji. W dniu 16 maja 1996 r. Rejon Energetyczny
w S. wystąpił do Spółki (strona pozwana jest spółką akcyjną z siedzibą w R.) o roz-
wiązanie z powodem umowy o pracę w trybie art. 52 KP i pismo takie wpłynęło w
dniu 21 maja 1996 r. W dniu 27 maja 1996 r. prezes zarządu strony pozwanej za-
wiadomił działające u pracodawcy związki zawodowe o zamiarze rozwiązania
umowy o pracę z powodem. Pismo rozwiązujące umowę o pracę zostało sporzą-
dzone w dniu 13 czerwca 1996 r., a doręczone powodowi w dniu 17 czerwca 1996 r.
w jego miejscu zamieszkania, gdyż przebywał wówczas na zwolnieniu lekarskim.
Powód był już trzykrotnie karany za wykonywanie pracy w stanie wskazującym na
użycie alkoholu (ostatnio w dniu 22 kwietnia 1996 r.). Sąd Rejonowy przywrócił po-
wodowi termin do wniesienia powództwa. Uznał je jednak za bezzasadne. W szcze-
gólności Sąd Rejonowy nie przyjął aby rozwiązanie z powodem umowy o pracę
nastąpiło z naruszeniem terminu określonego w art. 52 § 2 KP. Podmiotem upraw-
nionym do rozwiązania umowy o pracę był zarząd pozwanej Spółki. Zdaniem Sądu
Rejonowego termin z art. 52 § 2 KP zaczął więc biec w dniu 21 maja 1996 r., w któ-
rym do zarządu wpłynęło pismo zawiadamiające o zachowaniu powoda. Wobec tego
rozwiązanie umowy o pracę w dniu 17 czerwca 1996 r. nastąpiło bez naruszenia art.
52 § 2 KP.
Wyrokiem z dnia 25 czerwca 1997 r. [...], Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Tarnobrzegu oddalił apelację powoda. Sąd Wojewódzki po-
dzielił ustalenia i oceny Sądu Rejonowego.
Od tego wyroku kasację złożył powód, który zarzucił naruszenie art. 52 § 2
KP, gdyż jego zdaniem strona pozwana wiadomość o naruszeniu obowiązków pra-
cowniczych uzyskała w dniu 15 maja 1996 r., kiedy dowiedzieli się o nim bezpoś-
redni przełożeni powoda. Powód wywodzi, że błędny jest pogląd, iż termin określony
art. 52 § 2 KP biegnie od daty przekazania wiadomości o zachowaniu powoda za-
rządowi Spółki. Powód zarzucił w kasacji także naruszenie przepisów postępowania
polegające na "dowolności w ocenie materiału dowodowego wskutek niewyjaśnienia
sprzeczności w materiale dowodowym co do tego, czy powód pił alkohol w czasie
pracy, przesłuchanie w charakterze świadków dyrektorów jednostki organizacyjnej
strony pozwanej - w tym i Prokurenta Spółki". W tym zakresie kasacja nie powołuje
żadnego przepisu prawa, który miał zostać naruszony.

- 3 -


Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Kasacja w zakresie zarzutu naruszenia prawa procesowego nie powołuje
żadnego przepisu prawa, który miał zostać naruszony i już z tego względu musi być
oceniona w tym zakresie jako oczywiście bezzasadna.
Nie jest również słuszny zarzut naruszenia prawa materialnego, tj. art. 52 § 2
KP. Zgodnie z tym przepisem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z
winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pra-
codawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy. Przepis ten
należy interpretować w powiązaniu z art. 31 § 1 KP, według którego za pracodawcę
będącego jednostką organizacyjną czynności w sprawach z zakresu prawa pracy
dokonuje osoba lub organ zarządzający tą jednostką albo inna wyznaczona do tego
osoba. Uzyskanie przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej
rozwiązanie umowy o pracę (art. 52 § 2 KP) następuje więc w momencie, w którym o
zachowaniu pracownika dowiaduje się osoba lub organ zarządzający jednostką
organizacyjną pracodawcy albo inna wyznaczona do tego osoba. Skoro więc Sądy
ustaliły, że organem uprawnionym do rozwiązania umowy o pracę z powodem był
zarząd Spółki, to termin z art. 52 § 2 KP zaczął biec w dniu, w którym o zachowaniu
powoda dowiedział się ten zarząd, a więc w dniu 21 maja 1996 r. Podkreślić nadto
można, że przesłanie zawiadomienia o zachowaniu powoda do zarządu Spółki
nastąpiło bez jakiejkolwiek zwłoki. Rozwiązanie więc przez stronę pozwaną umowy o
pracę z powodem nastąpiło z zachowaniem terminu z art. 52 § 2 KP, a Sądy roz-
poznające sprawę nie naruszyły tego przepisu. Wobec powyższego kasacja powoda
podlegała oddaleniu na podstawie art. 39312 KPC.
========================================